Το 11ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης πίσω από τα φώτα!! Γιατί έτσι μας αρέσει…

Το παρακάτω post αποτελεί έναν «συνοπτικό» επίλογο πίσω από τα φώτα για το 11ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης με μία δόση ελπίδας και απογοήτευσης…

Το μοναδικό πράγμα για το οποίο η Θεσσαλονίκη «ΠΡΕΠΕΙ» να νιώθει περήφανη γιατί αποτελεί ίσως την μοναδική απόδειξη σύγχρονου πολιτισμού της είναι το Φεστιβάλ.. Το Φεστιβάλ κινηματογράφου και το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Ένας «θεσμός» μακριά από την «βλάχικη» μικρό - δημοσιότητα της πόλης μας, μακριά από τον «παρα-πολιτισμό» της τοπικής αυτοδιοίκησης και μακριά από τα επίμονα μάτια των διαφόρων κριτικών κινηματογράφου...Ένας θεσμός που χωρίς να έχει την μεγάλη στήριξη όλων αυτών που υποτίθεται ότι νοιάζονται για αυτή την πόλη κατάφερε το ακατόρθωτο…

Μόλις Δεύτερη δεκαετία για το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και κατάφερε να συγκαταλέγεται πλέον στα σημαντικότερα της Ευρώπης μαζί με αυτά του Άμστερνταμ και της Λειψίας.
Ναι λοιπόν υπάρχει ελπίδα …Ναι… να που μέσα σε μια πόλη μίζερη γεμάτο συντηρητισμό και ψευτογκλαμουριά βγήκε ένα «διαμάντι»..Ένα διαμάντι ακατέργαστο που δημιουργεί έντονα συναισθήματα σε όλους εμάς που θέλουμε επιτέλους αυτή η πόλη να πάει μπροστά.. Να σπάσει το καλούπι που τεχνηέντως θέλουν να της βάλουν!!

Ο κόσμος ήταν εκεί…
Ο μεγάλος νικητής και φέτος είναι το ίδιο το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Τα εισιτήρια ξεπέρασαν τα 40.000 και παρουσίασαν αυξήση περίπου 18%. Οι συνωστισμένοι θεατές στα ταμεία του «Ολύμπιον», οι ασφυκτικά γεμάτες αίθουσες, με το κοινό να κάθεται μέχρι και στις σκάλες, ήταν καθημερινές φεστιβαλικές εικόνες. Άλλωστε Φέτος είχαν την τιμητική τους και οι μαθητές. Περίπου 2.000 παρακολούθησαν την καινούργια ειδική ζώνη ντοκιμαντέρ για παιδιά πράγμα που δίνει ελπίδα για το μέλλον.

Τι ξεχώρισε….
Η ενότητα «Αφρική εκ των έσω» τράβηξε το ενδιαφέρον του κοινού. Και όχι μόνο. Εκπρόσωποι του CNN ήρθαν για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ και κάλυψαν το συγκεκριμένο αφιέρωμα ...
Επιπλέον στο πλαίσιο της φετινής διοργάνωσης πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στη Θεσσαλονίκη το πρώτο Διεθνές Συνέδριο ντοκιμαντέρ που αποκτά "αυτόματα" την έδρα του και για τις επόμενες χρονιές.
Τα βραβεία μπορείτε να τα δείτε αναλυτικά εδώ και εδώ

Ενέργειες που δίνουν άλλο χρώμα στην εκδήλωση
Στο «Ολύμπιον» η παρεμβατική οργάνωση «Σφήνα» «φορούσε» φωτογραφίες ματιών, στομάτων και αυτιών στα πρόσωπα τους και κρατούσαν πλακάτ στα οποία έγραφαν «Βλέπω αλλά δεν βλέπω», «Ακούω αλλά δεν ακούω», «Μιλώ αλλά δεν μιλώ» θέλοντας με τον τρόπο αυτό, όπως ανέφεραν, να σατιρίσουν την αδιαφορία και την απομόνωση των σημερινών ανθρώπων απέναντι σ’ότι συμβαίνει τριγύρω μας, αλλά και να υπογραμμίσουν τον σημαντικό ρόλο του φεστιβάλ ντοκιμαντέρ στην ενημέρωση των ενεργών πολιτών για ότι συμβαίνει στη χώρα αλλά και στον κόσμο. Ήταν ένα “Happening” που έδωσε άλλο χρώμα στο Φεστιβάλ…Συγχαρητήρια στα παιδιά που με το δικό τους τρόπο λένε αυτά που άλλοι κοτεύουν να πουν!!

Τι μας γέμισε ελπίδα…
Εκτός από τις πολύ ενδιαφέρουσες «ξένες» συμμετοχές, φέτος απέδειξε και το ελληνικό κομμάτι ότι βρίσκεται σε άνθηση , με ταινίες που είτε σχολιάζουν την πραγματικότητα είτε αναλύουν σύγχρονα ενδιαφέροντα ή δημιουργούν συναρπαστικά ανθρώπινα πορτρέτα.

Το Φεστιβάλ εδώ και χρόνια στηρίζεται από τους νέους(φοιτητές, μαθητές, νέους εργαζόμενους) και είναι μια απτή απόδειξη ότι ο νέος κόσμος της πόλης Θέλει και μπορεί να αλλάξει την εκνευριστικά στάσιμη κατάσταση της πόλης

Ετοιμάζει βαλίτσες το Φεστιβάλ για τουρνέ…
Το Φεστιβάλ παίρνει μια βαλίτσα και βολτάρει σε όλη την Ελλάδα…Φέτος μάλιστα για πρώτη φορά, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ θα κατεβεί στην Αθήνα (26 Μαρτίου έως 1η Απριλίου). Επιπλέον θα ταξιδέψει και στην ελληνική επικράτεια, από τη Μακεδονία, τη Θράκη και την Ήπειρο μέχρι την Πελοπόννησο και την Κρήτη. Οι περιφερειακές εκδηλώσεις που διοργανώνονται προσφέρουν στους φίλους του ντοκιμαντέρ ότι πιο ενδιαφέρον και ανατρεπτικό προβλήθηκε επί μία εβδομάδα στις αίθουσες της διοργάνωσης. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά: Κιλκίς (24-27 Μαρτίου), Καβάλα (26-27 Μαρτίου), Φλώρινα (26-28 Μαρτίου), Ιωάννινα (26 Μαρτίου), Ρέθυμνο (28-29 Μαρτίου) και Πάτρα (1 και 8 Απριλίου).

Τι έλειπε από το Φεστιβάλ…
Χώροι ,χώροι, χώροι…
Χώροι που να δίνουν μια προοπτική περαιτέρω ανάπτυξης χωρίς να χάνουν την ζεστασιά που νιώθεις σε αυτές τις "ιδιαίτερες" αίθουσες.. Ένα μεγάλο πλήγμα για την διοργάνωση ήταν η απώλεια δύο παραδοσιακών αιθουσών στο Λιμάνι της «Φρίντα Λιάπα» και της «Τώνια Μαρκετάκη», η οποία είχε ως συνέπεια να περιοριστούν οι συνολικές διαθέσιμες θέσεις. Έτσι οι προβολές ντοκιμαντέρ μετακόμισαν στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ και στο Ινστιτούτο Γκέτε.

Απέχουν τα ΜΜΕ.. Απέχουν και οι κριτικοί…
Είναι τουλάχιστον παράδοξο το ότι πολλοί κριτικοί κινηματογράφου αδιαφορούν "απροκάλυπτα" για το σημαντικό αυτό κινηματογραφικό είδος, αποφεύγοντας την κάλυψη ενός φεστιβάλ που κάθε χρόνο αποκαλύπτει σημαντικές ελληνικές και ξένες ταινίες. Όταν όμως ο θεσμός αποκτήσει περισσότερα φώτα δημοσιότητας να είστε σίγουροι πως θα έρθουν και αυτοί για να καυχηθούν για το υποτιθέμενο δημιούργημα τους!!

Και Ξυλοδαρμό είχαμε..
Θύμα άγριου ξυλοδαρμού, από ομάδα πέντε ή έξι ατόμων,έπεσε χθες βράδυ ο αμερικανός κριτικός κινηματογράφου Ray Pride στο κέντρο της Θεσσαλονίκης! Ο Ray Pride δέχτηκε την απρόκλητη επίθεση στην οδό Αγία Σοφίας και ενώ στην περιοχή βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδήλωση του ΛΑ.Ο.Σ. για την Κύπρο επί της πλατείας Αγίας Σοφίας. Ο Ray Pride είναι "παλιός" γνώριμος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου καθώς επισκέπτεται τη διοργάνωση τα τελευταία τουλάχιστον 10 χρόνια.

Απογοήτευση...
Ένα μεγάλο συγνώμη από μέρους μας γι’ αυτές τις βαρβαρότητες....Τι άλλο μπορείς να πεις σε αυτόν τον άνθρωπο..Συγνώμη για τους "κάγκουρες" αυτής της πόλης...

Ο επίλογος που του αξίζει…
Ένα φεστιβάλ που καταρρίπτει τους μύθους…που ωριμάζει, αλλά παραμένει ανήσυχο, περίεργο για τον κόσμο γύρω του και προπαντός ζωντανό. Αποδείξαμε ότι το ντοκιμαντέρ έχει και εμπορικές δυνατότητες, ότι η πραγματικότητα μπορεί να είναι πιο διασκεδαστική και από την πιο ευφάνταστη μυθοπλασία, αλλά και ότι η ενημέρωση μετατρέπεται σε ζωντανές, συναρπαστικές εικόνες, ξεφεύγοντας από τις στήλες των εφημερίδων και τα ρεπορτάζ των δελτίων ειδήσεων. Κυρίως, αποδείξαμε ότι το ντοκιμαντέρ μπορεί να μας κάνει καλύτερους σκεπτόμενους πολίτες…τάδε έφη ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Δημήτρης Εϊπίδης!