O Πύργος της Ευτυχίας της Θεσσαλονίκης κατάντησε Πύργος Της Δυστυχίας!!

Όταν Διαβάζετε το τίτλο «Πύργος της ευτυχίας» τι έρχεται στο μυαλό σας? Μήπως κάτι μαγικό, ονειρικό, παραμυθένιο? Ότι και αν σας έρχεται, πάντως σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί με την άθλια εικόνα που βλέπει ο κάθε περαστικός στην λεωφόρο Βασ. Όλγας 110. Δίπλα ακριβώς από το πανέμορφο κτίριο που ανακαίνισε η Εθνική Τράπεζα και στέγασε το Μορφωτικό της Ίδρυμα, οι Κόκκινοι Πύργοι ή αλλιώς Πύργος η Ευτυχία μου, έχουν εγκαταλειφθεί στη φθορά του χρόνου..

Μια εικόνα χίλιες λέξεις.. Μια εικόνα που με εξοργίζει.. με σεληνιάζει.. με αναθεματίζει… Μια Εικόνα ντροπής που αντικρίζει ο καθένας στα κτίρια και τον περιβάλλοντα χώρο του Chateau mon bonheur (Πύργος η ευτυχία μου), του κτίσματος που είναι γνωστότερο ως «Κόκκινοι Πύργοι».
Ο «Πύργος η Ευτυχία μου» όπως και τα άλλα πανέμορφα κτίρια –βίλες της Βασιλής Όλγας αποτελούσαν την συνοικία των «εξοχών»..Ήταν οι Θερινές κατοικίες των ιδιοκτητών τους. Από τα σωζόμενα αρχοντικά το πιο παλαιό υπολογίζεται ότι είναι το κτίριο που στεγάζει το Πολιτιστικό Κέντρο της Εθνικής Τράπεζας (Βασ. Όλγας 108) και το διπλανό του το «κόκκινο σπίτι» το Chateau mon bonheur» (Πύργος η ευτυχία μου).
Το Chateau mon bonheur έχει κομψότητα μεσαιωνικού ρυθμού και εξαιρετική αρχιτεκτονική αρμονία. Στην έξω «θύρα» υπήρχε η μεγάλη χρυσή επιγραφή Chateau mon bonheur... To Chateau mon bonheur χτίστηκε πριν από το 1890 από τον Δημήτρη Ιωαννίδη Τσακιρντέκη, σε παραθαλάσσιο οικόπεδο, απέναντι από την εκκλησία της Αναλήψεως και είχε δύο κτίσματα: ένα μέγαρο με δύο πατώματα κι ένα καφενείο με σάλα και δωμάτια γύρω γύρω. Τα σχέδια ήταν του αρχιτέκτονα Φρειδερίκου Σαγιό και κόστισε συνολικά 140.000 γρόσια. Τα κτίρια αυτά, με τις ενετικές επάλξεις και τα συμπαγή κόκκινα τούβλα, χρησιμοποιήθηκαν αργότερα από τα εκπαιδευτήρια Σχοινά σαν οικοτροφείο. Ύστερα από τον πόλεμο μπήκαν μέσα πρόσφυγες και πολύ αργότερα εγκατασταθήκαν οι Πρόσκοποι.. Σ' αυτή τη χρωματιστή Cart Postal του 1908 βλέπουμε το Chateau mon bonheur κοντά στη θάλασσα, με το σκεπαστό θερμοκήπιο, τον κομψό περίβολο, τα όμορφα τραπεζάκια του καφενείου κι εκείνη τη χαμένη ποιότητα... Όμορφα χρόνια. Chateau mon bonheur... Πύργος η ευτυχία μου...

Οι Πύργοι της Δυστυχίας
Οι Κόκκινοι πύργοι μετατράπηκαν σε πύργοι των σκουπιδιών!! Εικόνες ντροπής που πρέπει να προκαλούν οργή σε όλους μας. Δεν είναι δυνατόν να δείχνουμε τέτοιο «σεβασμό» στην ιστορία και στον πολιτισμό της πόλης μας. Σκουπίδια , σάπια ξύλα παράθυρα κατεστραμμένα και πόρτες υπό κατάρρευση στέκουν ανήμπορα να αντισταθούν στην φθορά του χρόνου…Εκτός αυτού πλέον αποτελεί και πύργος των ναρκωτικών σύμφωνα με καταγγελίες των κατοίκων της περιοχής

O Πύργος της Ευτυχίας έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο με υπουργική απόφαση του 1984. Σύμφωνα με την Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων, το κυρίως κτίσμα έχει δεχθεί μεταγενέστερες προσθήκες, αλλά είναι δυνατή η επαναφορά του στην αρχική του μορφή. Το δεύτερο κτίσμα διατηρεί ένα μόνο τμήμα του, δεδομένου ότι από το υπόλοιπο σώζεται μόνο η βάση. Το οικόπεδο έχει εγκαταλειφθεί εξολοκλήρου, κυρίως μετά την αποχώρηση των προσκόπων, οι οποίοι μπορεί μεν να προκαλούσαν φθορές στο κτίσμα, κρατούσαν όμως μακριά περιθωριακούς και ναρκομανείς, οι οποίοι σήμερα συχνάζουν στο χώρο.

Σε ποιον ανήκει?
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Αγγελιοφόρος ο χώρος των τριών στρεμμάτων ανήκει εξ αδιαιρέτου στο Ιωαννίδειο ίδρυμα, αλλά και σε ιδιώτες και σε άλλα σωματεία φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Δηλαδή άντε να βγάλεις άκρη… Σήμερα το κτίριο, που παρουσιάζει εξαιρετικό αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, βρίσκεται σε αχρηστία, επειδή οι ιδιοκτήτες του δεν συμφωνούν για τη μελλοντική χρήση του.

Συμπεράσματα
Η λεωφόρος των εξοχών ή των Πύργων που υμνήθηκε από συγγραφείς και περιηγητές δεν υπάρχει πια. Χάθηκε πίσω από τον εκσυγχρονισμό της πόλης με την ομοιογενή ανοικοδόμηση που εξαφάνισε την ιδιαιτερότητά της. Τη θέση της πήρε η πολύβουη και πολυσύχναστη Βασιλίσσης Όλγας παραδομένη στο αυτοκίνητο και στις πολυώροφες πολυκατοικίες που ισοπέδωσαν αρχοντικά και κήπους.

Είκοσι περίπου διατηρητέα σήμερα κτίσματα της συνοικίας των «εξοχών» παραμένουν μάρτυρες αυτής της περιοχής και μιας εποχής που εκπροσωπούσε την αρχοντιά.. Αποτελούν μοναδικά δείγματα της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς που γλίτωσαν από την αντιπαροχή και την κατάρρευση. Μερικά που στάθηκαν τυχερά, αναστηλώθηκαν και διατηρούν τη λάμψη τους, άλλα…όπως ο Πύργος η Ευτυχία μου καταρρέουν σιγά σιγά, χρόνο με τον χρόνο.. Όλα όμως ασφυκτιούν κάτω από πολυώροφες πολυκατοικίες….

Τα περισσότερα από αυτά τα σπίτια σώθηκαν επειδή περιήλθαν στο Δημόσιο. Ελάχιστα ήταν τα ιδιωτικά που σώθηκαν χάρη στην ευαισθησία των ιδιοκτητών (Σιάγα, Μιχαηλίδη). Η ιστορία, μας έχει δείξει περίτρανα προς τα πού πρέπει να κινηθούμε.. Εμείς μην την αγνοήσουμε ακόμα μια φόρα.. Μην Επιτρέψουμε σε κανέναν να κάνει ακόμα ένα μεγάλο έγκλημα κατά της ιστορίας της πόλης μας.. Ο πολιτισμός μας είναι η ιστορία μας.. Αν δεν την σεβαστούμε εμείς οι ίδιοι τι απαιτήση μπορούμε να έχουμε από τους άλλους για να την σεβαστούν?