Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Εντυπώσεις από το Festival Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης …

Φέτος είπα να πρωτοτυπήσω.. Να νιώσω την ατμόσφαιρα του Festival από την μέσα πλευρά του…Και τα κατάφερα κατά ένα τρόπο..
Τα τελευταία 6 χρόνια παρακολουθώ στενά την πορεία του Φεστιβάλ αλλά όλα αυτά τα χρόνια είμαι σαν Θεατής-Φίλος του Φεστιβάλ.. Φέτος είδα τα πράγματα από μέσα.. Είπα να βοηθήσω , να γίνω μέλος αυτής της προσπάθειας, να συμβάλλω και εγώ με τον όποιο ελεύθερο χρόνο μου έχει απομείνει στην διεξαγωγή του Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ενός θεσμού που κοσμεί αυτήν την Πόλη και που η πόλη τα τελευταία ιδίως χρόνια το τιμάει και το υποστηρίζει σθεναρά..
και είμαι έτοιμος για πολλές αλήθειες..
Γιατί δεν μιλάμε για έναν καινούργιο θεσμό αλλά για έναν Θεσμό που φέτος έκλεισε τα 50 χρόνια ζωής του και πρέπει να κάνει το βήμα παραπάνω…Να κάνει το άλμα που όλοι περιμένουμε για να μην βαλτώσει…
Το 50 φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είχε πολλές ιδιαιτερότητες.. Αυτό είναι σίγουρο…Πολλά θετικά και πολλά αρνητικά μας δείχνουν έναν πρόχειρο απολογισμό ..Απολογισμό όχι για να Θάψουμε τον θεσμό αλλά για να τον ανεβάσουμε και να κάνει το βήμα παραπέρα.. ( Ασχέτο αλλά τα Σενάρια για να κατηφορίσει το Φεστιβάλ προς τα κάτω τα θεωρώ το λιγότερο άστοχα, προκλητικά και άντε μη πω τώρα τπτ άλλο…)!!

Δυστυχώς, το φετινό φεστιβάλ, παρά τις προσπάθειές του να αποκτήσει έναν επετειακό τόνο για τα 50 χρόνια του, δεν το κατάφερε. Κυριάρχησε περισσότερο ένα θλιβερό κλίμα παρά η εικόνα μιας γιορτής. Στην έλλειψη της γιορτής συνέβαλαν τόσο το συνηθισμένο, χωρίς εκπλήξεις πρόγραμμα του, όσο και η απουσία των «Κινηματογραφιστών της ομίχλης». (Ακόμα δεν μπορώ να κατανοήσω τον τρόπο αντίδρασης τους όσο και αν προσπαθώ. Δεν καταλαβαίνω γιατί να προβληθούν οι ταινίες στην Αθήνα την ίδια περίπου περίοδο και όχι εδώ και ας μην Συμμετείχαν στα Κρατικά Βραβεία).
Το 50 Φεστιβάλ άφησε μια αίσθηση αμηχανίας πράγμα που δεν υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Και φυσικά Έλειπαν πολλά φέτος: η πλειονότητα των ελλήνων κινηματογραφιστών, οι ελληνικές ταινίες και οι έλληνες ηθοποιοί..Βέβαια ήταν ο Σάκης(τι άλλο θα δούμε θεέ μου)…Άλλωστε πανόραμα ελληνικών ταινιών φέτος δεν υπήρχε, παρά μόνο ειδικές προβολές οχτώ ελληνικών ταινιών μεγάλου μήκους.
Έτσι πέρασε και αυτή η ευκαιρία και το πρόβλημα του Κινηματογράφου που Δεν ήρθε, δεν είδε και δεν ακούμπησε, έμεινε εκτός από το φεστιβάλ…!!(αδιανόητο για μένα)
Οι ταινίες του 50ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (οι περισσότερες) ήταν σχεδόν Μέτριες αλλά παρόλα αυτά το κοινό αγκάλιασε και το φετινό φεστιβάλ, όπως έδειξαν οι γεμάτες αίθουσες και οι ουρές. Η ταλαιπωρία για αυτούς που είχαν πληρώσει κάρτα διαρκείας, παρεμεινέ ίδια..Το φαινόμενο άλλωστε επαναλαμβάνεται εδώ και 3 χρόνια που αυξήθηκε σημαντικά η κίνηση του Φεστιβάλ. Επιτέλους Κάτι πρέπει να γίνει με το θέμα γιατί αλλιώς δεν θα υπάρχει λόγος για αγορά της συγκεκριμένης κάρτας. Φέτος τα εισιτήρια πωλούνταν στην τσουχτερή τιμή των 7 ευρώ και αυτό πόνεσε πολύ …
Βέβαια αυτήν την χρόνια έγινε και κάτι που μας βοηθάει να δούμε το μέλλον με πιο αισιόδοξο μάτι.. Το Φεστιβάλ επιχείρησε να απλωθεί επιτέλους και σε άλλους χώρους της πόλης με την διοργάνωση «Street Cinema» .. Έτσι στο φεστιβάλ συμμετείχαν σε διάφορα happenings του Δρόμου θεατρικές ομάδες, ομάδες χορού, εικαστικών, ποδηλάτες, που έδωσαν κάτι από το δικό τους χρώμα. Και αυτό το χρώμα ήταν τόσο έντονο που πραγματικά άρχισε να γεμίζει με νόημα η λέξη Festival = Γιορτή !! Γιορτή της πόλης..
Επιπλέον πρέπει να σταθώ και σε ένα άλλο κομμάτι του φεστιβάλ που γεμίζει με ελπίδα για το μέλλον.. Είναι οι Εθελοντές και οι Προσωρινοί εργαζόμενοι του φεστιβάλ που μέσα σε ένα κλίμα σχετικής ανοργανωσιάς ( κυρίως στις αίθουσες και στις εκδηλώσεις ) το πρόβλημα δεν υπήρχε για τους έξω.. Και αυτό λόγο της προσπάθειας και της θέλησης αυτών των παιδιών.. Άλλωστε οι πιο πολλοί είναι χρόνια «φίλοι» του Φεστιβάλ και το αγαπούν και το στηρίζουν έμπρακτα σε αντίθεση με κάποιους άλλους που εμφανίζονται μόνο σε τελετές και δεξιώσεις.. Φυσικά επειδή τα λέμε όλα θεωρώ απαράδεκτο να χρειάζεσαι «μέσο» για να γίνεις προσωρινός εργαζόμενος του Φεστιβάλ.. Πρέπει να μπουν κάποια αντικειμενικά κριτήρια επιτέλους..
Ένα ακόμα ενθαρρυντικό γεγονός είναι ότι μετά από πολλά χρόνια η Κριτική Επιτροπή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με πρόεδρο τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, συμφώνησε με το φεστιβαλικό κοινό βραβεύοντας την ίδια ταινία, «Σταυροδρόμια Ζωής».

Η αλήθεια είναι ότι το Φεστιβάλ δυστυχώς ή ευτυχώς είναι πλέον μόδα στην Πόλη.. Για μένα ευτυχώς γιατί η δυναμική ενός τέτοιου θεσμούς καλώς ή κακώς μετριέται από τους Θεατές.. Το φεστιβάλ αρχικά εκτός από τους άμεσα ενδιαφερόμενους το στήριζαν εδώ και χρόνια οι φοιτητές της Θεσσαλονίκης και από ένα σημείο και μετά (νομίζω τα τελευταία 3 χρόνια )σταδιακά προστέθηκαν και οι υπόλοιποι κάτοικοι αυτής…Αλλά μέχρι εκεί…Κάτι σαν εσωτερική κατανάλωση μου κάνει..Δυστυχώς δεν έχει καταφέρει να γίνει ένας θεσμός που θα «προκαλέσει»-«προσκαλέσει» να έρθει κόσμος είτε από άλλες πόλεις τις Ελλάδας είτε από το εξωτερικό για να παρακολουθήσουν και να πάρουν γεύση από την μαγεία του..(μιλάμε πάντα για αυτούς που δεν είναι άμεσα ενδιαφερόμενοι)..Φέτος βεβαία έλειπαν και αυτοί…
Και τώρα μάλλον ήρθε η ώρα να γίνουμε κάπως πιο αυστηροί όχι επαναλαμβάνω για να θίξουμε το θεσμό αλλά για να τον ανεβάσουμε πολλά σκαλοπάτια..
Το Φεστιβάλ φέτος τουλάχιστον εκτέθηκε σε κάποιες εκδηλώσεις που ενώ τις διοργάνωσε δεν τις διαφήμισε ή μάλλον καλύτερα δεν ενημέρωσε τον κόσμο όπως θα έπρεπε με αποτέλεσμα να μην έχουν την ανάλογη επιτυχία… (Και για μένα αυτό είναι ντροπή).Και στο φινάλε ας μην φορτώνουν το πρόγραμμα με εκδηλώσεις που δεν μπορούν να στηρίξουν.
Είναι αλήθεια ότι ο άστοχος γιγαντισμός που το χαρακτηρίζει, ειδικά τα τελευταία χρόνια, μαζί με τις υπερβολικές πολυέξοδες εκδόσεις ,τις δεξιώσεις "κλειστού τύπου", τις Mercedes στους δρόμους της πόλης, και άλλες τέτοιες άστοχες για μένα "γκλαμούριες" όχι μόνο δεν βοηθούν, αλλά και δημιουργούν αποπροσανατολισμό και χαοτική κατάσταση στο ίδιο το Φεστιβάλ. Η σπατάλη σε κάποια πράγματα είναι εκνευριστική όταν τα βλέπεις από μέσα.. Και αν αντέχετε και άλλο ρίξτε και μια ματιά και σε αυτήν την σκληρή για μένα κριτική του Φεστιβάλ η οποία έχει πολλές αλήθειες που πονάνε ... Που άσχετα αν συμφωνούμε ή όχι με αυτό πρέπει να το δούμε και να το αναλύσουμε ,αν φυσικά θέλουμε να πάμε μπροστά το Φεστιβάλ…
Επιπλεόν πιστεύω ότι οι αίθουσες δεν επάρκουν αν θέλουμε να κάνουμε το φεστιβάλ πιο μεγάλο όπως και ότι πρέπει να βελτιωθούν σημαντικά κάποια οργανωτικά θέματα.
Ο δρόμος προς τα πάνω είναι δύσκολος και χρείαζεται αυτοκριτική για να πας μπροστά..Μήπως Ήρθε λοιπόν η ώρα?

Δηλώσεις και ατάκες στιγμιότυπα του Φεστιβάλ που έχουν μείνει στην μνήμη μου :

“Ήρθα στο Φεστιβάλ μόνο και μόνο επειδή το σνομπάρισαν οι άλλοι. Μια ολόκληρη ομάδα κινηματογραφιστών απέχει. Πιστεύω ότι είναι λάθος” (Θόδωρος Αγγελόπουλος)
«Ξεκινά ένα επετειακό Φεστιβάλ, το οποίο ελπίζω να μείνει αξέχαστο τόσο για τα έργα που θα δείξει όσο και για τα έργα που δεν θα δείξει» (Γιώργος Χωραφάς)
«Το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης να μεταφερθεί στην Αθήνα; Μόνο πάνω από το πτώμα μου», (είχε απαντήσει ο ιδρυτής του, Παύλος Ζάννας, στη Μελίνα Μερκούρη, όταν εκείνη ως υπουργός Πολιτισμού του το είχε προτείνει).
«ΔEN μπορώ να ζω σε αυτή τη χώρα. Αλλά δεν θα φύγω». Mε αυτή τη ρήση έπεφταν οι τίτλοι τέλους της νέας ταινίας του Μάικλ Μουρ, κατηγορώ στο οικονομικό σύστημα που επέβαλαν στους πολιτικούς οι τράπεζες με τίτλο «Καπιταλισμός: Ιστορία ενός έρωτα».
«από δω και μπρος το Φεστιβάλ θα πρέπει να γίνει «πιο συμβατό με τον μεταϋλικό κόσμο. Δηλαδή, πιο μικρό, πιο έξυπνο, πιο μοντέρνο. Πρέπει να πάψει να είναι σουπερμάρκετ και να αποφασίσει την ταυτότητά του». (ο κριτικός Ανδρέας Τύρος)
«Μια μικρή ψηφιακή κάμερα σας δίνει όλη την ελευθερία να γυρίσετε ταινίες με λίγα χρήματα. Μην κάθεστε λοιπόν να κλαίτε τη μοίρα σας σε ένα δωμάτιο περιμένοντας να σας εγκρίνουν μεγάλα ποσά. Οι μεγάλοι προϋπολογισμοί διέπονται από όρους. Ο παγκόσμιος κινηματογράφος βρίσκεται σε χέρια μικρών υπολογιστών. Γι' αυτό αν έχετε μια καλή ιδέα πάρτε την ψηφιακή κάμερα στα χέρια σας» Γκόραν Πασκάλιεβιτς.
Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου, με το σκεπτικό πως «δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες για την απονομή βραβείου στην καλύτερη ελληνική ταινία του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης», απένειμαν συμβολικά το βραβείο στον «Εξώστη β’», «όαση ελευθερίας και αναζήτησης αξιών σε καιρούς δύσκολους, πριν να εκφυλιστεί και παρεκτραπεί».
Και μην ξεχνάμε…..:
«…after all το Φεστιβάλ είναι μία γιορτή». (Γιώργος Χωραφάς)
iLove(FilmFestival)Thessaloniki
ΥΓ. Σε καμιά περίπτωση δεν πυροβολούμε ούτε την διοίκηση του Φεστιβάλ ούτε τον ίδιο το Θεσμό.. Απλά μάλλον απαιτούμε περισσότερα από τον μοναδικό ίσως θεσμό που μας κάνει περήφανους σε αυτήν την πόλη!!

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

50ο Φεστιβάλ Αποχής Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης!!

Ξεκίνησε η αντιστροφή μέτρηση για το 50ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης..7 μέρες απομείνανε για την «μεγάλη» γιορτή(!!!) της πόλης που ξεκινάει από τις 13 έως τις 22 Νοεμβρίου..Φέτος θα έχουμε την "τιμή" να δούμε ένα "διαφορετικό" Φεστιβάλ..Ένα φεστιβάλ αποχής Ελληνικού Κινηματογράφου! Το ζωντανό ελληνικό σινεμά Θα λάμψει διά της απουσίας του.. Μια γιορτή του Διεθνή κινηματογράφου (πλην του Ελληνικού) αφού ο Ελληνικός (η πλειοψηφία του τουλάχιστον) «σνομπάρει» πλέον ανοιχτά την Φετινή Διοργάνωση..
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήθελε φέτος να γιορτάσει τα 50ά γενέθλια με μία ξεχωριστή οργάνωση, που θα σηματοδοτούσε τη μετάβασή του στην ωριμότητα. Αντ' αυτού φαίνεται να έρχεται αντιμέτωπο με... κρίση μέσης ηλικίας.

Το κλίμα στο χώρο του ελληνικού κινηματογράφου είναι κάθε άλλο παρά εορταστικό. Μάλλον πολεμικό θα το περιέγραφε κανείς. Έναν «πόλεμο» μεταξύ των «κινηματογραφιστών της ομίχλης», του Υπουργείο πολιτισμού και της διοίκησης του Φεστιβάλ με πολλά θύματα… Πρώτα απο όλα Θύμα αυτής της διένεξης είναι το ίδιο το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που "Σαμποτάρετε" από τους εγχώριους δημιουργούς...

Δυστυχώς αυτό που φοβόμασταν από το Σεπτέμβριο έγινε πραγματικότητα .Θα γίνει η "γιορτή" του φετινού Φεστιβάλ κινηματογράφου χωρίς σχεδόν καμία Ελληνική προβολή..!!!!! Έτσι φέτος υπάρχουν Πολύ σημαντικές «καινοτομίες» στο Φεστιβάλ. Πανόραμα ελληνικών ταινιών δεν υπάρχει, παρά μόνο ειδικές προβολές οχτώ ελληνικών ταινιών μεγάλου μήκους, ενώ δεν θα γίνει και η τελετή απονομής των Κρατικών Βραβείων Ποιότητας, καθώς στο υπουργείο Πολιτισμού κατατέθηκαν οι κόπιες μόνο τριών ταινιών μικρού μήκους.

Το κεντρικό σύνθημα του φεστιβάλ είναι το ερώτημα «Why Cinema Now?» φιλοδοξώντας φέτος να τροφοδοτήσει τη σκέψη και να προκαλέσει το διάλογο, που θα εξερευνήσει το νόημα και την αξία, τα όρια και τις προοπτικές του κινηματογράφου στις μέρες μας. Αυτά σε θεωρητικό επίπεδο γιατί η πραγματικότητα είναι διαφορετική …Ο διάλογος γίνεται με την Ελληνική απόχη!!!

Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να κρύψω τον θύμο μου ,την αγανάκτηση και την οργή μου.. Προσπαθώ να δω τα πράγματα με αντικειμενικό τρόπο για να καταλάβω τον τρόπο αντίδρασης των «κινηματογραφιστών στην Ομίχλη»..Όχι δεν διαφωνώ για όλα αυτά που διεκδικούν…Είμαι μαζί τους 1000%... Σέβομαι τον δίκαιο αγώνα τους και τις διεκδηκήσεις τους... Απλά διαφωνώ με τον τρόπο αντίδρασης….

Θεωρώ ότι καθήκον τόσο της διοίκησης του Φεστιβάλ όσο και όλων των Ελλήνων Κινηματογραφιστών είναι να προστατεύσουν τον συγκεκριμένο θεσμό και αδυνατώ να κατανοήσω πως πετυχαίνεται αυτό με την αποχή…

Οι "κινηματογραφιστές στην Ομίχλη" εκτός από την αποχή αποφάσισαν να οργανώσουν μία παράλληλη «κινηματογραφική γιορτή» στην Αθήνα!!!, με προβολή των ταινιών τους, αλλά και συζητήσεις, συναυλίες, πάρτι και χάπενινγκ, όπου κοινό και δημιουργοί θα έχουν την ευκαιρία να συναντηθούν και να ανταλλάξουν απόψεις για τα θέματα της ελληνικής κινηματογραφικής πραγματικότητας και της 7ης Τέχνης γενικότερα. Έως τις 11 Νοεμβρίου, 23 ταινίες τους θα προβληθούν στον κινηματογράφο «Έλλη».

Αναρωτιέμαι όμως πραγματικά, αυτή η «κινηματογραφική γιορτή» δεν θα μπορούσε να γίνει μέσα από το Φεστιβάλ ? ή μήπως το Φεστιβάλ δεν τους έδωσε τον ανάλογο "χώρο" για κάτι τέτοιο?

Η ζωντάνια, η δυναμική και η συλλογικότητα των «Κινηματογραφιστών στην Ομίχλη» προκαλεί θαυμασμό σε όλους..!Και επειδή θεωρώ την κίνηση αυτή ως κάτι το πολύ ξεχωριστό περίμενα πολλά περισσότερα από τον τρόπο που θα αντιδρούσαν...Είχα περισσότερες απαιτήσεις..Ήθελα να τους δω να παρουσιάζουν τα προβλήματα τους με θάρρος και πρωτοτυπία μέσα από το ίδιο το Φεστιβάλ...
Πιστεύω ότι αν θέλεις να πολεμήσεις για κάτι αυτό πρέπει να το κάνεις από μέσα και όχι από έξω… Η απόχη σαν ιδέα με απογοητεύει…Περίμενα μέχρι και την τελευταία στιγμή ότι θα άλλαζε κάτι στην απόφαση των «Κινηματογραφιστών στην Ομίχλη» αλλά μάλλον μάταια.. Και πραγματικά λυπάμαι γιατί με την αποχή μας στερούν την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα από κοντά τα προβλήματα του κλάδου τους και να πολεμήσουμε για αυτά όλοι μαζί…

Πως μπορεί λοιπόν ο θεσμός του Φεστιβάλ να μένει «έξω» αμέτοχος από ένα τέτοιο θέμα που ταλανίζει το χώρο του κινηματογράφου…?

Υπάρχει καλύτερος τρόπος να ενημερωθεί ο απλός κόσμος για τα προβλήματα που παρουσιάζει ο κλάδος του κινηματογράφου από το ίδιο το Φεστιβάλ?


Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποβαθμιστεί φέτος ο Διεθνής χαρακτήρας του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης από την αποχή των Ελλήνων σκηνοθετών και επιβάλλεται η επόμενη χρόνια να μας βρει όλους μαζί ενωμένους, για να ανεβάσουμε ακόμα ψηλοτερά τον Θεσμό που τόσο ανάγκη τον έχει η Θεσσαλονίκη αλλά και ο Ελληνικός Κινηματογράφος..Είναι κρίμα τόσες προσπάθειες χρόνων να πάνε στράφι από μια "εμφύλια" διένεξη...

***Χρήσιμα στοιχεία για το φετινό φεστιβάλ κινηματογράφου μπορείτε να βρείτε στον πολύ καλό μου φίλο rota958 .
***Σύντομα θα έχουμε έτοιμο τον οδηγό επιβίωσης του φετινού φεστιβάλ κινηματογράφου.
***Το 50ο Φεστιβάλ θα τιμήσουν με την παρουσία τους μεγάλα ονόματα της σύγχρονης κινηματογραφικής σκηνής .
***Ο προϋπολογισμός της διοργάνωσης είναι 4,5 εκατομμύρια ευρώ. Καλύπτεται από το ΥΠΠΟ και χορηγούς.

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

"Κομμάτια" ιστορίας της Θεσσαλονίκης μέσα από τα «μάτια» Φίλων…!!

Πάντα υπάρχουν Post που θα ήθελες να είχες γράψει..Post που αναφέρονται στην ιστορία αυτής της πόλης. Στην ιστορία της Θεσσαλονίκης…
Αυτά τα post αποτελούν «ανεκτίμητα κομμάτια» εμπειριών αλλά και γεγονότων που βοηθούν όλους εμάς να μάθουμε επιτέλους την ιστορία αυτής της πόλης.. Γιατί αν δεν ξέρουμε την ιστορία της πόλης μας πως περιμένουμε να πάμε μπροστά? Πως μπορούμε να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο?

Θεωρώ ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που γνωρίζουν την ιστορία της Θεσσαλονίκης...

Γι αυτό και ξεχώρισα κάποια «συλλεκτικά» (για μένα) άρθρα από blog που παρακολουθώ… Νομίζω πως δεν χάνετε και τίποτα να ρίξετε μια ματιά στα παρακάτω κείμενα που έχω ξεχωρίσει από φίλους που αγαπούν και νοιάζονται αυτήν την πόλη και μάχονται καθημερινά για μια καλύτερη Θεσσαλονίκη…

Το Μόνο λοιπόν που χρειάζεται για να γνωρίσετε ορισμένα κομμάτια από την ιστορία Θεσσαλονίκης είναι λίγα λεπτά από το χρόνο σας και λίγα παραπάνω κλικς…

Ξεκινάμε την περιήγηση μας με την ιστορία του Λευκού Πύργου ένα Post που δημοσιεύτηκε στο thess.gr από τον Abravanel και συνεχίσουμε με την μεγάλη φωτιά στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης το 1917 από το φίλο argos .

Ρίχνουμε μια ματιά για την ιστορία του πρώην πλέον Υπουργείου Μακεδονίας Θράκης και σταματάμε για να ξαποστάσουμε λίγο τα εγκεφαλικά μας κύτταρα πηγαίνοντας για μια σύντομη βόλτα στην πόλη μας με την ματιά του Φίλου μου Πάνου .

Και αφού λοιπόν «διαβάσαμε» και «περπατήσαμε» ήρθε η ώρα να πάρουμε άρωμα αναμνήσεων από τα καπνομάγαζα της Θεσσαλονίκης της μοναδικής magicasland ..

Όμως για να επανέλθουμε στην πραγματικότητα, στο παρόν… Δύο post Που αποτυπώνουν ακριβώς την κατάντια της πόλης μας σε όλα της τα επίπεδα…Η Θεσσαλονίκη που έγινε Μπουγατσαδούπολη και ένα άρθρο για το κλίμα που επικρατεί στην πόλη ενώ πλησιάζουμε στα 100 χρόνια της «ενσωμάτωσής της Θεσσαλονίκης στον εθνικό κορμό»..Πραγματικά είναι δύο Post που θέλουν να μας ταρακουνήσουν… Άραγε το πετυχαίνουν?

Μην απογοητεύεστε όμως.. Υπάρχουν και θετικά δείγματα γραφής. Πλέον υπάρχουν φωνές.. Υπάρχουν Φωνές που διεκδικούν μια καλύτερη-ανθρώπινη πόλη… Υπάρχουν Φωνές που προσπαθούν να «αλλάξουν» κακές συνήθειες και συμπεριφορές που αδικούν συνανθρώπους μας… Υπάρχουν Φωνές που προσπαθούν να βελτιώσουν αυτήν την πόλη.. Και αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα… Αδημονούμε λοιπόν για το μέλλον και διεκδικούμε όλοι μαζί καλύτερες μέρες για εμάς και για την Θεσσαλονίκη μας…