Μια Θεσσαλονίκη βγαλμένη από τα παραμύθια…

Το ΠαρασκευοΣαββατοΚυριακό που μας πέρασε μου φάνηκε σαν μήνας ..Ήταν ίσως από τα πιο γεμάτα που έχουν περάσει φέτος για την πόλη μας.. Ένα τριήμερο γεμάτο εκδηλώσεις με Κοινό παρανομαστή την μεγάλη συμμετοχή του κόσμου…Η συμμετοχή που πλέον βγαίνει σε πολλούς σαν ανάγκη για να αποδείξουν, σε όλους ακόμα και στους ίδιους τους εαυτούς τους, ότι μπορούμε να έχουμε ένα καλύτερο αύριο.

Νιώθω πραγματικά χαρούμενος για όλα αυτά που έζησα και βίωσα μέσα σε αυτά τα λίγα εικοσιτετράωρα…. Είδα κάτι σαν μια μικρή ηλιαχτίδα.. Ένα μικρό φως μέσα στο σκοτάδι.. Μια ελπίδα ότι κάτι τελικά αλλάζει αφού όλο και περισσότεροι πολίτες της Θεσσαλονίκης επιζητούν και στηρίζουν το κάτι διαφορετικό…Και πραγματικά....
Πώς μπορείς να μην είσαι χαρούμενος όταν την Παρασκευή χίλιοι πεντακόσιοι και πλέον ποδηλάτες διαμαρτύρονται ειρηνικά με τον δικό τους μοναδικό τρόπο για να δώσουν το στίγμα μιας πιο ανθρώπινης πόλης και παράλληλα να προωθήσουν το ποδήλατο σαν μέσο μετακίνησης?

Πώς να μην νιώθεις ικανοποίηση όταν σε μια μέρα μεταμορφώνεις το λιμάνι, αλλιώς, σε ένα παραμυθένιο τόπο συνάθροισης και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και όλη αυτήν την αξιέπαινη προσπάθεια την αγκαλιάζουν 20000 συμπολίτες μου ?

Πώς να μην νιώθεις ότι κάτι αλλάζει στο ορίζοντα (έστω με αργούς ρυθμούς) , όταν την Κυριακή διαδηλώνουν ειρηνικά σε όλο το κέντρο της Πόλης 30000 Αγανακτισμένοι συμπολίτες μου?

Και ναι ,δεν θα σταθώ σε αρνητικά ούτε θα γκρινιάξω για στραβά και ανάποδα που εντόπισα .. Δεν αξίζει να χαλάσω ούτε στο ελάχιστο αυτό που ένιωσα αυτό το παραμυθένιο σκ στην Θεσσαλονίκη…Απλά θα ευχηθώ να ξανά νιώσω σύντομα αυτό το αίσθημα ….