Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Γενιά των φύλλων των ανθρώπων η γενιά

Ένας από τους πλέον μορφωμένους και "ανθρώπινους" δημοσιογράφους της εποχής μας, από τις λίγες εξαιρέσεις μέσα στο χυλό της αμορφωσιάς και της ξερολιάς, είναι κατά τη γνώμη μου ο Παντελής Μπουκάλας. Πριν λίγες ημέρες διάβασα ότι έχασε το γιο του σε τροχαίο δυστύχημα. Λόγω απουσίας στο εξωτερικό, μόλις σήμερα διάβασα ένα κείμενό του στην Καθημερινή το οποίο και αναδημοσιεύω παρακάτω. Ένα κείμενο συγκλονιστικό, λιτό, αξιοπρεπές και όχι μελό. Νιώθεις την τραγωδία και τον πόνο να σιγοκαίει και δε σου μένει παρά να ενώσεις τη φωνή σου με τόσους άλλους για να πεις "κουράγιο".


Γενιά των φύλλων των ανθρώπων η γενιά
Tου Παντελη Μπουκαλα

Είναι φορές στη ζωή των ανθρώπων που οι λέξεις τούς φαίνονται ανούσιες κι ανόητες· τιποτένιες και προδοτικές. Ακόμα και η ίδια η πράξη της σκέψης τούς μοιάζει τότε απαράδεκτη, γιατί, έστω κι αν έχουν πειστεί από το πολύ φαρμάκι να αντιστρέψουν τον Σεφέρη και να πουν πως «είμαστε άνθρωποι μόνο για να πονούμε», κρίνουν απαράδεκτο τον ίδιο τον πόνο που τους τσάκισε· δεν τον υπολογίζουν σαν όλους τους υπόλοιπους, τους «συνήθεις», που, ακολουθώντας ακόμα κι αθέλητά τους μια μυριόχρονη επιβιωτική πρακτική τόσο καλά αφομοιωμένη που να μην είναι καν αισθητή η ύπαρξή της, τους χρησιμοποιούν για ν' αντέξουν, για να ενισχύσουν το φρόνημά τους, ίσως και για να μεταπλάσουν σε κάποιας μορφής τέχνη τον σπαραγμό τους. Είναι φορές λοιπόν που πρέπει να πολεμήσεις με την απέχθεια για τις λέξεις, με την άρνηση της ίδιας της υπόστασής τους, με το μίσος για όσα λένε και για όσα αδυνατούν να συλλάβουν και να αποδώσουν. Είναι τότε που το ουρλιαχό φαντάζει νοηματικά πλουσιότερο και κυριολεκτικότερο από οποιαδήποτε παρηγορητική φιλοσοφία· τότε που οποιαδήποτε προσπάθεια να συνταχθούν τα ασύντακτα και να ειπωθούν τα μη φωνητά, μοιάζει αδάπανο φιλολόγημα και ανεπίτρεπτη ωραιολογία. Πώς τάχα αποκτάς γνώση και γνώμη για τα πυρωμένα κάρβουνα όταν τα πιάνεις με ψυχρές λαβίδες και με πυρίμαχα γάντια...

Γυρνάει ο καθείς από τον άναυδο πόνο ή από τον τρόπο του ουρλιαχτού στον συνταγμένο κόσμο παίρνοντας τον δικό του βασανιστικό δρόμο, το δικό του μονοπατάκι - και, το ξέρουμε, δεν γυρνάνε όλοι οι ναυαγισμένοι· η λερναία πίκρα μπορεί να σε καταπιεί, να θρυμματίσει μονομιάς όσους θώρακες πίστεψες πως απέκτησες με καιρό και με κόπο. Ο δικός μου δρόμος, εδώ, τώρα, για να γυρίσω από τον τρόπο της παγωμένης αλαλίας ή της κραυγής στον κόσμο της γραφής, και μάλιστα της δημόσιας γραφής, είναι ο κόσμος της ανάγνωσης. Να διαβάσω, όχι για να διαβώ σε κάποιο ψύχραιμο «απέναντι», αλλά για να κατέβω βαθύτερα στο «εκεί»: εκεί όπου ο χρόνος ρουφιέται από μια μαύρη τρύπα, κι η ψυχή μαζί του, και ο μοναδικός τρόπoς διαφυγής είναι το «αν», ειπωμένο είτε με τον τρόπο του Ελύτη μετατονισμένο και προσαρμοσμένο στη δεινή ανάγκη, «Η λέξη της ζωής σου η μία εάν...», είτε με τον τρόπο του ριζίτικου τραγουδιού για έναν άγουρο που νιότη δεν εχάρη γιατί τον πρόλαβε ο «σκληροκάρδης» με την μπαμπεσιά που δίκαια του αποδίδει η δημοτική μας ποίηση: «Χριστέ, και να 'τον παρεμπρός, και να 'τον παραπίσω». Αυτό το ψυχοφάγο «αν», ή το «μακάρι», απευθυνόμενο σε θεότητες άφαντες ή αδιάφορες, τσακίζει και κόκαλα που πίστεψαν αναίτια πως ανήκουν στα γερά· μια τριχούλα χρόνου, μια τριχούλα που κόβει βιαιότατα κι απότομα τον χρόνο στα δύο, στον ενεστώτα και στον αδυσώπητο αόριστο, στο εδώ και στο εκεί. Ναι. Μάλλον δεν λάθεψαν οι γνωστικοί αρχαίοι που μια από τις μυθολογικές τους αφηγήσεις για τη χαμένη αθανασία τη συνάρτησαν με μια τρίχα στην κεφαλή του Πτερέλαου· εύκολο ήταν να κοπεί, εύκολο να γυρίσει ο άνθρωπος στη θνητότητά του, σε ένα «εκεί» που σε θέτει εντός χρόνου, στη μνήμη των περιλειπομένων, πλην εκτός κόσμου.

Μ' αυτό το «εκεί», με τη μοίρα των βροτών ανθρώπων, πολέμησαν αμέτρητοι ποιητές και στοχαστές. Και έφτασαν στην κορυφή της σκέψης τους ακριβώς όταν συλλάβισαν απλά το αυτονόητο, το δεδομένο, όταν έδωσαν μορφή στο ασφυκτικό κοινό αίσθημα. Αυτό συνέβη από τον Ομηρο και το «γενιά των φύλλων των ανθρώπων η γενιά» της «Ιλιάδας» του («οίη περ φύλλων γενεή, τοίη δε και ανδρών»), στον Αισχύλο και το «μα ποιος, εξόν θεός, όλο το βίο του τον γεύτηκε απίκραντο;» του «Αγαμέμνονά» του («τις δε πλην θεών άπαντ' απήμων τον δι' αιώνος χρόνον;»), ώς τον Οδυσσέα Ελύτη και το συμπέρασμά του, στα «Ελεγεία της Οξώπετρας», πως «η αλήθεια μόνον έναντι θανάτου δίδεται», μια αλήθεια ωστόσο που την έχεις διδαχθεί κατ' επανάληψη εν ζωή. Αλλά, για το δικό μου μυαλό, κι όχι μονάχα στην ταραχή του πάνω, η ποίηση που φανέρωσε και ιστόρησε το «εκεί» έτσι όπως είναι, όπως πρέπει να είναι, γυμνό και φαρμακωμένο, δίχως την παραμυθητική προσδοκία της ανάβασης από τη Κατωγή ή της ανάστασης, είναι η ποίηση των ανωνύμων, η συλλογική, εκείνη όπου κάθε στιχάκι, κάθε λεξούλα, κάθε τσάκισμα ειπώθηκε και ξαναειπώθηκε, τονίστηκε και ξανατονίστηκε, οξύνθηκε και ξαναοξύνθηκε από τον πόνο αναρίθμητων ανθρώπων που βρέθηκαν ξαφνικά σακατεμένοι και από ξόδι σε ξόδι, από μοιρολόι σε μοιρολόι, φύτεψαν πέτρες στο χώμα για να 'χουμε ν' ακουμπάμε οι επόμενοι, να μην κλαδευτούμε.

Να μια τέτοια πέτρα, γερό αγκωνάρι, με ρίζες οχτώ να το στεριώνουν στο χώμα, όσες και οι στίχοι του, ένα ποίημα που αμέτρητοι άνθρωποι μπορούν δίκαια να πιστέψουν πως πλάστηκε γι' αυτούς ειδικά: «Βάσταξον, καρδιά, βάσταξον, κάμποσα χρόνια κι άλλο, / όπως βαστούνε τα ραχιά την βαρυχειμωνίαν, / όπως βαστάζ'νε τα δεντρά την παραγρανεμίαν, / όπως βαστάζ' η θάλασσα τη κοσμί' τα καράβια, / όπως βαστάζ' ο ουρανόν εκείνα όλα τ' άστρια, / όπως βαστάζ' το σίδερον την βαρυτσακουτσέαν, / όπως βαστάζ' το χάλκωμαν σ' ση καζαντζή τα χέρια. / Βάσταξον, καρδιά, βάσταξον, αν θελτς και αν 'κί θέλεις». Για δημοτικό τραγούδι του Πόντου πρόκειται, που το εξέδωσε το 1960, μαζί με πολλά άλλα, ο Πάνος Λαμψίδης, ο οποίος και το απέδωσε ως εξής στη νεοελληνική: «Βάστα, καρδιά μου, βάσταξε κάμποσα χρόνια κι άλλο, / καθώς βαστάζουν τα βουνά τους πιο βαριούς χειμώνες, / καθώς βαστάζουν τα δεντρά τον δυνατόν αγέρα, / καθώς βαστάει η θάλασσα του κόσμου τα καράβια, / καθώς βαστάει ο ουρανός όλα τ' αστέρια εκείνα, / καθώς βαστά το σίδερο βαριού σφυριού τον χτύπο, / καθώς βαστά το χάλκωμα στου σιδερά τα χέρια. / Βάστα, καρδιά μου, βάσταξε, αν θέλεις κι αν δεν θέλεις».

Από τον γύρω του κόσμο, τον ψηλαφητό, δανείζεται εικόνες αντοχής ο φυσικός άνθρωπος, για να παραδειγματιστεί και, με την προς εαυτόν εντολή, με αυτό το τετράκις επαναλαμβανόμενο «βάσταξον», να μοιραστεί την υποχρέωση της υπομονής με όλους τους υπόλοιπους, συγγενείς, φίλους, συντοπίτες, συμπολεμιστές σε έναν σκληρό αγώνα που το δεδομένο τέλος του δεν του μειώνει την αξία· για μια σκυτάλη καρτερίας πρόκειται που την παραλαμβάνεις για να την παραδώσεις άθικτη. Με το σίδερο και με τον χαλκό παραλληλίζεται εδώ η καρδιά του ανθρώπου, που τη σφυροκοπούν δίχως σταματημό οι απώλειες, τα πένθη εκείνα που κανένα επίθετο δεν είναι αντάξιό τους, κι αν χρησιμοποιήσεις οποιοδήποτε τα αδικείς και τα προσβάλλεις. Κι αυτή η καρδιά πρέπει ν' αντέξει. Θέλει δεν θέλει. Ν' αντέξει σαν αντίψυχο για την άλλη που σώπασε.

Εγραψα όσα έγραψα για να πω και με αυτόν τον τρόπο, και από εδώ, ολόψυχο το ευχαριστώ μου σε όσους είχαν την καλοσύνη να στείλουν σε μένα και στους δικούς μου ζεστό αυτό το πολύτιμο «βάσταξον», με έναν από τους τόσους τρόπους της γραφής, το δημοσιογράφημα, το τηλεγράφημα, το γράμμα, το μήνυμα στο κινητό, στον υπολογιστή, στο Διαδίκτυο, τη φωνή, αυτήν την αμεσότερη γραφή. Ας μετρηθεί παρακαλώ το ευχαριστώ μας όσο θερμό το «βάσταξόν» τους.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_30/09/2011_1296347

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Συνεχίζουμε ….Χρόνια μας πολλά

Πάνε τέσσερα χρόνια από τότε που άρχισε να λειτουργεί το blog ilovethessaloniki.. 4 χρόνια , 454 δημοσιεύσεις, 257000 αναγνώσεις, πολλά σχόλια , πολλοί φίλοι, αμέτρητοι αγώνες για μια καλύτερη πόλη ,ενεργές εθελοντικές συμμετοχές και όλα αυτά γιατί πολύ απλά welovethessaloniki…Φέτος η παρέα μας μεγάλωσε και προστέθηκαν δύο φίλοι που και αυτοί απλά theylovethessaloniki… Έτσι συνεχίζουμε πιο δυνατά και πιο ενεργά….Ευχαριστούμε όλους εσάς για την στήριξη και την αγάπη σας και σας υποσχόμαστε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για αυτήν την πόλη…

Καλή δύναμη και καλό χειμώνα να έχουμε…

Ευχαριστούμε πολύ

Με εκτίμηση,

Οι συντάκτες του ilovethessaloniki,

Kourtgeo, Fil, Philipos

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Περίεργος χειμώνας έρχεται....

Ο απολογισμός του καλοκαιριού έγινε και το πρόσημο παρόλα τα προβλήματα βγήκε τελικά θετικό...Όμως τι περιμένουμε από τον χειμώνα που ακολουθεί?

Εμείς δώσουμε ένα μικρό στίγμα από αυτά που θα εφαρμόσουμε φέτος για να την παλέψουμε...

Έτσι οδηγηθήκαμε σε μία και μοναδική απόφαση . Επιστροφή φίλοι μου στην ουσία. Αυτόν τον Σεπτέμβρη κηρύσσουμε την ανεξαρτησία μας από τα προβλήματα της καθημερινότητας και προσθέτουμε στο ημερήσιο πρόγραμμα μας ανθρώπους που αγαπούμε και νοιαζόμαστε… Ένας για όλους και όλοι για έναν λοιπόν. Αφού μαζί τα φάγαμε, αυτός ο χειμώνας θα μας βρει όλους μαζί χωρίς τα συντηρητικά της προσωπικής μας απομόνωσης..Όχι στην μοναξιά και στην κατάθλιψη...Ναι στην δράση και ναι στην ζωή...Γι αυτό αυτόν το χειμώνα αναζητήστε την ευτυχία σας στα μικροπράγματα, σε μικρές απλές στιγμές, σε ευχάριστες παρέες, σε καθημερινές εικόνες και σε αχαλίνωτες σκέψεις .. Δώστε λοιπόν σημασία στα ασήμαντα για να ζήσετε σημαντικά…Καλό μας χειμώνα και καλή δύναμη….

Με εκτίμηση,

Οι συντάκτες του ilovethessaloniki

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

The Last Summer Story: Ο μύθος του Κριαρίτσι !!

Φέτος το καλοκαίρι μου ήταν πολύ «ενεργειακό» … Λίγο η Σαμοθράκη , λίγο η Ικάρια με μεταμόρφωσαν σε Super ήρωα της χαλάρωσης….Και εκεί πάνω που άρχισα να νιώθω την χαλαρότητα να ρέει στις φλέβες μου, μπήκε μέσα μου το σαράκι να φέρω εις πέρας την τελευταία καλοκαιρινή μου αποστολή.. Στόχος να ανακαλύψω τι συμβαίνει στο τόσο κοντινό αλλά συνάμα ανεξερεύνητο και άβατο Κριαρίτσι…

Για να φτάσει κάποιος στο Κριαρίτσι πρέπει αφού πρώτα κάνει τα αυτονόητα (2 πόδι Χαλκιδικής), να βρει το σημείο όπου πρέπει να στρίψει και ν’ ακολουθήσει ένα χωματόδρομο …Σε εκείνο λοιπόν το σημείο είναι που πετάει από το παράθυρο την λογική του και παίρνει συνοδηγό στο αυτοκίνητο την παράνοια…

Τι συμβαίνει λοιπόν σε αυτά τα λίγα χιλιόμετρα χωματόδρομου και η λογική πάει αναγκαστικό περίπατο?

Μετά από περίπου 1,5 χιλιόμετρο χωματόδρομου ήπιας μορφής, συναντάς έναν ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Βασικά όχι έναν αλλά εκατοντάδες… Όλη η αχανής αυτή περιοχή, έκτασης 13,000 στρεμμάτων αυλακώνεται με ασφαλτόδρομους, τσιμεντόδρομους και μεγάλες γέφυρες ( έξι στο αριθμό παρακαλώ..) με πλήρες σύστημα αποχέτευσης ,με δίκτυο ΟΤΕ, με πυροσβεστικό δίκτυο και φυσικά με βιολογικό καθαρισμό!!! Και εκεί είναι που κοντοστέκεσαι και αρχίζεις να τρομάζεις.. Σίγουρα κάτι μυστήριο παίζει στην περιοχή…

Δεν είναι δυνατόν στην μέση του πουθενά να συναντάς υποδομές που θα ζήλευαν πάρα πολλές κατοικημένες περιοχές στην Ελλάδα … Μα εδώ δεν υπάρχει άνθρωπος.. Μόνο κατσίκια..!!!

Τα χειρόγραφα και αυτοσχέδια σημάδια πάνω στον δρόμο σε οδηγούν στην κεντρική παραλία του Κριαρίτσι. Όμως το ενεργειακό μου υπόβαθρο με παρότρυνε να μην ακολουθήσω τα σημάδια και να περιπλανηθώ για ώρες στους ίδιους δαιδαλώδεις δρόμους κάτω από τον καυτό ήλιο…

Αν λοιπόν και εσύ νιώθεις ότι μπορείς να ανταποκριθείς στις προκλήσεις ενός ασφαλτοστρωμένου λαβύρινθου δοκίμασε να περιπλανηθείς σε αυτό το αχανέστατο σύμπλεγμα δρόμων χωρίς να δώσεις σημασία στα σημάδια και ίσως καταλήξεις εκεί από όπου ξεκίνησες…!! Εκτός και αν είσαι τυχερός και τελικά βρεις τους πολύ καλά κρυμμένους και απόμερους κολπίσκους και χαζέψεις από ομορφιά και ησυχία…

Βέβαια αν είσαι από αυτούς που υπερεκτίμησες τις δυνάμεις σου μην στεναχωριέσαι.. Κάπου εκεί ανάμεσα στην άσκοπη περιπλάνηση σου στους δρόμους του Κριαριτσίου θα ανταμώσεις κανένα βελάκι που θα σε οδηγεί στην κεντρική παραλία…Και η εικόνα της παραλίας , θα σε ανταμείψει για τον κόπο σου…

Γιατί «Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις….».Και πιστέψτε με είναι πολύ μακρύς….

Και αν στο γυρισμό σου αναρωτηθείς τελικά για ποιον και από ποιον έγιναν όλες αυτές οι υποδομές εσύ θα ξέρεις …

Μα φυσικά από τα εξωγήινα κατσίκια….

Υγ. Η περιοχή επρόκειτο στο παρελθόν να γίνει ο Οικισμός του Αγ. Παύλου σε έκταση που αγοράσθηκε από την ομώνυμη μονή του Αγ. Όρους και από μια κοινοπραξία συλλόγων υπαλλήλων για την ανέγερση 3,000 περίπου παραθεριστικών κατοικιών. Τελικά όμως τα εξωγήινα κατσίκια κέρδισαν την μάχη (όχι τον πόλεμο ) της διεκδίκησης της περιοχής και απολαμβάνουν τους περιπάτους τους στις επαρχιακές εθνικές οδούς του Κριαριτσίου…

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Καλές επι-τοιχίες vol.4

6 Ιανουαρίου 2010.

Περπατούσαμε σε κάποιο από τα πάρκα της νέας παραλίας (όχι της ανακαινισμένης) όταν πέσαμε πάνω σε αυτό το αφοπλιστικής αμεσότητας μήνυμα.

Τι επίκαιρο, σκέφτηκα και έβγαλα τη φωτογραφική μηχανή.

Από τότε μέχρι σήμερα, με αφορμές που μου έδωσε η επικαιρότητα και ο τρόπος που αναπαράγεται από την τηλεόραση, μπήκα στον πειρασμό δυο-τρεις φορές να το ψάξω στις μερικές χιλιάδες φωτογραφίες που κατά καιρούς έχω τραβήξει και να το αναρτήσω, αλλά δεν μπήκα στη διαδικασία.

Σήμερα (με αυτά που υποψιάζομαι ότι θα παίζουν στην τηλεόραση) νομίζω ότι ταιριάζει γάντι...

Σπάσε την τηλεόραση σου, εγώ το έκανα (από το 1999).

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Η Θεσσαλονίκη και η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας

«Χρυσός συμμέτοχος» στην Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας επιδιώκει να αναδειχθεί ο Δήμος Θεσσαλονίκης με εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων πεζοδρομήσεις, χαριστικό παζάρι και μουσικά δρώμενα, δράσεις που θα πραγματοποιηθούν όχι μόνον στο κέντρο της πόλης, αλλά σε όλες τις Δημοτικές Κοινότητες και θα διαρκέσουν από την Δευτέρα 19 έως και την Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου.

Στόχος της Δημοτικής Αρχής όσον αφορά τον σχεδιασμό των εκδηλώσεων είναι οι παραπάνω δράσεις να αποκτήσουν μόνιμο και τακτικό χαρακτήρα και να περάσουν το μήνυμα στην κοινωνία, ότι η μετακίνηση πεζών, ποδηλατών και μέσων μαζικής συγκοινωνίας αποτελούν πρώτη προτεραιότητα αλλά και εναλλακτικό και φιλικό προς το περιβάλλον, τρόπο ζωής.

Πρέπει ο κόσμος να μάθει να περπατάει και να κινείται διαφορετικά μέσα στην πόλη χωρίς αυτοκίνητο . Με τις πεζοδρομήσεις, τους ασφαλείς ποδηλατοδρόμους και τη διεύρυνση των λεωφορειοδρόμων γίνεται σιγά σιγά συνείδηση στους Θεσσαλονικείς ο εναλλακτικός τρόπος μετακίνησης.

Η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας (www.mobilityweek.eu) υπάρχει από το 2002 ως μετεξέλιξη της Ημέρας Χωρίς Αυτοκίνητο, θεσμό που ξεκίνησε το 2000 η τότε Επίτροπος Περιβάλλοντος Margot Wallström. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης αποτελεί «χρυσό συμμέτοχο» της προσπάθειας καθώς είναι ένας από τους πέντε ελληνικούς Δήμους που εμφανίζονται στον επίσημο κατάλογο συμμετοχών και μάλιστα πληροί όλες τις προϋποθέσεις που τίθενται –αντί της μίας που χρειάζεται για την εγγραφή-, ως προς την αποδεδειγμένη εκτέλεση έργων απεξάρτησης από το ΙΧ και τόνωσης των εναλλακτικών τρόπων κυκλοφορίας.

Συγκεκριμένα οι προϋποθέσεις που ζητά η Διεύθυνση Περιβάλλοντος, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, από τις πόλεις που θα συμμετάσχουν προκειμένου να συμπεριληφθούν στον επίσημο κατάλογο είναι:

1. Επίσημος εορτασμός της "εβδομάδας χωρίς αυτοκίνητο" με εκδηλώσεις στο δήμο,

2. Εφαρμογή ενός τουλάχιστο μόνιμου μέτρου βιώσιμης κινητικότητας (πχ ένα νέο πεζόδρομο),

3. Το κλείσιμο ενός δρόμου της πόλης για τα αυτοκίνητα για μια ολόκληρη μέρα.

Φέτος ο Δήμος Θεσσαλονίκης εντάσσεται στις πόλεις που υλοποίησαν και τα τρία μέτρα και γι’ αυτό περιλαμβάνονται μεταξύ των «χρυσών συμμέτοχων», ενώ μπορεί να υποβάλει υποψηφιότητα για το βραβείο κινητικότητας, που παίρνει μία πόλη κάθε χρόνο.

Κατά τη χθεσινή σύσκεψη αποφασίστηκε το πρόγραμμα των κυλιόμενων ημερήσιων πεζοδρομήσεων σε όλες τις δημοτικές κοινότητες, με αποκορύφωμα το κλείσιμο του ιστορικού κέντρου για τα ΙΧ αυτοκίνητα το απόγευμα της Πέμπτης 22 Σεπτεμβρίου.

Παράλληλα προετοιμάζονται εκδηλώσεις, όπως χαριστικό παζάρι σχολικών βιβλίων, μικροαντικειμένων, ρούχων και παιχνιδιών, μουσικά δρώμενα και άλλες καλλιτεχνικές παρεμβάσεις.

Στις εκδηλώσεις και στις δράσεις, εκτός από τις τέσσερις αντιδημαρχίες, συμμετέχουν και οι έξι δημοτικές κοινότητες, καθώς και μέλη του Δικτύου Εθελοντικών Οργανώσεων Θεσσαλονίκης και συλλογικοτήτων όπως η Ένωση για τα δικαιώματα των πεζών, οι Ποδηλάτες Θεσσαλονίκης, οι Πολύχρωμοι Ποδηλάτες, η οργάνωση Bikerespect, η πρωτοβουλία πολιτών 5ης κοινότητας, η “συνέλευση Φαλήρου”.

Αναλυτικά οι οδοί, οι ημέρες και οι ώρες που θα γίνουν πεζοδρομήσεις, ανά Δημοτική Κοινότητα:

Δευτέρα 19 / 09 / 2011

Δημ. Κοινότητα Τριανδρίας (από 12:00 έως 18:00)

Οδός Ελευθερίας (Αμμουλιανής-Βενιζέλου)

Οδός Χαρ. Τρικούπη (Γυμναστηρίου-Αγ. Σπυρίδωνος)

5η Δημ. Κοινότητα (από 15:00 έως 22:00)

Οδός Βαφοπούλου

Τρίτη 20 / 09 / 2011

4η Δημ. Κοινότητα (από 18:00 έως 22:00)

Οδός Ανατολικής Θράκης (Κλεάνθους-Ιλισού)

Οδός Ιλισού (Αν. Θράκης-Πόντου)

2Η Δημ. Κοινότητα (από 17:00 έως 21:00)

Οδός Αγ. Πάντων (Αγάθωνος-Γρ. Κολωνιάρη)

Οδός Αμπελώνων (Αγ. Πάντων -Καλλιθέας)

Τετάρτη 21 / 09 / 2011

5η Δημ. Κοινότητα (από 15:00 έως 22:00)

Οδός Αρχ. Μουσείου (Β. Όλγας-Κων/πόλεως)

3η Δημ. Κοινότητα (ΑΠΟ 17:00 ΕΩΣ 22:00)

Οδός Απ. Παύλου (Αθηνάς-Πλ. Καλλιθέας)

Πλ. Καλλιθέας (Περιμετρικά)

Πέμπτη 22 / 09 / 2011

1η Δημ. Κοινότητα (Κέντρο) από 16:00 έως 21:00

Στην περιοχή που περικλείεται από τις οδούς Αγγελάκη-Εγνατία-Ι. Δραγούμη-Νίκης

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Το μηχανάκι πέρασε κι η κόρη το γυρεύει...

Πέμπτη απόγευμα. Λίγο πιο κάτω από τη συμβολή των οδών Αριστοτέλους και Ερμού, μετά από μια βόλτα στην αγορά καθόμαστε με την Ε. να πάρουμε μια ανάσα σε ένα παγκάκι ενώ η μικρή (22 μηνών) τρέχει δεξιά και αριστερά παίζοντας με τα φωσφορίζοντα "μάτια της γάτας" του ποδηλατόδρομου.

Ένα λεπτό αργότερα τιναζόμαστε και οι δύο στο άκουσμα ήχου από μηχανάκι και τρέχουμε προς τη μικρή...

Αργά-αργά κατεβαίνει την Αριστοτέλους μια μηχανή μεσαίου κυβισμού, ο τύπος ξυρισμένο κεφάλι, φέρει κράνος στο δεξί του χέρι και μια ξανθιά συνεπιβάτη στο πίσω κάθισμα. Περνάει από δίπλα μας χαλαρά...

- Τι ναι το μπαμπά;
- Μηχανάκι παιδί μου, ότι περνάει εμείς κάνουμε στην άκρη...

Καθόμαστε...

Σε ενά-μισι λεπτό ξανά-τιναζόμαστε σαν ελατήρια. Δεύτερο μηχανάκι, μικρού κυβισμού αυτή τη φορά αλλά πιο θορυβώδες, νεαρός οδηγός, φοράει κράνος, περνάει βιαστικά...


- Τι ναι το μπαμπά;
- Μηχανάκι παιδί μου, ότι περνάει εμείς κάνουμε στην άκρη...


Καθόμαστε...

Σε δύο λεπτά ξανά...

Αποφάσισα να τους μετρήσω. Σε διάστημα 20 λεπτών (τόσο έκανε η μικρή να φάει την κρέπα) πέρασαν από μπροστά μας, από τον πεζόδρομο της Αριστοτέλους, 12 μηχανάκια (9 κατέβηκαν και 3 ανέβηκαν).

Χωρίς άλλα σχόλια...

Κουρασμένοι από την όλη φάση αποφασίσαμε να κατηφορίσουμε προς την πλατεία.

Φτάνουμε στην πλατεία και  αντιλαμβανόμαστε μια αλλαγή προς το θετικό, τα πεζοδρόμια κάτω από τις καμάρες είναι ελεύθερα από τραπεζοκαθίσματα (μπράβο στον κυρ-Γιάννη και την παρέα του, το παν / το καναν). Περπατάμε χαμογελαστοί (το χαμόγελο είναι σχεδόν "θριάμβου") προς την θάλασσα, περνώντας άνετα με το παιδικό καροτσάκι από εκεί που άλλοτε χρειάζονταν να κάνουμε επιδέξιες μανούβρες.

Φτάνουμε στη Νίκης. Έχει πάει 20:55, είναι ώρα να γυρνάμε σπίτι σιγά-σιγά. Μεταβολή και ξεκινάμε να πάρουμε λεωφορείο από Εγνατία. Υπό κανονικές συνθήκες θα ανεβαίναμε μέσα από την πλατεία,  αλλά τα άδεια πεζοδρόμια κάτω από τις καμάρες μας τραβάνε σαν μαγνήτες. Τόσο καιρό τα είχαμε στερηθεί, ας τα χαρούμε τώρα...


Είναι 21:05. Ανηφορίζουμε αργά-αργά χαμογελαστοί (το ίδιο χαμόγελου θριάμβου) ενώ πίσω μας σβέλτοι σερβιτόροι ενός μπαρ μεταφέρουν από το πουθενά φορητά μπαράκια και σκαμπό και τα τοποθετούν σε δύο σειρές, στο μέχρι πριν από λίγο άδειο πεζοδρόμιο κάτω από τις καμάρες. Στην συνέχεια θα ακολουθήσουν και τα άλλα...

Αλήθεια τι ώρα σχολάει η δημοτική αστυνομία; Μήπως στις 21:00;


Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

ΔΕΘα δακρύσω πια για σένα…

Όχι δεν δακρύζω από τα εκατοντάδες δακρυγόνα και χημικά που έπεσαν στο κέντρο αυτές τις μέρες. Όχι δεν δακρύζω για τους ανθρώπους που γονάτιζαν δίπλα μου από την δυσφορία ενώ διαμαρτύρονταν. Όχι δεν δακρύζω για αυτούς που τους αναγκάζει το «καθήκον» να είναι από την απέναντι πλευρά για να υπερασπιστούν ένα σαθρό σύστημα άσχετα αν πριν από λίγες μέρες είχαν βγει και αυτοί στο δρόμο.. Και ναι δεν δακρύζω για κανέναν από αυτούς που ήρθαν για να μας πουν τα ίδια και τα ίδια…

Δακρύζω, γιατί για πρώτη φορά από τότε που γεννήθηκα αισθάνθηκα πως δεν είμαι ελεύθερος.. Δακρύζω γιατί , αισθάνθηκα πως βρίσκομαι σε μια εμπόλεμη ζώνη παραλόγου μέσα στο ίδιο μου το σπίτι, στην ίδια μου την πόλη.. Δακρύζω γιατί όλα τελικά έγιναν χωρίς λόγο.. Δακρύζω γιατί συμμετείχαμε χωρίς να το θέλουμε σε μια ταινία τρόμου με μοναδικό σκοπό να χαθεί η πραγματική ουσία…Και δυστυχώς χάθηκε ..Τα κατάφεραν… Ναι, Δακρύζω για την Θεσσαλονίκη πόλη φάντασμα…και ναι τελικά δακρύζω γιατί εξακολουθεί να μην αντιλαμβάνεται κανένας τους την πραγματικότητα …

Αλλά δεν το βάζω κάτω….Θα σταματήσω τα δάκρυα…ΔΕΘα δακρύσω πια για σένα…ΔΕΘα δακρύσω πια για κανέναν….και ξέρετε γιατί?

Γιατί πλέον ξέρω …πλέον έχω Maalox….

Υγ. Φέτος νομίζω δόθηκε η χαριστική βολή στην ΔΕΘ.. Ο θεσμός πια αποτελείται μόνο από δύο γράμματα ,το Δ και το Ε.. Το Θ μας άφησε χρόνους !! Ευχαριστούμε όλους τους επισκέπτες της πόλης που μας τιμούν με την απουσία τους τόσα χρόνια και τους ευχόμαστε ολόψυχα να πάνε από εκεί που ήρθαν… Εμείς θα συνεχίσουμε να ελπίζουμε για ένα καλύτερο αύριο χωρίς αυτούς…

Μετά στεγνών δακρύων,

ilovethessaloniki

*******Το κείμενο έχει δημοσιευτεί και στο site της Parallaxi

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Καλές επι-τοιχίες vol.3

Περπατώντας δίπλα στον περίβολο του Εθνικού κήπου (ως γνήσιοι επαρχιώτες / τουρίστες στην Αθήνα πήγαμε να ταΐσουμε τα παπάκια...) ανακαλύψαμε ποιος ευθύνεται πραγματικά για την οικονομική κατάσταση, όχι μόνο της χώρας μας αλλά του πλανήτη ολόκληρου...

Αχ αυτές οι stencil δημιουργίες...

Συνάντηση γνωριμίας εθελοντών με την αντιδήμαρχο Νεότητας, Αθλητισμού και Εθελοντών...


Η αντιδήμαρχος εθελοντισμού του δήμου Θεσσαλονίκης  καλεί τους δημότες που θέλουν να συνεισφέρουν σε δράσεις του δήμου, σε τρεις διαδοχικές συναντήσεις τη Δευτέρα 12/9 στο δημαρχείο, αίθουσα νερού (!!!)

17:30 για θέματα κοινωνικής πολιτικής
18:30 για θέματα καθαριότητας, ανακύκλωσης
19:30 για θέματα βελτίωσης αστικού περιβάλλοντος

Η πλήρης πρόσκληση εδώ.


Πάμε να πούμε ιδέες και να ξεκινήσουμε την εφαρμογή τους;

Υ.Γ / απορία: μπορεί άραγε η αντιδημαρχία εθελοντισμού να αποτελέσει την "ομπρέλα" κάτω από την οποία οι πολυάριθμες ομάδες εθελοντών / κινημάτων την πόλης γρήγορα και πρακτικά, όταν προκύπτει ανάγκη, να ενώνουν τις δυνάμεις τους για κάποια σημαντικά (κοινά) ζητήματα, διατηρώντας την ίδια στιγμή την ανεξαρτησία και την ιδιαίτερη ταυτότητα τους;

United we stand, devided we fall...
Αίσωπος

ΛΕΥΚΗ ΨΗΦΟΣ

Έφτασε με το mail.

ΑΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΥΠΑΡΧΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΒΗΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ E-MAIL. ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΤΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΔΙΑΔΩΣΕ ΤΟ!!!

ΜΕ ΛΕΥΚΟ 50%+1 ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ...ΟΛΟΙ ΛΕΥΚΟ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!!!!ΤΟ ΞΕΡΑΤΕ ΑΥΤΟ?ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΡΥΒΟΥΝ ΕΠΙΜΕΛΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ?ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ? ΟΧΙ ΚΥΡΙΟΙ ΟΛΟΙ ΛΕΥΚΟ ....

Τα ψηφοδέλτια τα διακρίνουμε σε έγκυρα, άκυρα και λευκά. Το κάθε ένα από αυτά τα ψηφοδέλτια έχει την δικιά του αρίθμηση κατά την εξαγωγή τους από την κάλπη. Τα έγκυρα εκφράζουν την επιλογή προτάσεων που δίδουν τα εκάστοτε πολιτικά κόμματα. Τα άκυρα εκφράζουν κάποια παραβίαση των παραπάνω αρχών και τέλος η λευκή ψήφος αποτελεί αρνητική ή ουδέτερη πολιτική τοποθέτηση απέναντι στις προτεινόμενες προτάσεις των κομμάτων.Τι συμβαίνει στην περίπτωση που οι λευκές ψήφοι αποτελούν το 50% συν 1 του εκλογικού σώματος;Όταν το 50% συν ένα του εκλογικού σώματος επιλέξει την λευκή ψήφο τότε υπάρχει πρόβλημα αντιπροσώπευσης και έκφρασης του κυρίαρχου λαού από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς.Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με βάση την αρχή της Δεδηλωμένης (δήλωση της βούλησης του λαού), της Λαϊκής Κυριαρχίας και την αρχή της Ισότητας της ψήφου πρέπει να διαλύσει τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς, να ορίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση και να δώσει εντολή σχηματισμού νέων πολιτικών σχηματισμών προκειμένου να εκφράσουν την λαϊκή βούληση.


Παράδειγμα: 1) Έστω ότι έχουμε τις Α,Β,Γ,Δ και Ε πέντε προτάσεις προς ψήφιση (η ψηφοφορία θα διεξαχθεί με βάσει ΠΔ 96/2007 το οποίο ισχύει και σήμερα) και υπάρχει το δικαίωμα της λευκής ψήφου από τους εκλογείς. Ο αριθμός των εκλογέων είναι εκατό (100) άτομα .Από τα αποτελέσματα της ψηφοφορία προκύπτει ότι οι πενήντα ένας (51) ψήφισαν λευκό και 30 την Α πρόταση, 10 την Β, 5 την Γ , 2 την Δ, 1 την Ε και 1 άκυρο. Η πλειοψηφία των εκλογέων (51%) ψήφισε λευκό ( πλειοψηφικό σύστημα) και το λευκό αποτελεί συνειδητή επιλογή (και όχι αδιαφορία γιατί αυτή εκφράζεται από την αποχή ) που εκφράζει αρνητική ή ουδέτερη στάση τόσο απέναντι στις παραπάνω πέντε προτάσεις όσο και σε αυτούς που τις εκφράζουν. Τότε οι παραπάνω, αφού έχουν απολέσει την νομιμοποίηση τους να μιλούν εκ μέρους της πλειοψηφίας, πρέπει να αποσυρθούν (γιατί ανάλογη χρήσης έχουν και τα λευκά όταν έχουν μικρό ποσοστό, επίσης δεν υπάρχει εκπρόσωπος του λευκού) γιατί αυτό είναι το σαφές μήνυμα της λευκής ψήφου. Στη συνέχεια πρέπει να γίνουν ζυμώσεις, καταγραφή τάσεων και επιλογή (π.χ. δημοψηφίσματα) για το τι ζητάει η πλειοψηφία των εκλογέων και να διαμορφωθούν νέες προτάσεις που θα περικλείουν αυτές τις τάσεις της πλειοψηφίας Οι εκπρόσωποι αυτών των προτάσεων πρέπει να μπορούν να εκφράσουν την πλειοψηφία.Παράδειγμα: 2) Σε σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Πρώτο Τμήμα) , που αφορά την υπόθεση Πασχαλίδη, Κουτμερίδη και Ζαχαράκη κατά Ελλάδος αρ. απόφασης: Ν Φ092.22-2512-1/1 10/4/2008 στο κεφάλαιο Εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση και στην παράγραφο 32 αναφέρεται ΄΄ Περαιτέρω , το Δικαστήριο …..σώματος. Ειδικότερα, επιλέγοντας το λευκό ψηφοδέλτιο, ένα μέρος του εκλογικού σώματος της μείζονος εκλογικής περιφέρειας της Κεντρικής Μακεδονίας επιθυμούσε να εκφράσει την αποκήρυξη όλων των πολιτικών σχηματισμών.΄΄ Όλη η απόφαση στο www.nsk.gr/edad/ee474.pdf. Δηλαδή, σύμφωνα με τα παραπάνω, η λευκή ψήφος αποκηρύσσει όλα τα πολιτικά κόμματα. Όταν το ποσοστό της λευκής ψήφου υπερβαίνει το 50% συν 1 του εκλογικού σώματος τότε μήπως διαλύονται τα πολιτικά κόμματα;Αν στο Σύνταγμα α.41 παρ. 1΄΄ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δύναται να διαλύσει την Βουλή εάν αυτή ευρίσκεται εν προφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα………΄΄ στην άνω περίπτωση που σε μεγάλο ποσοστό (50% συν 1) του εκλογικού σώματος αποκηρύσσει, με την ψήφο του, τα πολιτικά κόμματα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως ρυθμιστής του πολιτεύματος – αρχηγός της πολιτείας (α30 παρ.1 του Συντάγματος ) θα πρέπει να διαλύσει όλα τα κόμματα (αρχή της λαϊκής κυριαρχίας).Στο α. 52 του Συντάγματος αναφέρει περί της ΄΄Γνήσια και ανόθευτη εκδήλωσης της λαϊκής κυριαρχίας΄΄ και αφορά την πληροφόρηση του λαού από τα ΜΜΕ. Ο λαός είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΤΟΣ για την δύναμη της λευκής ψήφου. Οι δημοσιογράφοι είναι επιλήσμονες των καθηκόντων τους έναντι στον ελληνικό λαό γιατί ο τελευταίος είναι εντελώς απληροφόρητος για την δύναμη της λευκής ψήφου.
Η λευκή ψήφος αποτελεί την μεγαλύτερη, δημοκρατικότερη και κυρίως ουσιαστικότερη μορφή διαμαρτυρίας στα δημοκρατικά καθεστώτα. Η λευκή ψήφος είναι πολιτική απόφαση που αποκηρύσσει το πολιτικό σκηνικό και στην εκλογική διαδικασία έχει την μορφή πολιτειακού δημοψηφίσματος.Αν δεν ισχύουν τα παραπάνω, τι νόημα θα είχε η επιλογή της λευκής ψήφου από το εκλογικό σώμα και ποια θα ήταν η ουσία της στην εκλογική διαδικασία με βάσει των αρχών της δεδηλωμένης και της λαϊκής κυριαρχίας ; Μήπως ο πολίτης – εκλογεύς ασκώντας το ανώτερο δημοκρατικό του δικαίωμα, συμμετέχοντας με την ψήφο του στις εκλογές, επιλέγοντας λευκό ουσιαστικά η ψήφος του είναι υποδεέστερη και άνευ σημασία για το εκλογικό σώμα καταπατώντας την αρχή της ισότητας; Θα έπρεπε τότε να υπάρχουν μόνο τα έγκυρα και τα άκυρα ψηφοδέλτια που σημαίνει ότι θα έπρεπε υποχρεωτικά να υιοθετήσουμε μία από τις επιλογές που δίδουν τα πολιτικά κόμματα χωρίς δικαίωμα άλλης επιλογής, όπως γίνεται ουσιαστικά σήμερα γιατί ποτέ δεν άνοιξε η συζήτηση για τις δυνατότητες που προσφέρει στο εκλογικό σώμα η λευκή ψήφος. Το Σύνταγμα της Ελλάδος προστατεύει τον κυρίαρχο λαό και το Δημοκρατικό πολίτευμα και όχι το status quo (ηγεμονία) των πολιτικών κομμάτων και των υποψηφίων τους. Στα δημοκρατικά πολιτεύματα λοιπόν έχει προβλεφθεί το πώς ο κυρίαρχος λαός έχει την δυνατότητα να απαλλαγεί από τους πολιτικούς σχηματισμούς και τους υποψηφίους αυτών βοηθώντας στην εξέλιξη του πολιτικού μας συστήματος. Αν οι τυχόν ομάδες πίεσης (Τράπεζες, Εκδότες, ΜΜΕ, Βιομήχανοι κ.ά.) έχουν βρεθεί πάνω από το πολιτικό σύστημα και αυτό εκτελεί εντολές τους πώς αλλιώς μπορεί ο κυρίαρχος λαός να απεγκλωβιστεί ειρηνικά από όλα αυτά; Όταν το πολιτικό σκηνικό συνολικά είναι κατώτερο σε πολιτικές, αξίες και ήθος από την κοινωνία δεν θα πρέπει να μπορεί να απαλλαγεί από αυτό ή θα πρέπει και η κοινωνία να γίνει σαν και αυτούς; Στη Δημοκρατία μόνο επιλέγεις δεν μπορείς να απορρίπτεις;Οι πολιτικοί σήμερα είναι αυτοί που ουσιαστικά ασκούν την νομοθετική, εκτελεστική και ελεγκτική εξουσία και όπως είναι φανερό, αν το πολιτικό σύστημα είναι σάπιο, δεν υπάρχει πιθανότητα τιμωρίας πολιτικών προσώπων ή επιχειρηματιών. Η λευκή ψήφος έχει την δυνατότητα να ΄΄καθαρίσει΄΄ το παρακμάζον πολιτικό σύστημα και να δώσει την δυνατότητα στον κυρίαρχο λαό να θέσει νέους κανόνες διακυβέρνησης. Είναι ευκαιρία να διδάξουμε δημοκρατία σε όλο τον κόσμο και να τους αποδείξουμε ότι στη Δημοκρατία οι λαοί δεν εγκλωβίζονται σε ΄μέτριες΄ από το σύστημα προτεινόμενες επιλογές αλλά μπορούν να τις αποσύρουν και να αναζητούν αυτό που τους εκφράζει. Εκπομπή για τη λευκή ψήφο δεν έχει γίνει ποτέ, γιατί;






Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Εδώ κατεχόμενη Δεθαλονίκη

Εδώ κατεχόμενη Δεθαλονίκη , εδώ κατεχόμενη Δεθαλονίκη σας μιλάνε οι ελεύθεροι πολιορκημένοι πολίτες της Θεσσαλονίκης….. Αυτοί που αναγκάζονται να μην κυκλοφορούν στην ίδια τους την πόλη …. Αυτοί που πιθανότατα θα δουν να καταστρέφονται οι περιουσίες τους. Αυτοί που θα πάνε να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά για να εκδηλώσουν την αγανάκτηση τους απέναντι σας…Αυτοί που τους αναγκάσατε να ξανά φωνάξουν «Ψωμί, παιδεία, Ελευθερία»….

Εδώ κατεχόμενη Δεθαλονίκη, εδώ κατεχόμενη Δεθαλονίκη… Αν το νόημα της ΔΕΘ είναι να μην μπορούμε να κυκλοφορήσουμε στην ίδια μας την πόλη ,τότε δεν την θέλουμε.. Πάρτε την εκεί κάτω και κάντε την ότι θέλετε. Ούτως η άλλως δεν πρόκειται να φτιάξει αυτός ο κρατικοδίαιτος Θεσμός που τόσα χρόνια στηρίζονταν από τα περίπτερα που γέμιζαν οι δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί.. Έχει πάψει να υπάρχει εδώ και καιρό και η Διεθνής και η Έκθεση.. Το μόνο που μας έμεινε είναι η Θεσσαλονίκη και αυτή δεν σας την δίνουμε…


Εδώ κατεχόμενη Δεθαλονίκη, εδώ κατεχόμενη Δεθαλονίκη… Εμείς οι ελεύθεροι πολιορκημένοι πολίτες της Θεσσαλονίκης είμαστε ενάντια σε κάθε μορφής βία και σε κάθε καταστροφή δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.. Όχι στην Βία , Όχι στην Τρομοκρατία…Ναι στην διαμαρτυρία , Ναι στην παρουσία…


Εδώ κατεχόμενη Δεθαλονίκη, εδώ κατεχόμενη Δεθαλονίκη…Αρνούμαστε να εγκαταλείψουμε την πόλη μας στα χέρια σας ..


Όλοι μαζί με μια φωνή…. Ο Αποκλεισμός Δεθαπεράσει….


Υγ. Αποδείξαμε ότι μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε ειρηνικά…Μπορούμε να το ξανά πετύχουμε…Διαφυλάξτε την πόλη σας , την περιουσία του συνανθρώπου σας και την ίδια σας την αξιοπρέπεια ....Όχι στην βία….


Με εκτίμηση,


ilovethessaloniki


***Το κείμενο έχει δημοσιευτεί και στο site της Parallaxi

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Τραγική συμπεριφορά


Το ότι είμαστε όλοι πολύ πιεσμένοι λόγο της κρίσης και των προσωπικών μας προβλημάτων δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεσπάμε στους συνανθρώπους μας.. Αλλά έλα που πολλές φορές αυτό γίνεται και υπάρχουν αθώα θύματα …Δυστυχώς χθες βρέθηκα μάρτυρας σε ένα τέτοιο γεγονός και θέλω απλά να το αποτυπώσω και να το μοιραστώ μαζί σας ..

Θεωρώ ότι μια από τις πιο τραγικές συμπεριφορές που μπορεί να επιδείξει ένας άνθρωπος απέναντι σε έναν συνάνθρωπο του είναι να βρίζει και να φωνάζει μπροστά στο παιδί του . Πόσο μάλλον όταν αυτή η αφορμή είναι ασήμαντη…

Γιατί η εικόνα του παιδιού που βλέπει κάποιον άγνωστο "μαμελούκο" να φωνάζει και να βρίζει τον πατέρα του είναι πραγματικά μια εικόνα που δεν θα ήθελα να την ξανά δω. Το «πρότυπο» κάθε μικρού παιδιού είναι ο πατέρας του και ένας τυχαίος με την συμπεριφορά του καταφέρνει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να το γκρεμίσει και ίσως να γράψει στην μνήμη αυτής της μικρής ψυχής μια μαύρη γραμμούλα… Είναι πραγματικά να τρελαίνεσαι με τέτοια πράγματα..

Δείξτε τουλάχιστον λίγη τσίπα λίγη ανθρωπιά και συγκρατήστε τα νεύρα σας.. Είναι πραγματικά ντροπή …