Πέμπτη απόγευμα. Λίγο πιο κάτω από τη συμβολή των οδών Αριστοτέλους και Ερμού, μετά από μια βόλτα στην αγορά καθόμαστε με την Ε. να πάρουμε μια ανάσα σε ένα παγκάκι ενώ η μικρή (22 μηνών) τρέχει δεξιά και αριστερά παίζοντας με τα φωσφορίζοντα "μάτια της γάτας" του ποδηλατόδρομου.
Ένα λεπτό αργότερα τιναζόμαστε και οι δύο στο άκουσμα ήχου από μηχανάκι και τρέχουμε προς τη μικρή...
Αργά-αργά κατεβαίνει την Αριστοτέλους μια μηχανή μεσαίου κυβισμού, ο τύπος ξυρισμένο κεφάλι, φέρει κράνος στο δεξί του χέρι και μια ξανθιά συνεπιβάτη στο πίσω κάθισμα. Περνάει από δίπλα μας χαλαρά...
- Τι ναι το μπαμπά;
- Μηχανάκι παιδί μου, ότι περνάει εμείς κάνουμε στην άκρη...
Καθόμαστε...
Σε ενά-μισι λεπτό ξανά-τιναζόμαστε σαν ελατήρια. Δεύτερο μηχανάκι, μικρού κυβισμού αυτή τη φορά αλλά πιο θορυβώδες, νεαρός οδηγός, φοράει κράνος, περνάει βιαστικά...
- Τι ναι το μπαμπά;
- Μηχανάκι παιδί μου, ότι περνάει εμείς κάνουμε στην άκρη...
Καθόμαστε...
Σε δύο λεπτά ξανά...
Αποφάσισα να τους μετρήσω. Σε διάστημα 20 λεπτών (τόσο έκανε η μικρή να φάει την κρέπα) πέρασαν από μπροστά μας, από τον πεζόδρομο της Αριστοτέλους, 12 μηχανάκια (9 κατέβηκαν και 3 ανέβηκαν).
Χωρίς άλλα σχόλια...
Κουρασμένοι από την όλη φάση αποφασίσαμε να κατηφορίσουμε προς την πλατεία.
Φτάνουμε στην πλατεία και αντιλαμβανόμαστε μια αλλαγή προς το θετικό, τα πεζοδρόμια κάτω από τις καμάρες είναι ελεύθερα από τραπεζοκαθίσματα (μπράβο στον κυρ-Γιάννη και την παρέα του, το παν / το καναν). Περπατάμε χαμογελαστοί (το χαμόγελο είναι σχεδόν "θριάμβου") προς την θάλασσα, περνώντας άνετα με το παιδικό καροτσάκι από εκεί που άλλοτε χρειάζονταν να κάνουμε επιδέξιες μανούβρες.
Φτάνουμε στη Νίκης. Έχει πάει 20:55, είναι ώρα να γυρνάμε σπίτι σιγά-σιγά. Μεταβολή και ξεκινάμε να πάρουμε λεωφορείο από Εγνατία. Υπό κανονικές συνθήκες θα ανεβαίναμε μέσα από την πλατεία, αλλά τα άδεια πεζοδρόμια κάτω από τις καμάρες μας τραβάνε σαν μαγνήτες. Τόσο καιρό τα είχαμε στερηθεί, ας τα χαρούμε τώρα...
Είναι 21:05. Ανηφορίζουμε αργά-αργά χαμογελαστοί (το ίδιο χαμόγελου θριάμβου) ενώ πίσω μας σβέλτοι σερβιτόροι ενός μπαρ μεταφέρουν από το πουθενά φορητά μπαράκια και σκαμπό και τα τοποθετούν σε δύο σειρές, στο μέχρι πριν από λίγο άδειο πεζοδρόμιο κάτω από τις καμάρες. Στην συνέχεια θα ακολουθήσουν και τα άλλα...
Αλήθεια τι ώρα σχολάει η δημοτική αστυνομία; Μήπως στις 21:00;
Ένα λεπτό αργότερα τιναζόμαστε και οι δύο στο άκουσμα ήχου από μηχανάκι και τρέχουμε προς τη μικρή...
- Τι ναι το μπαμπά;
- Μηχανάκι παιδί μου, ότι περνάει εμείς κάνουμε στην άκρη...
Καθόμαστε...
Σε ενά-μισι λεπτό ξανά-τιναζόμαστε σαν ελατήρια. Δεύτερο μηχανάκι, μικρού κυβισμού αυτή τη φορά αλλά πιο θορυβώδες, νεαρός οδηγός, φοράει κράνος, περνάει βιαστικά...
- Τι ναι το μπαμπά;
- Μηχανάκι παιδί μου, ότι περνάει εμείς κάνουμε στην άκρη...
Καθόμαστε...
Σε δύο λεπτά ξανά...
Αποφάσισα να τους μετρήσω. Σε διάστημα 20 λεπτών (τόσο έκανε η μικρή να φάει την κρέπα) πέρασαν από μπροστά μας, από τον πεζόδρομο της Αριστοτέλους, 12 μηχανάκια (9 κατέβηκαν και 3 ανέβηκαν).
Χωρίς άλλα σχόλια...
Κουρασμένοι από την όλη φάση αποφασίσαμε να κατηφορίσουμε προς την πλατεία.
Φτάνουμε στην πλατεία και αντιλαμβανόμαστε μια αλλαγή προς το θετικό, τα πεζοδρόμια κάτω από τις καμάρες είναι ελεύθερα από τραπεζοκαθίσματα (μπράβο στον κυρ-Γιάννη και την παρέα του, το παν / το καναν). Περπατάμε χαμογελαστοί (το χαμόγελο είναι σχεδόν "θριάμβου") προς την θάλασσα, περνώντας άνετα με το παιδικό καροτσάκι από εκεί που άλλοτε χρειάζονταν να κάνουμε επιδέξιες μανούβρες.Φτάνουμε στη Νίκης. Έχει πάει 20:55, είναι ώρα να γυρνάμε σπίτι σιγά-σιγά. Μεταβολή και ξεκινάμε να πάρουμε λεωφορείο από Εγνατία. Υπό κανονικές συνθήκες θα ανεβαίναμε μέσα από την πλατεία, αλλά τα άδεια πεζοδρόμια κάτω από τις καμάρες μας τραβάνε σαν μαγνήτες. Τόσο καιρό τα είχαμε στερηθεί, ας τα χαρούμε τώρα...
Είναι 21:05. Ανηφορίζουμε αργά-αργά χαμογελαστοί (το ίδιο χαμόγελου θριάμβου) ενώ πίσω μας σβέλτοι σερβιτόροι ενός μπαρ μεταφέρουν από το πουθενά φορητά μπαράκια και σκαμπό και τα τοποθετούν σε δύο σειρές, στο μέχρι πριν από λίγο άδειο πεζοδρόμιο κάτω από τις καμάρες. Στην συνέχεια θα ακολουθήσουν και τα άλλα...
Αλήθεια τι ώρα σχολάει η δημοτική αστυνομία; Μήπως στις 21:00;
εξαιρετικά τα λες, αλήθεια, αλλά πέρασε ποτέ από το μυαλό σου να κάνεις μια ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ;
ΑπάντησηΔιαγραφήέλεος πια με τη νοοτροπία του 'ρουφιάνοι', καταδότη' κλπ.
το ξέρεις ότι στη σελίδα του μαγαζιού του κυρ γιάννη μπορείς να το κάνεις ακόμη και μ'ένα απλό email χωρίς να δώσεις κανένα στοιχείο, αν αυτό είναι που φοβάσαι;
Έτσι πρέπει. Αν απλά Bloggaρουμε χωρίς να κάνουμε κάτι ως ενεργοί πολίτες η κατάσταση θα παραμείνει.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό θα ήταν να είσαι λίγο πιο ευγενικός αφού αφενός δεν ξέρεις αν έχει κάνει και καταγγελία ο Philippos, αφετέρου έχεις πολύ περισσότερους να κρίνεις που δεν κάνουν απολύτως τίποτα πριν το κάνεις προς κάποιον που αφιερώνει προσωπικό χρόνο για να σχολιάσει καταστάσεις της πόλης. Μην ξεχνάς ότι το blogging που ουσιαστικά με το σχόλιό σου το απαξιώνεις τελείως, έχει συμβάλλει τα μέγιστα να αλλάξει (έστω λίγο) η νοοτροπία στην πόλη.
"Αν απλά Bloggaρουμε χωρίς να κάνουμε κάτι ως ενεργοί πολίτες" - αναρωτιέμαι αν εσύ αγαπητέ Πάτροκλε, πριν αφήσεις το "σχόλιο," ήδη πραγματοποίησες την καταγγελία... και ήσυχος μετά μας το πέταξες στα μούτρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύμφρωνα με το blog σου http://codeshite.wordpress.com/2011/08/15/how-to-become-a-great-software-developer/ δίνεις την εξής συμβουλη (αριθμός 12): "Never fall into the trap of thinking for yourself"
καλό θα ήταν εκτός από το software, να την ακολουθήσεις και στην πραγματική ζωή σου κιόλας.
Ειρήνη ημίν, μαζί με 2-3 διευκρινήσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγο πριν πατήσω το κουμπί "Δημοσίευση" σκέφτηκα ότι δεν έχω γράψει τίποτα "επί του πρακτέου", με άλλα λόγια παρουσίασα το πρόβλημα χωρίς να προτείνω κάτι... Mea culpa.
Λοιπόν ρίξτε μια ματιά εδώ http://www.enosipezon.gr και ελάτε στην επόμενη εκδήλωση / δράση της ένωσης να τα πούμε από κοντά.
Όσο για την δυνατότητα της σελίδας του Δήμου δεν το γνώριζα, χρήσιμο και θα το χρησιμοποιήσω.
Τέλος θεωρώ ότι η αστυνόμευση, έστω και με την μορφή καταγγελίας δεν θα πρέπει να είναι δουλειά των πολιτών αλλά της οργανωμένης πολιτείας...
Καληνύχτα...