Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλάει ο αυτόματος τηλεφωνητής..

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλάει ο αυτόματος τηλεφωνητής.. Παρακαλώ αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο. Μπιπππππ

«Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία »…

Τουτ Τουτ Τουτ… Η κλήση σας προωθείτε…

Έχω φύγει από το σπίτι.. Είμαι στο δρόμο.. Περπατάω και βλέπω παντού εικόνες..Ένα «άρμα» που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλλει στο χώρο του Πολυτεχνείου…Χιλιάδες κόσμου διαδηλώνει ειρηνικά… Τάγματα κουκουλοφόρων και διμοιριών μετατρέπουν το κέντρο σε εμπόλεμη ζώνη… Φόβος στους δρόμους , κρυφτό, κυνηγητό με την αστυνομία, μολότοφ, φωτιές, πέτρες ,κλεφτοπόλεμος, προσαγωγές, ξύλο, χημικά, ατελείωτες κατευθυνόμενες συζητήσεις στα ΜΜΕ, πολεμικό κλίμα μεταξύ των πολιτικών παρατάξεων νεολαίας. Εικόνες από διαφορετικές εποχές που δυσκολεύεσαι να τις ξεχωρίσεις … Τόσα «κοινά» από τόσο διαφορετικές εποχές? Είναι δυνατόν ?

Προβληματισμός. Κατάντια.. Απορία ..Θυμός

Θυμός που την μέρα που σηματοδότησε την απαρχή της Δημοκρατίας έναντι της τρομοκρατίας τα τελευταία χρόνια την μετατρέψαμε να σηματοδοτεί τον ορισμό της νέας τάξης «τρομοκρατίας»…. Θυμός που ενώ το άσυλο κερδήθηκε από τους φοιτητές και τους πανεπιστημιακούς 38 χρόνια μετά χάθηκε από την ανικανότητα τους να το διαφυλάξουν… Θυμός που ένα ακόμα πείραμα απέτυχε δεσμεύοντας τις επόμενες γενιές και τα όνειρα τους ..

Μπαίνω στο σπίτι.. Τουτ … Έχετε ένα νέο μήνυμα στο τηλεφωνητή σας..

«Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία»..

Μήνυμα ? Ποιο Μήνυμα?

Δυστυχώς το μήνυμα αυτής της μέρας χάθηκε μέσα στα καπνογόνα, την βία, τους αποκλεισμούς, την καταστροφή δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας μετατρέποντας την γιορτή αυτή σε οργή, σε μια ανεπιθύμητη «ανούσια» μέρα... Ντρέπομαι που το γράφω αλλά πιο πολύ ντρέπομαι που τόσα χρόνια το ζω..

Στο βάθος του δωματίου μου ακούγεται αχνά το γνωστό ηχητικό ντοκουμέντο.. «Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Η χούντα θα πέσει από το λαό… Λαέ, κατέβα στο πεζοδρόμιο, έλα να μας συμπαρασταθείς, τη λευτεριά σου για να δεις…»

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλάει ο αυτόματος τηλεφωνητής.. «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία »… 38 ολόκληρα χρόνια πέρασαν και σήμερα τα ίδια αιτήματα μοιάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ…

Υ.Γ. Η μέρα του πολυτεχνείου θα ξανά βιώσει όταν ενωμένοι βρεθούν και διαδηλώσουν ειρηνικά στους δρόμους άνθρωποι από όλες τις γενιές ανεξάρτητα από τις διαφορές τους , τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και τα πιστεύω τους .. Μέχρι τότε καληνύχτα σας ….Αφήστε με μόνο να κοιμηθώ και να ονειρεύομαι εκείνη την μέρα…

Εδώ Πολυτεχνείο..Εδώ πολυτεχνείο....Σας μιλάει ο αυτόματος τηλεφωνητής...

17 Νοέμβρη 1973
Μήνυμα αυτόματου τηλεφωνητή…..μπιπ
"Ψωμί ,παιδεία, Ελευθερία. 17 Νοέμβρη, ο νους και η καρδιά είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο, στην εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του Ελληνικού λαού κατά της χουντικής τυραννίας....."

Τι συνέβη όμως εκείνες τις μέρες?

• Εξέγερση του Πολυτεχνείου
• Πολυτεχνείο – 17 Νοεμβρίου 1973
• Οι τρεις μέρες που άλλαξαν την νεότερη ιστορία της Ελλάδας

Το Πολυτεχνείο ήταν η κορυφαία εκδήλωση της επτάχρονης αντιχουντικής πάλης και μία από τις κορυφαίες στιγμές των αγώνων του λαού και της νεολαίας
Τι σημαίνει όμως για μας σήμερα 17 Νοέμβρη? Τι γνώμη μπορεί να έχουν οι νέοι για αυτήν την γιορτή…? Και τελικά πόσοι από εμάς θυμόμαστε και σεβόμαστε τον αγώνα για την Ελευθερία που δώσαν τότε οι απλοί φοιτητές για να έχουμε στην Χώρα μας την Δημοκρατία και την προσωπική Ελευθερία?

Πλέον, δυστυχώς η ήμερα που σηματοδότησε την απαρχή της Δημοκρατίας σημαίνει κρυφτό και κυνηγητό με την αστυνομία, μολότοφ, φωτιές, πέτρες ,κλεφτοπόλεμο στα πανεπιστήμια, κάψιμο της σημαίας, ατελείωτες συζητήσεις στα ΜΜΕ για το άσυλο στους χώρους των πανεπιστημίων και για τους γνωστούς άγνωστους, πολεμικό κλίμα μεταξύ των παρατάξεων (νεολαίας) των κομμάτων και κλειστό κέντρο για τους πολίτες… Αν αυτό εσείς το ονομάζεται γιορτή της δημοκρατίας.. εγώ απλά δεν συμμετέχω…
Γιατί την ημέρα που υποτίθεται ότι «νικήθηκε» η χούντα από την «ελεύθερη» νεολαία επικρατεί πάλι «ένα είδος χούντας».. Πως είναι δυνατόν την ημέρα που έπρεπε όλοι μας να είμαστε στους δρόμους ενωμένοι και να βαδίζουμε χέρι χέρι για το σύνθημα που φαντάζει πιο σύγχρονο από ποτέ «Ψωμί ,παιδεία, Ελευθερία» να βρισκόμαστε κάθε χρόνο σε αντίθετα στρατόπεδα και στα χαρακώματα?
Ελπίζω φέτος να μην γίνουν επεισόδια και όλα να κυλήσουν ομαλά.. Φυσικά και μόνο που το δεδομένο το θεωρούμε απίθανο είναι από μόνο του κατάντια.. Το να συζητάμε δηλαδή τα αυτονόητα…Το ότι σήμερα έπρεπε όλοι να είναι στους δρόμους για την δημοκρατία.. Αλλά όταν ζεις στην Ελλάδα μαθαίνεις να ζεις στην παράνοια…Αν γίνονταν κάτι ανάλογο στο εξωτερικό αυτή την στιγμή θα υπήρχε ένα μουσείο με όλα τα ιστορικά γεγονότα, με ιστορίες ανθρώπων από εκείνη την εποχή, με οπτικοακουστικό υλικό, με πληροφορίες για την χούντα κλπ.. και η ήμερα αυτή θα ήταν πραγματικά ημέρα μνήμης για αυτούς που αγωνίστηκαν και όχι ήμερα "άτυπης άσκησης ετοιμότητας" της αστυνομίας….!!

Αποτύχαμε όλοι...

Η γενιά του πολυτεχνείου που στην πλειονότητα της έχει σήμερα στα χέρια της τις τύχες της Διακυβέρνησης της σημερινής Ελλάδας, των επιχειρήσεων ,του συνδικαλισμού, των εργαζομένων, δείχνει ανήμπορη να ανταπεξέλθει σε εκείνα τα ιδεώδη….. Η γενιά του πολυτεχνείου έκανε ένα μεγάλο βήμα στην ιστορία της Ελλάδας αλλά δεν κατάφερε δυστυχώς να το συνεχίσει και μας άφησε "μεγάλη προίκα" : την ΔΙΑΦΘΟΡΑ
Η ευθύνη βαραίνει όμως όλες τις γενιές…Γιατί τι διαφορετικό έχει κάνει πχ. η δική μου γενιά για να αλλάξει τα πράγματα? Τίποτα…Ένα μεγάλο τίποτα και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό...

Το μήνυμα αυτής της μέρας χάνεται μέσα στα καπνογόνα ,την βία , την καταστροφή δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και μετατρέπετε η γιορτή αυτή σε οργή, σε μια ανεπιθύμητη μέρα… Νιώθω στεναχώρια και προβληματισμό…Στο βάθος του δωματίου μου ακούγεται αχνά ένα τραγούδι...
«πότε θα κά ποτέ θα κάνει…. ξαστεριά»