Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Θέλω χιλιάρα μηχανή και Θάνατο.....

Είμαι ο ιππότης της ασφάλτου… Έχω το ένστικτο της επιβίωσης μέσα μου. Γνωρίζω που θέλω να πάω και ξέρω να ελίσσομαι ανάμεσα σου. Δεξιά σου, αριστερά σου, κάθετα, οριζόντια, με μια ρόδα, χωρίς κράνος, χωρίς στολή, χωρίς φώτα, χωρίς φλάς. Όλα Χαζομάρες. Περιττά «στολιδάκια».
Εσύ δεν με νιώθεις. Δεν ξέρεις πώς είναι. Δεν έμαθες να αισθάνεσαι ελεύθερος. Δεν μπορώ τους κανόνες. Έτσι είμαι… Το κόκκινο πολλές φορές είναι περιττό. Το ελέγχω δεν είμαι χθεσινός. Ένας απλός ελιγμός. Ο μονόδρομος είναι για τα αυτοκίνητα, για μένα άχρηστη πληροφορία. Πεζοδρόμιο; Πάρκινγκ ενίοτε και δρόμος για να πηγαίνω πιο γρήγορα.. Ενοχλώ κανέναν;
Ο ποδηλατόδρομος απλά είναι και μηχανόδρομος… Γιατί ποια η διαφορά της μηχανής με το ποδήλατο; Και τα δύο 2 ρόδες έχουν. Έτσι λειτουργώ. Το δέχεσαι δεν το δέχεσαι είναι πρόβλημα σου. Δικό μου πάντως δεν είναι. Εγώ την δουλειά μου την κάνω.
Εσύ πρέπει να με προσέχεις. Εσύ πρέπει να ανάβεις φλας για να μην με πετύχεις. Εσύ δεν πρέπει να περνάς με κόκκινο. Εσύ πρέπει να ακολουθείς κανόνες. Εσύ έχεις αυτοκίνητο… Τι δεν καταλαβαίνεις; Εσύ είσαι πεζός; Τι δεν καταλαβαίνεις; Εγώ έχω μηχανάκι …
Ενοχλώ κανέναν ;
-Ενοχλείς
Ποιον ;
-Όλους τους υπόλοιπους..
Γιατί; Τι τους κάνω ;
-Τίποτα, απλά τους αγνοείς
Γιατί μου επιτίθεστε ;
-Δεν σου επιτίθεμαι. Προσπαθώ να σε προστατέψω και να τους προστατέψω. Προσπαθώ να σε ταρακουνήσω. Ενοχλώ κανέναν ;
Υ.Γ.1 Η ζωή είναι χρυσός. Δεν μπορώ να βλέπω να καταστρέφονται οικογένειες για τόσο ανόητα πράγματα. Δεν πρέπει να σβήνουν χαμόγελα από τόσες ανοησίες. Συγκεντρωθείτε. Συγκεντρωθείτε γιατί χανόμαστε…
Υ.Γ.2 Το άρθρο γράφτηκε με αφορμή ένα ατύχημα που έγινε μπροστά στα μάτια μου πριν από μια βδομάδα στο κέντρο της πόλης.