Οι εύκολες λύσεις

Ακούω τις τελευταίες ημέρες τον εξής συλλογισμό:

Πολλοί Οργανισμοί, Ινστιτούτα κλπ από όλο τον κόσμο μιλάνε για μια προσαρμογή-μείωση του δημοσίου χρέους της χώρας κατά περίπου 30% προκειμένου αυτό να καταστεί βιώσιμο μεσοπρόθεσμα, η χώρα να μπορεί να δανείζεται εκτός Μνημονίου κλπ.

Ινστιτούτο Bruegel: To ελληνικό χρέος χρειάζεται να μειωθεί κατά 30%

Βάσει επίσημων στοιχείων το δημόσιο χρέος της χώρας ανέρχεται χοντρικά σε 350 δις (πηγή ΟΔΔΗΧ). Επομένως μιλάμε για μια προσαρμογή-μείωση περίπου €100 δις.

Ταυτόχρονα σκάει η είδηση από το Spiegel ότι οι καταθέσεις των Ελλήνων στην Ελβετία ανέρχονται σε €600 δις και ότι συζητείται μεταξύ των κυβερνήσεων η εκ των υστέρων φορολόγησή τους με ποσοστό 10%.

Φόρος σε Ελληνες καταθέτες στην Ελβετία

Όπως θα περίμενε λοιπόν οποιοσδήποτε έχει κατανοήσει τη φύση του νεοέλληνα (σε γενικές γραμμές μιλώντας πάντα), η λύση βρέθηκε! 60 από τα 100 δις της προσπάθειας βρέθηκαν...Ακόμη και αν το ποσό ισχύει και ο φόρος συμφωνηθεί (αμφιβάλλω) ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω

Το κόστος της καθυστέρησης

"Ακόμα και αν, με μαγικό τρόπο, μηδενιστεί το δημόσιο χρέος και συνεπώς οι τόκοι, το χάσμα μεταξύ κρατικών εσόδων και δαπανών θα παραμείνει γιγαντιαίο. Εάν επιβεβαιωθεί την ερχόμενη εβδομάδα ότι το έλλειμμα του 2009 ήταν 15,5% του ΑΕΠ και οι τόκοι περίπου 5,5%, αυτό σημαίνει ότι το πρωτογενές έλλειμμα (έσοδα μείον δαπάνες εκτός τόκων) ήταν 10% του ΑΕΠ, δηλ. 24 δισ. ευρώ. Φέτος, αν πράγματι το έλλειμμα μειωθεί κατά 6% του ΑΕΠ, οι πρωτογενείς δαπάνες θα συνεχίσουν να ξεπερνούν τα έσοδα κατά 4% του ΑΕΠ, δηλαδή κατά περίπου 10 δισ. ευρώ. Επομένως, αν δεν τηρήσουμε τις υποχρεώσεις που αναλάβαμε με το Μνημόνιο και σταματήσει η εκταμίευση του δανείου, δεν θα μιλάμε για περικοπές δαπανών, αλλά για πλήρη αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων."

Με λίγα λόγια όχι μόνο 30% μείωση να πετύχουμε αλλά και να μηδενιστεί το χρέος μας αύριο, αν δε γίνει τίποτα άλλο στη χώρα και συνεχίσουμε όπως πριν, ο λογαριασμός θα είναι πάλι κάθε χρόνο αρνητικός αρα νέα δάνεια για να πληρώσουμε τις μεγαλύτερες των εσόδων δαπάνες άρα σε μερικά χρόνια πάλι τα ίδια προβλήματα...Επομένως η λύση δεν είναι μόνο να βρεθεί ένα ποσό το οποίο θα μας ξελασπώσει "και ύστερα βλεπουμε", αλλά να καταλάβουμε ότι δε μπορεί να ξοδεύει το κράτος σε ετήσια βάση περισσότερα από όσα διαθέτει. Πόσο μάλλον όταν αυτά δεν πηγαίνουν σε υποδομές και επενδύσεις αλλά σε μαύρες τρύπες.

ΥΓ: Εννοείται ότι όποιο και αν είναι το ποσό των καταθέσεων στην Ελβετία που παρανόμως βγήκε από τη χώρα επιβάλλεται η φορολόγησή του.