Τον Μιχάλη Γουδή δεν τον γνωρίζω προσωπικά, τον ξέρω από τα κείμενά του στην Παράλλαξη. Ηλικιακά πρέπει να είμαστε κοντά, επομένως χαίρομαι που τέτοια κείμενα, που συμπυκνώνουν σε λίγες γραμμές το χάλι κυρίως το δικό μας αλλά και της σημερινής Ευρώπης, γράφονται από άτομα της γενιάς μου.
Τα πυροτεχνήματα ακόμη φώτιζαν τον νυχτερινό ουρανό και το ρολόι έδειχνε λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Δίνοντας τον κωδικό 1-2-3-4 ο εκσυγχρονιστής έκανε την πρώτη ανάληψη σε ευρώ από το ΑΤΜ. Η 1η Ιανουαρίου 2002 ξημέρωσε με την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Μία εποχή ευημερίας, ανάπτυξης, προοπτικής, ονείρων και ευρωπαϊκής αλληλεγγύης μόλις είχε ξεκινήσει. Δε χρειάστηκε καν να περάσουν δέκα χρόνια για να τελειώσει.
Δέκα χρόνια μέσα στα οποία γιγαντώθηκαν όλες οι εγγενείς αδυναμίες του ελληνικού έθνους. Πρώτα απ' όλα ένα πολιτικό σύστημα βουτηγμένο στη διαφθορά και στη συναλλαγή. Ένα σύστημα που ανέκαθεν λειτουργούσε με γνώμονα το ένστικτο της επιβίωσής του και της σταδιοδρομίας του. Μία κομματική πειθαρχία που διαπνέει ολόκληρη τη χώρα, από τον πρωθυπουργό μέχρι και την τελευταία μητέρα που προτρέπει το παιδί της να υποδεχτεί ένα πολιτικό πρόσωπο με μία ανθοδέσμη...
Ένας λαός ανώριμος και απροετοίμαστος για να ευημερήσει. Ένας λαός που αποθέωσε το δήθεν και θεώρησε πως μιμούμενος εικόνες από τα ταξίδια του στην Ευρώπη θα μπορούσε να γίνει Ευρωπαίος. Ένας λαός που στην πλειονότητά του αρκέστηκε να ζει με όχημα τις πελατειακές σχέσεις που θα του έκαναν τη ζωή ευκολότερη. Που δεν αγωνίστηκε ποτέ να γίνει πραγματικά παραγωγικός και ανταγωνιστικός.
Δέκα χρόνια που ανέδειξαν τις τεράστιες αδυναμίες της ευρωπαϊκής οικογένειας. Μία Ένωση που έχασε τον προσανατολισμό και τις αξίες της. Μία πολιτική ένωση επί της ουσίας ανύπαρκτη. Μία οικονομική ένωση φτιαγμένη για τα εύκολα, γυμνή στα δύσκολα. Μία ένωση, όπου κάποιοι είναι περισσότερο ίσοι μεταξύ ίσων. Μία ένωση που δεν ασχολήθηκε να αντιληφθεί επί σειρά ετών την ελληνική λαμογιά και ξαφνικά αφού έπεσε από τα σύννεφα θυμήθηκε να σκληρύνει τη στάση της και να επιβάλει ελέγχους.
Η Ελλάδα ίσως δεν προλάβει να γιορτάσει τη δέκατη επέτειό της ως μέλος της Ευρωζώνης, μια και οι ραγδαίες εξελίξεις από την αρχή του χρόνου αφήνουν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα. Όμως ίσως αυτό να μην είναι και το σημαντικότερο θέμα. Είτε με ευρώ είτε με δραχμή είτε υπό οποιεσδήποτε συνθήκες η Ελλάδα είναι καταδικασμένη. Όμηρος μίας νοοτροπίας που βάζει το συμφέρον πάνω από τον άνθρωπο. Υποταγμένη σε μία λογική που συντηρείται από το πολιτικό σύστημα, τα ΜΜΕ και μεγάλο κομμάτι των κατοίκων αυτής της χώρας. Κατοίκων που δεν έγιναν ποτέ πραγματικοί πολίτες.
Η ντροπή περισσεύει σε εμάς του παρατηρητές των εξελίξεων.Το χειρότερο είναι πως ταυτόχρονα περισσεύει και η ξεδιαντροπιά στους διαμορφωτές τους.
Συμφωνώ απόλυτα...και συνεχίζω...αποδεχθήκαμε το παράλογο..λαός χωρίς παιδεία, με ποτισμένο το νόημα ζωής της αρπαχτής.."μπές στο δημόσιο" εκεί δουλευεις 3 ώρες και πέρνεις τα διπλάσια από εκείνους στον ιδιώτικό με 12 ώρες..και δεν θα πάς και ποτέ στο γκισέ του ΟΑΕΔ (και γέμισα το δημόσιο με κυράτσες και βούρλα)..και ναι αφήσαμε την αγροτιά μας και πήγαμε στα Super markets στις πόλεις για δουλειά..και ναι κόψαμε με ροδέλα τις ψαρόβαρκες μας για την επιδότηση..και τώρα το πάρτυ τελείωσε..υπάρχει φίλοι μου και ένα μάρμαρο που κάποτε το πληρώνει κάποιος...και σε αυτή τη περίπτωση καλώς το πληρώνει ο λαός..δίοτι η μεγάλη πλειοψηφία συμμετείχε σε κόλπά, αλλά και αυτοί που δεν συμμετείχαν αποδέχθηκαν το παράλογο!!Και εάν κάποιος πεί ότι οι πολιτικοί φταίνε για το χάλι του λαού..εγώ ξέρω ότι δεν βγήκαν στην εξουσλια από τον ουρανό..ή ποτέ δεν αντέδρασαν στο βόλεμα ή ή ή ή ...τελίκα ισχύει "ότι σου αξίζει στη ζωή αυτό έχεις"....σε όλα τα επίπεδα..έτσι και με αυτή την χώρα και με αυτούς τους πολιτικούς..όλα είναι όπως θα πρεπε!!!Doeliths
ΑπάντησηΔιαγραφήFil, διαφωνώ ριζικά με την παρακάτω παράγραφο, είναι εκτός τόπου και χρόνου. Αναρωτιέμαι, πως μπορεί ακόμα να υπάρχουν άνθρωποι με ιδέες, που να ζητάνε και τα "ρέστα" από την Ε.Ε.!!!!!: "Μία Ένωση που έχασε τον προσανατολισμό και τις αξίες της. Μία πολιτική ένωση επί της ουσίας ανύπαρκτη. Μία οικονομική ένωση φτιαγμένη για τα εύκολα, γυμνή στα δύσκολα. Μία ένωση, όπου κάποιοι είναι περισσότερο ίσοι μεταξύ ίσων. Μία ένωση που δεν ασχολήθηκε να αντιληφθεί επί σειρά ετών την ελληνική λαμογιά και ξαφνικά αφού έπεσε από τα σύννεφα θυμήθηκε να σκληρύνει τη στάση της και να επιβάλει ελέγχους." Τραγική παράγραφος, δείχνει πόσο άσχετοι είμαστε με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήπροσωπικά δεν είδα πουθενά στο κείμενο να "ζητάει τα ρέστα" από την Ε.Ε.
Την παράγραφο που παραθέτεις δε μπορείς να τη βλέπεις χωρίς το υπόλοιπο κείμενο, όπως και δε μπορείς να παραβλέπεις ότι η ΕΕ κάθε μέρα που περνάει φαίνεται φρικτά κατώτερη των περιστάσεων. Ίσως το μόνο που δε θα έγραφα θα ήταν το "Μία ένωση που δεν ασχολήθηκε να αντιληφθεί επί σειρά ετών την ελληνική λαμογιά", γιατί σαφώς και δεν ήταν δική τους δουλειά. Με όλα τα προηγούμενα της παραγράφου συμφωνώ απόλυτα.