Μήνυμα αυτόματου τηλεφωνητή…..μπιπ
"Ψωμί ,παιδεία, Ελευθερία. 17 Νοέμβρη, ο νους και η καρδιά είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο, στην εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του Ελληνικού λαού κατά της χουντικής τυραννίας....."
Το Πολυτεχνείο ήταν η κορυφαία εκδήλωση της επτάχρονης αντιχουντικής πάλης και μία από τις κορυφαίες στιγμές των αγώνων του λαού και της νεολαίας
Τι σημαίνει όμως για μας σήμερα 17 Νοέμβρη? Τι γνώμη μπορεί να έχουν οι νέοι για αυτήν την γιορτή…? Και τελικά πόσοι από εμάς θυμόμαστε και σεβόμαστε τον αγώνα για την Ελευθερία που δώσαν τότε οι απλοί φοιτητές για να έχουμε στην Χώρα μας την Δημοκρατία και την προσωπική Ελευθερία?
Πλέον, δυστυχώς η ήμερα που σηματοδότησε την απαρχή της Δημοκρατίας σημαίνει κρυφτό 
και κυνηγητό με την αστυνομία, μολότοφ, φωτιές, πέτρες ,κλεφτοπόλεμο στα πανεπιστήμια, κάψιμο της σημαίας, ατελείωτες συζητήσεις στα ΜΜΕ για το άσυλο στους χώρους των πανεπιστημίων και για τους γνωστούς άγνωστους, πολεμικό κλίμα μεταξύ των παρατάξεων (νεολαίας) των κομμάτων και κλειστό κέντρο για τους πολίτες… Αν αυτό εσείς το ονομάζεται γιορτή της δημοκρατίας.. εγώ απλά δεν συμμετέχω…
Γιατί την ημέρα που υποτίθεται ότι «νικήθηκε» η χούντα από την «ελεύθερη» νεολαία επικρατεί πάλι «ένα είδος χούντας».. Πως είναι δυνατόν την ημέρα που έπρεπε όλοι μας να είμαστε στους δρόμους ενωμένοι και να βαδίζουμε χέρι χέρι για το σύνθημα που φαντάζει πιο σύγχρονο από ποτέ «Ψωμί ,παιδεία, Ελευθερία» να βρισκόμαστε κάθε χρόνο σε αντίθετα στρατόπεδα και στα χαρακώματα?
Ελπίζω φέτος να μην γίνουν επεισόδια και όλα να κυλήσουν ομαλά.. Φυσικά και μόνο που το δεδομένο το θεωρούμε απίθανο είναι από μόνο του κατάντια.. Το να συζητάμε δηλαδή τα αυτονόητα…Το ότι σήμερα έπρεπε όλοι να είναι στους δρόμους για την δημοκρατία.. Αλλά όταν ζεις στην Ελλάδα μαθαίνεις να ζεις στην παράνοια…Αν γίνονταν κάτι ανάλογο στο εξωτερικό αυτή την στιγμή θα υπήρχε ένα μουσείο με όλα τα ιστορικά γεγονότα, με ιστορίες ανθρώπων από εκείνη την εποχή, με οπτικοακουστικό υλικό, με πληροφορίες για την χούντα κλπ.. και η ήμερα αυτή θα ήταν πραγματικά ημέρα μνήμης για αυτούς που αγωνίστηκαν και όχι ήμερα "άτυπης άσκησης ετοιμότητας" της αστυνομίας….!!
Αποτύχαμε όλοι...
Η γενιά του πολυτεχνείου που στην πλειονότητα της έχει σήμερα στα χέρια της τις τύχες της Διακυβέρνησης της σημερινής Ελλάδας, των επιχειρήσεων ,του συνδικαλισμού, των εργαζομένων, δείχνει ανήμπορη να ανταπεξέλθει σε εκείνα τα ιδεώδη….. Η γενιά του πολυτεχνείου έκανε ένα μεγάλο βήμα στην ιστορία της Ελλάδας αλλά δεν κατάφερε δυστυχώς να το συνεχίσει και μας άφησε "μεγάλη προίκα" : την ΔΙΑΦΘΟΡΑ
Η ευθύνη βαραίνει όμως όλες τις γενιές…Γιατί τι διαφορετικό έχει κάνει πχ. η δική μου γενιά για να αλλάξει τα πράγματα? Τίποτα…Ένα μεγάλο τίποτα και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό...
Το μήνυμα αυτής της μέρας χάνεται μέσα στα καπνογόνα ,την βία , την καταστροφή δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και μετατρέπετε η γιορτή αυτή σε οργή, σε μια ανεπιθύμητη μέρα… Νιώθω στεναχώρια και προβληματισμό…Στο βάθος του δωματίου μου ακούγεται αχνά ένα τραγούδι...
«πότε θα κά ποτέ θα κάνει…. ξαστεριά»
Κλειστό για οκτώ ώρες το κέντρο της πόλης...Αποκλεισμένο θα είναι από τις 2.30 μ.μ. το κέντρο της Θεσσαλονίκης, όπου δε θα επιτρέπεται η κίνηση των οχημάτων, ενώ θα υπάρξουν αλλαγές και στα δρομολόγια των αστικών λεωφορείων..Δείτε αναλυτικά τις ρυθμίσεις κυκλοφορίας...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=1&artid=67777
Είχαμε συνηθίσει κάθε χρόνο στις 17 Νοέμβρη να ξεκινάνε οι πορείες. Όχι μία όπως θα έπρεπε, αλλά 1.239.485 όπως μας πρέπει ως Έλληνες που δεν μπορούν να συνεννοηθούν ούτε για να θρηνήσουν τους νεκρούς τους. Η συνέχεια ακολουθούσε συγκεκριμένη ρουτίνα με διάφορους σπάνε βιτρίνες, να καίνε αυτοκίνητα, να πετάνε πέτρες και ότι άλλο βρουν προς τα ΜΑΤ και στο τέλος να κλείνονται στο Πολυτεχνείο της Αθήνας και στην Θεολογική της Θεσσαλονίκης. Εκεί ξεκινούσε νέος γύρος όπου συνέχιζαν να καίνε, να σπάνε, να καταστρέφουν, να πετάνε βόμβες μολότοφ, τα ΜΑΤ να χτυπάνε όποιον τύχει να βγει από τις σχολές αυτές και στο τέλος μερικοί από αυτούς να καίνε ελληνικές σημαίες. Πείτε με αφελή ή χαζό αλλά ποτέ δεν κατάλαβα ακριβώς τι καίνε όταν καίνε την ελληνική σημαία. Την εξουσία, τις αρχές, το κράτος, το έθνος, τον λαό, την πατρίδα, τα σύνορα, την ζωή μας, την ιστορία μας, την γλώσσα μας, τα πιστεύω μας, εμένα?
ΑπάντησηΔιαγραφή- Αγαπητέ KourtGeo διαφωνώ, διότι:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γενιά του Πολυτεχνείου ΔΕΝ έκανε κανένα ΜΕΓΑΛΟ βήμα στην ιστορία της Ελλάδος. Αν εννοούμε το Πολυτεχνείο/Νοέμβρη του '74, η πραγματική διάσταση είναι ότι η εξέγερση πραγματοποιήθηκε από την ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ: η γενιά του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, της Μελίνας και του Λαμπράκη, η γενιά που γεννήθηκε κυρίως ανάμεσα στο '25-'35. Τα "ιδεώδη," δεν τα δημιούργησε η γενιά Πολυτεχνείου, αλλά τα βρήκε έτοιμα. Διότι το θεωρητικό υπόβαθρο για τη Δημοκρατία, τη σχέση των πολιτών με Κράτος, συνδικαλιστικοί αγώνες και κυρίως το πολιτιστικό υπόβαθρο, το έδωσε η προηγούμενη γενιά (που βίωσε τον πόλεμο, βγήκε λαβωμένη από τον εμφύλιο, κατόρθωσε να ανορθώσει οικονομικά τη χώρα στη διάρκεια '55-'65).
Και μετά ήρθαν τα παιδιά τους (γενιά του Πολυτεχνείου) που έκαναν ότι θα έκανες εσύ κι εγώ αν ήμασταν στην θέση τους - τα βρήκαν όλα έτοιμα και ζήτησαν το αυτονόητο: "εκμεταλλεύτηκαν" όλα τα παραπάνω "δημιουργήματα" των παππούδων μας, δεν έκαναν κάτι περισσότερο από ότι θα μπορούσαν! Ζητώντας στο Πολυτεχνείο παιδεία κι ελευθερία (αυτά δηλαδή που δια πυρός και σιδήρου οι "παππούδες" μας έχτιζαν και ΔΕΝ πρόλαβαν λόγω ηλικίας να ολοκληρώσουν). Δεν έκαναν καλύτερη την παιδεία, δεν πρόσφεραν ίσες ευκαιρίες για δουλειά σε όλους, δεν κατάφεραν ούτε το "ψωμί" να το δώσουν σε όλους, δεν έκαναν τίποτα παραπάνω.
Αν συγκρίνεις ιστορικά λοιπόν, το τι προσέφερε η γενιά Θεοδωράκη-Χατζιδάκι, και τι έκανε η... γενιά Πολυτεχνείου, καταλήγεις στα συμπεράσματα του Μίμη Ανδρουλάκη στο βιβλίο του "Βαμπίρ και Κανίβαλοι": "Mε αγχώνει η ιδέα ότι θα έρθει μια μέρα μετά 20, 30 χρόνια που τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα μας νιώθουν σαν βαμπίρ. H επιμήκυνση της ζωής μας θα γίνει μια γοητευτική περιπέτεια μόνο αν μας αγαπούν οι νέοι, μόνο αν έγκαιρα φτάσουμε σ’ ένα νέο, δίκαιο συμβόλαιο ανάμεσα στις γενιές."
- τι διαφορετικό έχει κάνει πχ. η δική μου γενιά για να αλλάξει τα πράγματα? Τίποτα…
- KourtGeo, η δική μου γενιά (40αρης σχεδόν) είχε την ΤΥΧΗ και την ΑΤΥΧΙΑ να γνωρίσει μια νέα επανάσταση: μετά την γεωργική και την βιομηχανική επανάσταση, είμαστε μάρτυρες του "Τρίτου Κύματος" (κατά τον Alvin Toffler - της επανάστασης της Πληροφορίας. Η επανάσταση των υπολογιστών, έφερε πλήρη αποδιοργάνωση σε κάθε εργασιακό/ κοινωνικό/ οικογενειακό μοντέλο μόλις σε 10 χρόνια, όταν οι άλλες επαναστάσεις για να αποτυπωθούν, χρειάστηκαν αιώνες.
Από το ‘90 και μετά, (όταν η γενιά Πολυτεχνείου "εξαργύρωσε" τη συμμετοχή της "βολεύοντας" όλα τα μέλη της στο Δημόσιο - δεκαετία '80), η δική μου γενιά ζει στο περιθώριο της ΗΜΙΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ και της κοπιαστικής αναζήτησης του "νέου". Από το 1990 και μετά τα οικονομικά προβλήματα που δημιούργησε η γενιά Πολυτεχνείου έπεσαν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στις δικές μας πλάτες... Κι επίσης εμείς κάνουμε ότι έκαναν οι παππούδες μας, για να αποτινάξουμε ότι "φτηνιάρικο", lifestyle, κλπ, μας κληροδότησε ως "πολιτισμό" η γενιά Πολυτεχνείου.
Σιγά-σιγά, όσο περνάει ο χρόνος, αναθεωρώ την άποψη ότι είμαστε χειρότεροι ή ότι δεν προσφέρουμε τίποτα.
Αγαπητέ μου KourtGeo, αρχίζω να νιώθω υπερήφανος για τη δική μου γενιά αλλά και γι' αυτή που έρχεται (σημερινοί 20αρηδες): Εμείς καλούμαστε να ανορθώσουμε την οικονομία, εμείς βιώνουμε έναν άλλον πόλεμο (αυτόν της ανεργίας - ανέχειας), εμείς θα πρέπει να ξανακάνουμε καλύτερη τη χώρα,… Εμείς πρέπει να δημιουργήσουμε από το μηδέν τις νέες συνθήκες, διότι δεν τις βρήκαμε έτοιμες σαν τη γενιά Πολυτεχνείου, τις φτιάχνουμε οι ίδιοι! Εμείς δεν καταστρέφουμε ως γενιά, αλλά δημιουργούμε, σε όλους τους τομείς. Τουλάχιστον, οι σημερινοί 20αρηδες, δεν θα βρουν μπροστά τους το χάος που εμείς βρήκαμε. Η δική μας γενιά, συνθέτει / αλλάζει τα πράγματα κάθε μέρα, πρέπει να μαθαίνει και να χτίζει ταυτόχρονα σε εντελώς ΝΕΕΣ δομές συνεχώς, λόγω των εκπληκτικών μεταβολών που γίνονται καθημερινά (λόγω της πληροφοριακής επανάστασης)... αλλά το τι είμαστε, το τι χτίζουμε τώρα, θα μας το πουν οι σημερινοί 20άρηδες σε 15 χρόνια από τώρα!:-)
@Φίλε βασίλη Δυστυχώς και αυτοί που τα κάνουν αυτά ούτε αυτοί γνωρίζουν γιατί τα κάνουν..Απλά τα σπάνε ,τα καίνε κλπ...και αυτό ονομάζεται αντίσταση..
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εμείς καλούμαστε να ανορθώσουμε την οικονομία, εμείς βιώνουμε έναν άλλον πόλεμο (αυτόν της ανεργίας - ανέχειας), εμείς θα πρέπει να ξανακάνουμε καλύτερη τη χώρα"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχεις απόλυτο δίκιο "Paris", συμφωνώ απολύτως. Απλά να ξέρεις ότι ο δρόμος της γενιάς μας είναι πολύ μοναχικός. Η δική μας γενιά (είμαι γεννημένη το 1980) λόγω των τεραστίων αλλαγών στη δεκαετία του '90, είναι πιο μοναχικός ο δρόμος και σίγουρα λιγότερο φανταχτερός. Νιώθω πολλές φορές ότι αυτο-μαστιγωνόμαστε όταν μιλούμε για τους "δήθεν" της γενιάς του Πολυτεχνείου. Χαίρομαι που την ίδια άποψη, μοιράζομαι με κάποιους άλλους.
Εγώ βεβαια βασίζω βέβαια την άποψη μου (ότι είμαστε καλύτερη γενιά από τους σημερινους 55-65αρηδες) και ότι αντιμετωπίζουμε πολύ περισσότερες δυσκολίες, εξαιτίας των ανθρωπιστικών σπουδών μου. (Οποιος έχει γνώση του μοντέλου γενεών Strauss-Howe, γνωρίζει γιατι συμβαίνει αυτό). Εσύ καταλήγεις στα ίδια συμπεράσματα, χρησιμοποιόντας απλά παραδείγματα!
ΥΓ: τα συγχαρητήρια στο Blog παιδιά. Εφτασα εδώ "googlάροντας" για κάτι άλλο και το Blog είναι άλλη μια απόδειξη ότι δεν είμαστε η γενιά του "καναπέ".