Δεν έχω γράψει τίποτα εδώ και καιρό. Οι λόγοι πολλοί. Άλλοι περισσότερο πρακτικοί (φόρτος εργασίας), άλλοι περισσότερο ψυχολογικοί.
Ανάμεσα στους δεύτερους, νομίζω ότι κυρίως διακρίνω μια βαθιά απογοήτευση. Απογοήτευση γιατί διαπιστώνω ότι ακόμη και σήμερα η βαθιά ριζωμένη νοοτροπία των τελευταίων δεκαετιών όχι απλά δε νικήθηκε αλλά αντίθετα κυριαρχεί στη δημόσια και ιδιωτική σφαίρα.
Αυτοί που εξέθρεψαν το πελατειακό και διεφθαρμένο κράτος. αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή σαν ακυβέρνητο καράβι, αυτοί που στη χώρα που 2.500 χρόνια πριν η πολιτική ορίστηκε ως η τέχνη που οφείλει να οδηγεί τον πολίτη στην αρετή και στην άσκηση δίκαιων πράξεων (Αριστοτέλης), άσκησαν την πολιτική με τρόπο ιδιοτελή και φαύλο, αυτοί λοιπόν αυτοαποκαλούνται σωτήρες, εγγυητές της ευρωπαϊκής πορείας που οι ίδιοι έθεσαν σε κίνδυνο.
Στην απέναντι πλευρά στέκουν οι υποψήφιοι αντικαταστάτες. Οι υποστηρικτές της διαιώνισης των χειρότερων πρακτικών λειτουργίας της ελληνικής πολιτείας, οι νέοι "φίλοι" του λαού. Μα πως μπορεί να μη βλέπει κάποιος το ανέφικτο των υποσχέσεων, τη στοχευμένη προσπάθεια υφαρπαγής ψήφων με ανεδαφικές αλλά εύηχες εξαγγελίες προς ένα δοκιμαζόμενο και άρα πρόθυμο να πιστέψει λαό, την επανάληψη των ίδιων πολιτικών πρακτικών που μας οδήγησαν εδώ;
Κάπου εδώ εμφανίζεται και η μεγαλύτερη απογοήτευση, που αφορά εμάς τους ίδιους. Δύο χρόνια υπήρχε διάχυτη η εντύπωση (και η ελπίδα) ότι ο λαός ξύπνησε, κατάλαβε ποιες πρακτικές τον οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση και πως στις εκλογές που όλοι απεγνωσμένα ζητούσαν θα εξέφραζε τη δίψα για νέα πρόσωπα, νέες πολιτικές, νέα αντίληψη για τα δημόσια πράγματα. Φρούδες ελπίδες. Ο λαός ψήφισε άλλα κόμματα αλλά ίδιες πολιτικές, άλλα πρόσωπα αλλά ίδιες αντιλήψεις.
Αν το κάνει ξανά σε ένα μήνα, τότε το πραγματικό διακύβευμα δεν είναι ευρώ ή δραχμή. Αυτό που κρίνεται είναι αν μπορούμε ως κοινωνία να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια σε όλες της τις μορφές και να αποφασίσουμε για ηθική, κοινωνική, πολιτισμική και τελικά οικονομική ανάταση, ή αν θα επιλέξουμε τη συντριπτική τελικά παρακμή.
Δε νομίζω ότι θα είναι παρακμή. Ήδη ένα μεγάλο μέρος του κόσμου έδειξε ότι μπορεί να σκέφτεται μακριά από τους κομματικούς εκλωβισμούς του παρελθόντος και τη μιντιακή προπαγάνδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω είμαστε αρκετοί που νιώθουμε απογοήτευση και βαρεθήκαμε να ακούμε τις απίστευτες μπαρουφολογίες από διάφορους πολιτικούς και πολίτες. Όσο οι λαϊκιστές πολιτικοί στα παράθυρα και οι εξίσου λαϊκιστές δημοσιογράφοι (που όμως αντιδρούν έντονα μόλις γίνει λόγος για τα δικά τους συμφέροντα, βλέπε αγγελιόσημο) πείθουν το λαό ότι οι "κακοί" της υπόθεσης είναι οι ξένοι και η madame Merkel, τόσο θα συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος των λάθος επιλογών και η εξώθηση στα άκρα. Ας κάνει ο καθένας τις επιλογές του. And God save Greece.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δε νομίζω ότι θα είναι παρακμή." αγαοητέ μου Δείμο, μα είναι ήδη! Διότι σε μια φοβερά εύστοχη παρατήρηση του Fil, "o λαός ψήφισε άλλα κόμματα αλλά ίδιες πολιτικές, άλλα πρόσωπα αλλά ίδιες αντιλήψεις." Σαν να μην άλλαξε μια μέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφή