H ξυλόσομπα να είναι καλά...

Η κεντρική θέρμανση πετρελαίου μας άφησε χρόνους .. Οι καυστήρες στέκονται μόνοι και ερημωμένοι στα υπόγεια των πολυκατοικιών θυμίζοντας απλά το ένδοξο παρελθόν εικονικής ευημερίας. Κάθε πολυκατοικία που σέβεται τον εαυτό της έχει σχηματίσει αυτοσχέδιο ιδιωτικό μουσείο, επιδεικνύοντας το ανεπανάληπτο τεχνολογικό αριστούργημα, γνωστό στην επιστημονική κοινότητα ως «καυστήρας», συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο, στην ενημέρωση των νέων παιδιών για τα ιστορικά στοιχεία εξέλιξης της θέρμανσης.

Και επειδή η εποχή έχει αλλάξει, εμείς δεν κάτσαμε με σταυρωμένα χέρια. Μετά από χρόνιες έρευνες και μελέτες, «ανακαλύψαμε» το πιο καινοτόμο και κατάλληλο τρόπο θέρμανσης που θα παρέχει, εκτός από οικονομία και άλλα παράπλευρα οφέλη.

Η Θεσσαλονίκη εν μια νυχτί μετατράπηκε σε νέο παραδοσιακό οικισμό, σαν τον Άγιο Αθανάσιο με το ξύλο πλέον να μυρίζει παντού στα πέριξ... Η ατμόσφαιρα ειδυλλιακή ξυπνάει όλες τις αισθήσεις, μιας και η τσίκνα και η κάπνα δημιουργούν έναν τοπίο βγαλμένο από ταινία.. Ακόμα και τα ρούχα που ξεπροβάλλουν στα μπαλκόνια του κέντρου και όχι μόνο, μυρίζουν κάτι από γραφικό χειμώνα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Η τεχνολογικά εξελιγμένη μεταμόρφωση της παλιάς «σόμπας» ζωντανεύει τις μνήμες των μεγαλυτέρων για το «χωριό» και τις αμέτρητες γλυκές παιδικές αναμνήσεις συμβάλλοντας στην επανένωση της διαλυμένης Ελληνικής οικογένειας. Η νέα ξυλόσομπα είναι προσαρμοσμένη στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας (πέλλετ, με μπόιλερ, σαν τζακόσομπα) ενώ σε λίγο καιρό θα υπάρξουν και σόμπες με wifi θέρμανσης.. Έτσι αν η σόμπα βρίσκεται στο σαλόνι ασύρματα θα ζεσταίνει και το υπνοδωμάτιο..

Αν και εσείς ψάχνετε τρόπο για να ζεσταθείτε τις κρύες νύχτες του χειμώνα προσθέτοντας παράλληλα στο σπίτι σας λίγο χωριό, λίγο τσίκνα και λίγο κάστανα στην φωτιά μην διστάσετε να κάνετε ένα μεγάλο τεχνολογικό άλμα και να επενδύσετε σε μια σόμπα…

Η εξέλιξη μας συνεχίζεται και γι’ αυτό θα πρέπει να ευχαριστήσουμε όλους τους μεγάλους χορηγούς αυτής της εξαιρετικής προσπάθειας …

Επιστροφή στο παρελθόν λοιπόν… Ζήσε τον μύθο των προγόνων σου

***Πάλι καλά να λέμε που μέχρι στιγμής ο καιρός δεν τους έχει κάνει το χατίρι για να τσικνίσουμε όλοι μαζί πολύ πριν τις απόκριες.

Υ.Γ. 1. Δυστυχώς το 70% των πολυκατοικιών στην Θεσσαλονίκη που χρησιμοποιούν κεντρική θέρμανση δηλώνουν ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν τον καυστήρα τους με αποτέλεσμα οι ένοικοι (ανάμεσα σε αυτούς άνεργοι, φοιτητές, οικογένειες και ηλικιωμένοι) να ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν λύση για να ζεστάνουν το σπίτι τους.

2. Η καύση του ξύλου επιβαρύνει την ατμοσφαιρική ρύπανση λόγω των αυξημένων αιωρούμενων σωματιδίων που δημιουργεί, με αποτέλεσμα να ξεπερνάμε τα επιτρεπόμενα όρια στο κέντρο της πόλης.

3. Πίσω από το δράμα και την εξαθλίωση πολλών συνανθρώπων μας στήνονται καθημερινά πολλά φαινόμενα παράνομης ξυλείας. Ο Λαγκαδάς, ο Χορτιάτης και άλλες περιοχές πλήττονται από την λαθροϋλοτομία και η περιβαλλοντική καταστροφή είναι τεράστια.

4. Όμως μπρος στην επιβίωση τύφλα να έχει και η οικολογία. Ζήτω ο σκούφος, τα εσωθερμικά, οι φλις κουβέρτες και φυσικά η αγαπημένη μας ξυλόσομπα!! Γιατί Ξυλόσομπα και iphone πάνε πακέτο.

****Το κείμενο έχει δημοσιευθεί και στο www.parallaximag.gr

Θέλω χιλιάρα μηχανή και Θάνατο.....

Είμαι ο ιππότης της ασφάλτου… Έχω το ένστικτο της επιβίωσης μέσα μου. Γνωρίζω που θέλω να πάω και ξέρω να ελίσσομαι ανάμεσα σου. Δεξιά σου, αριστερά σου, κάθετα, οριζόντια, με μια ρόδα, χωρίς κράνος, χωρίς στολή, χωρίς φώτα, χωρίς φλάς. Όλα Χαζομάρες. Περιττά «στολιδάκια».

Εσύ δεν με νιώθεις. Δεν ξέρεις πώς είναι. Δεν έμαθες να αισθάνεσαι ελεύθερος. Δεν μπορώ τους κανόνες. Έτσι είμαι… Το κόκκινο πολλές φορές είναι περιττό. Το ελέγχω δεν είμαι χθεσινός. Ένας απλός ελιγμός. Ο μονόδρομος είναι για τα αυτοκίνητα, για μένα άχρηστη πληροφορία. Πεζοδρόμιο; Πάρκινγκ ενίοτε και δρόμος για να πηγαίνω πιο γρήγορα.. Ενοχλώ κανέναν;

Ο ποδηλατόδρομος απλά είναι και μηχανόδρομος… Γιατί ποια η διαφορά της μηχανής με το ποδήλατο; Και τα δύο 2 ρόδες έχουν. Έτσι λειτουργώ. Το δέχεσαι δεν το δέχεσαι είναι πρόβλημα σου. Δικό μου πάντως δεν είναι. Εγώ την δουλειά μου την κάνω.

Εσύ πρέπει να με προσέχεις. Εσύ πρέπει να ανάβεις φλας για να μην με πετύχεις. Εσύ δεν πρέπει να περνάς με κόκκινο. Εσύ πρέπει να ακολουθείς κανόνες. Εσύ έχεις αυτοκίνητο… Τι δεν καταλαβαίνεις; Εσύ είσαι πεζός; Τι δεν καταλαβαίνεις; Εγώ έχω μηχανάκι …

Ενοχλώ κανέναν ;

-Ενοχλείς

Ποιον ;

-Όλους τους υπόλοιπους..

Γιατί; Τι τους κάνω ;

-Τίποτα, απλά τους αγνοείς

Γιατί μου επιτίθεστε ;

-Δεν σου επιτίθεμαι. Προσπαθώ να σε προστατέψω και να τους προστατέψω. Προσπαθώ να σε ταρακουνήσω. Ενοχλώ κανέναν ;

Υ.Γ.1 Η ζωή είναι χρυσός. Δεν μπορώ να βλέπω να καταστρέφονται οικογένειες για τόσο ανόητα πράγματα. Δεν πρέπει να σβήνουν χαμόγελα από τόσες ανοησίες. Συγκεντρωθείτε. Συγκεντρωθείτε γιατί χανόμαστε…

Υ.Γ.2 Το άρθρο γράφτηκε με αφορμή ένα ατύχημα που έγινε μπροστά στα μάτια μου πριν από μια βδομάδα στο κέντρο της πόλης.

Το Διακοπίζειν εστί Φιλοσοφείν

Ήρθε . Περνάει γρήγορα . Φεύγει.
Όχι ακόμα δεν φεύγει!!
Καλοκαίρι . Αλμύρα στο πρόσωπο. Καυτός ήλιος
Πού θες να πας διακοπές ; Εκεί που θα πας εσύ .
Μέρος εννοώ ; Δεν με νοιάζει σου λέω. Οι άνθρωποι είναι πιο σημαντικοί απ’ τα μέρη.
Φύγαμε; Φύγαμε… Ετοίμασε βαλίτσα …

Ακόμα δεν κλείσαμε τίποτα … Δεν πειράζει. Δεν με νοιάζει.  

Είμαστε έτοιμοι ; Έχω κάτι εκκρεμότητες

Πάντα θα έχεις. Κλείσε την πόρτα. Κατέβασε τον διακόπτη . Κλείσε το κινητό. Ξέχασε  το Internet.  Άσε τον Η/Υ . Άφησε τα  όλα …Όταν θα γυρίσεις πάλι θα είναι εκεί που τα άφησες.

Φύγε. Μην το σκεφτείς δεύτερη φορά. Κλείδωσε την πόρτα.

Άνοιξε τα μάτια και δες επιτέλους το γαλάζιο της θάλασσας.

Άνοιξε την καρδιά σου. Ξημέρωσε .

Αχχ επιτέλους διακοπές …Καλή αντάμωση παίδες

**** Το καλοκαίρι του 2012 έρχεται μονάχα μια φορά στην ιστορία και δεν θα ξανάρθει…

Σαμοθράκη....

Κάθε καλοκαίρι η ίδια αναζήτηση…Θέλεις να αποδράσεις από την ζωή σου που σε κούρασε… Μπαίνεις στο αυτοκίνητο και όπου σε βγάλει o δρόμος…Τι και αν ξέρεις που θα καταλήξεις τελικά.. Στην γνώριμη για σένα κρυψώνα σου.

Θεσσαλονίκη – Αλεξανδρούπολη. Τρεις ώρες ανασκόπησης της καθημερινότητας σου. Ακόμα όμως δεν έχεις φύγει.. Είσαι μακριά αλλά δεν έχεις φύγει.. Μπαίνεις στο καράβι.. Ένας ο προορισμός. Σαμοθράκη… 

Το καράβι κινείται αργά . Δεν είναι μόνο του. Κάποιοι το συνοδεύουν.. Δελφίνια από δεξιά και αριστερά παίζουν με τα κύματα ενώ οι γλάροι δείχνουν τις αεροπλανικές τους δεξιότητες στους ρυθμούς της Reggae… 

Τελευταίες εκκρεμότητες στο κεφάλι.. Τελευταίες κραυγές  της ζωής σου που αφήνεις πίσω… Δίνεις μάχη να ξεφύγεις .. Το νησί αρχίζει και αχνό φαίνεται .. Το πλοίο προσεγγίζει αργά αργά το νησί με ευλάβεια.. Ένα βουνό μέσα στην θάλασσα  και από πάνω πάντα ένα συννεφάκι για καπέλο…Μα πού ήρθαμε ; Ανοίγουν οι πόρτες…

Μια περίεργη θετική ενέργεια σε διαπερνάει…. Ο χρόνος σταματάει εκεί .Η επαφή σου με την πραγματικότητα αρχίζει να χάνεται και οι αισθήσεις σου σε ταξιδεύουν…Ελευθερία.. Πραγματική ελευθερία…

Η Σαμοθράκη δεν είναι απλά ένα νησί. Είναι  τρόπος ζωής.. Είναι το μέρος που νιώθεις ελεύθερος να κατακτήσεις τα πάντα.. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο..  Απλά φτάσε σε μια κορυφή και πάρε μια βαθιά ανάσα  κοιτώντας προς τα κάτω.. Ανακάλυψε και εσύ τις ομορφιές που κρύβει μέσα στην καρδία του το νησί …Μην ψάξεις στην αλμύρα….Κοίτα το «φεγγάρι» .  Απλά προσπάθησε να το ανακαλύψεις.. Θέλει κόπο και δεν έχει σίγουρο αποτέλεσμα.. Ποιος ξέρει ίσως είσαι και εσύ ένας από τους τυχερούς που θα το νιώσεις ; 

Χάσου. Αφήσου στην αύρα του…. 

Μέρες, ώρες, υποχρεώσεις, προβλήματα εγκαταλείπουν το κεφάλι σου.. Μαζεύουν τις βαλίτσες τους και πάνε διακοπές.. Στη Σαμοθράκη  ο χρόνος είναι σχετικός και είναι στο χέρι σου να τον αφήσεις να σε αφήσει…

Κάθε χρονιά η ίδια πρώτη φορά

Καλή αντάμωση λοιπόν…

Φτιάξε το δικό σου καλοκαίρι...!!!

Περιμένεις, υπομένεις, αναμένεις, βγαίνεις, ξαναμπαίνεις, ζεις.. Τι περιμένεις; Ζεις;

Δες την ζωή σου αλλιώς, αλλιώτικα και ίσως τρι-καλλιώτικα. Δώσε μωρέ ουσία στα πιο ασήμαντα γιατί εκεί θα βρεις τα πιο σημαντικά. Δηλαδή; Δηλαδή κοίταξε λίγο γύρω σου, δίπλα σου και άντε  παραδίπλα σου, βάλε αυτά που θεωρείς «δεδομένα» σε έναν άλλο φάκελο: «Τίποτα δεν είναι δεδομένο», κάνε copy paste και μετά undo και άρχισε να ζεις.

Δεν ξέρω αν είναι η «σοφία» των τριάντα (μάλλον των τριάντα ένα για να είμαστε πιο ακριβείς), δεν ξέρω αν είναι τα βιώματα και τα ταξίδια, δεν ξέρω αν είναι η «ανεμελιά», δεν ξέρω αν είναι οι συναισθηματικές απογοητεύσεις μετά από απότομες εκτοξεύσεις, δεν ξέρω αν είναι η κούραση της μιζέριας, δεν ξέρω αν είναι η οικογένεια, οι φίλοι και οι γνωστοί ή οι συνθήκες που τελικά διαμορφώνουν το χαρακτήρα σου και τη γενικότερη στάση ζωής ή στο φινάλε αν απλά όλα αλλάζουν ανάλογα με τη φάση που βρίσκεσαι.

Το μόνο που ξέρω είναι ότι η ζωή μας έχει γίνει τα τελευταία χρόνια άχαρη, δύσκολη και «μαύρη» και αυτό που της λείπει είναι το χρώμα. Χρωματικές αντιθέσεις πολλές φορές έντονες, άλλοτε άτονες, άλλοτε αταίριαστες, άλλοτε ανιαρές που η μια διαδέχεται την άλλη και φτου ξανά και από την αρχή!! Και όσο περνάει ο καιρός και η κατάσταση της μιζέριας δεν αλλάζει τόσο πιο επιτακτική φαντάζει η ανάγκη αναθεώρησης και «χρωματικής προσθήκης».

Είναι καλοκαίρι χωρίς ακριβώς να είναι καλοκαίρι, χωρίς την παλιά καλοκαιρινή ραστώνη και χωρίς να το πάρεις είδηση θα φτάσει και ο Σεπτέμβρης και μετά χαιρέτα μας τον Πλάτανο…

Γι αυτό σου λέω, δες το καλοκαίρι σου αλλιώς. Ζήσε το όπως αγαπάς και ξέρεις. Μην αφήνεις να σε προσπερνά ο χρόνος. Ρίξε λοιπόν στο ντουλάπι με τα χειμωνιάτικα, τη μιζέρια που σου προσφέρανε απλόχερα τα τελευταία χρόνια και απλά ζήσε το δικό σου καλοκαίρι. Διάθεση χρειάζεται.

Βάλε την αισιοδοξία σου για αντηλιακό και πάμε να φτιάξουμε το καλοκαίρι μας!!! Καλά μπάνια και καλές ανάσες…

ΥΓ.1. Απλά αφεθείτε στη μαγεία του καλοκαιριού και σκεφτείτε ένα ηλιοβασίλεμα στο απέραντο γαλάζιο, ένα παγωτό που λιώνει, ένα ουζάκι στο ποτήρι, ένα πολύ πρωινό μπάνιο πριν γεμίσει η παραλία, την αλμύρα στο πρόσωπο σου, μια κρύα μπύρα, μια φέτα καρπούζι με λίγο τυράκι, τη μυρωδιά του πεπονιού, το τσουρουφλισμένο «γαριδοσώμα», ατελείωτες κουβέντες στην αμμουδιά με φίλους, μια φωτιά στην μέση και λίγη κιθάρα, ένα βραδινό μπάνιο, τον ουρανό που γεμίζει τη νύχτα αμέτρητα αστέρια, μια ζεστή αγκαλιά καθώς ξημερώνει, τον ήχο των τζιτζικιών και αλλά αμέτρητα μικρά πραγματάκια που συνθέτουν ένα πανέμορφο παζλ που δεν πρέπει να το αφήσεις να σε προσπεράσει…

Υ.Γ.2.Και μην ακούσω λεφτά δεν υπάρχουν… Γιατί όλα αυτά μπορούν να συμβούν κάτω από την μύτη σου, δίπλα σου, χωρίς καν να φύγεις ή να απομακρυνθείς από την πόλη σου. Είπαμε, διάθεση χρειάζεται και λίγο ψάξιμο.

Καλό καλοκαίρι σε όλους...

Και εις ανώτερα!

Από τη δεκαετία του '90 έχει διαταχθεί ΕΔΕ αλλά αυτή ποτέ δεν έγινε. Καταπληκτική κατάσταση.

Με τον κύριο που χρησιμοποιούσε μια εικοσαετία τώρα τα μηχανήματα του Δήμου θα γινει τίποτα, ή τα βρήκαμε και όλα καλά;

Μηχανήματα του δήμου σε... εξοχικά πρώην στελεχών!

Σε μια αποθήκη εξοχικής κατοικίας πρώην υψηλόβαθμων στελεχών του δήμου, σε νησί του βόρειου Αιγαίου, φαίνεται πως βρίσκονται εδώ και χρόνια ένας εκσκαφέας, ένα οδοστρωτήρας και άλλα τρία μηχανήματα του... δήμου Θεσσαλονίκης! Η απάντηση στη φυσική κι ακόλουθη ερώτηση «τι δουλειά έχει η περιουσία του δήμου σε ένα νησί» δυστυχώς δεν έχει απαντηθεί ακόμη, αν και από τη δεκαετία του '90 έχει διαταχθεί ένορκη διοικητική εξέταση (ΕΔΕ) στην υπηρεσία Καθαριότητας του δήμου. Η εν λόγω ΕΔΕ δεν κατέληξε πουθενά, για τον απλούστατο λόγο ότι δε διενεργήθηκε... ποτέ! Μάλιστα, όλα αυτά τα χρόνια, ο δήμος πληρώνει για τα αυτοκίνητα αυτά τέλη κυκλοφορίας, καταβάλλοντας ένα ποσό που εκτιμάται στα περίπου 5.000 ευρώ.

Τα μηχανήματα αυτά «ψάχνει» ανά την... Ελλάδα ο αντιδήμαρχος Ανακύκλωσης και Καθαριότητας του δήμου Θεσσαλονίκης, Θανάσης Παππάς. Και δεν είναι τα μόνα. Οπως ανακοίνωσε προχτές κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου, συνολικά δέκα απορριμματοφόρα έχουν παραχωρηθεί σε δήμους σε όλη τη χώρα, χωρίς όμως οι διαδικασίες να έχουν γίνει κανονικά.

«Εβγαλαν φτερά»

«Ολα αυτά τα αυτοκίνητα περιλαμβάνονται στη λίστα των προς απόσυρση αυτοκινήτων, ιδιοκτησίας του δήμου μας. Στο πλαίσιο του ελέγχου που βρίσκεται σε εξέλιξη, για να διαπιστώσω πόσα αυτοκίνητα αποσύρουμε, γιατί τα αποσύρουμε, αν είναι έτοιμα για τον ΟΔΔΥ και τα λοιπά, διαπίστωσα ότι πέντε μηχανήματα έργου περιλαμβάνονται στη λίστα των προς απόσυρση οχημάτων, μόνο που... δεν υπάρχουν πουθενά», εξηγεί ο αντιδήμαρχος.

Πρόκειται για έναν εκσκαφέα, έναν οδοστρωτήρα, έναν προωθητήρα γαιών, ένα διαμορφωτή γαιών και ένα λέβητα προθέρμανσης πίσσας, μη αυτοκινούμενο, μηχανήματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη διαμόρφωση δρόμου μιας εξοχικής κατοικίας για παράδειγμα. Φημολογείται άλλωστε ότι τα μηχανήματα αυτά ζητήθηκαν και μεταφέρθηκαν για δουλειές υψηλόβαθμων στελεχών προηγούμενων διοικήσεων του δήμου.

Σύμφωνα με πληροφορίες που συνέλεξε ο αντιδήμαρχος, στα μέσα της προηγούμενης διοίκησης πρέπει να είχε διαταχθεί ΕΔΕ για τη μεταφορά αυτών των μηχανημάτων, η οποία όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, ενώ υπάλληλοι τονίζουν ότι ουδέποτε κλήθηκαν να καταθέσουν στο πλαίσιο της έρευνας. Ο αντιδήμαρχος δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να διενεργηθεί νέα ΕΔΕ, κάτι που θα αποφασιστεί κατόπιν συζήτησης στη διοίκηση του δήμου.

Και... καύσιμα

Στη Ζαχάρω της Ηλείας, την Πάργα, τον Κολινδρό, την Αξιούπολη, τον Προμαχώνα και αλλού αναζητούνται και δέκα απορριμματοφόρα τα οποία στο παρελθόν είχαν παραχωρηθεί σε δήμους, χωρίς όμως για ορισμένα από αυτά να έχουν καταρτιστεί εκχωρητήρια. «Αν θέλω να τα αποσύρω, θα πρέπει να τα βρω και να τα φέρω πίσω», τονίζει ο κ. Παππάς.

Οι «αναζητήσεις» αυτές έρχονται να επιβεβαιώσουν τη χαοτική κατάσταση που επικρατεί στις υπηρεσίες Καθαριότητας, όπου αρχικώς αναζητούνταν καύσιμα, λίγο αργότερα προσωπικό και τώρα μηχανήματα. Υπενθυμίζεται ότι με την ανάληψη των καθηκόντων του το 2011, ο δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης είχε μιλήσει για έρευνα κάποιων... τόνων καυσίμων που καταναλώθηκαν περιέργως εντός πολύ μικρού χρονικού διαστήματος. Πρόσφατα, στο πλαίσιο της αναδιοργάνωσης της υπηρεσίας, ο ίδιος ο αντιδήμαρχος Θανάσης Παππάς αναζήτησε και το προσωπικό που πληρώνεται από την Καθαριότητα, εργάζεται όμως σε γραφεία σε άλλες υπηρεσίες του δήμου. Τώρα, «φτερά έβγαλαν» και τα μηχανήματα του δήμου, που αναζητούνται.

http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=4&artid=146434

Travelling without moving

Η σχέση Κρήτης και Μακεδονίας είναι σε πολλούς γνωστή. Μία σχέση που οφείλεται σε παράγοντες όπως η παράλληλη χρονικά προσπάθεια για απελευθέρωση και ένωση τελικά με την υπόλοιπη Ελλάδα, η συμμετοχή πλήθους Κρητών αγωνιστών στο Μακεδονικό Αγώνα αλλά και ο χαρακτήρας των ανθρώπων που για πολλούς βρίσκεται πολύ κοντά. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί Θεσσαλονικείς υποστηρίζουν ότι θα θέλανε να είναι από την Κρήτη και πολλοί Κρήτες ότι ΑΝ δεν ήταν από την Κρήτη θα ήθελαν να ειναι από τη Θεσσαλονίκη.

Η Παγκρήτια Αδελφότητα Μακεδονίας όπως κάθε χρόνο διοργάνωσε με αφορμή την επέτειο της μάχης της Κρήτης, εκδήλωση γεμάτη από άρωμα Κρήτης.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο Κήπου και αν και ο καιρός πήγε να μας τα χαλάσει, τελικά όλα κύλησαν ομαλά. Η εκδήλωση ξεκίνησε με τα θρυλικά Κρητικά ριζίτικα.

 

Ο πρόεδρος της Παγκρήτιας κ. Πετρακάκης συνέχισε με ένα λόγο για τη σημασία της μάχης της Κρήτης σήμερα.

Στη συνέχεια ακολούθησε η χορωδία των Μακεδόνων η οποία τραγούδησε μεταξύ άλλων και Νίκο Ξυλούρη. Η συγκεκριμένη χορωδία αν κατάλαβα καλά φιλοξενείται για τις πρόβες της λόγω έλλειψης χώρου, στα γραφεία της Παγκρήτιας.

 

Ακολούθησε μουσική από το συγκρότημα "Διωματάρηδες" και χορός από όλα τα τμήματα της Παγκρήτιας, αρχάρια και προχωρημένα.

Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους τους συντελεστές που μας ταξίδεψαν για λίγο νοερά στην Κρήτη και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για του χρόνου.

ΥΓ: Όποιος λοιπόν έχει την ελάχιστη ρίζα από Κρήτη και ενδιαφέρεται για οποιαδήποτε δραστηριότητα δεν έχει παρά να απευθυνθεί στα γραφεία της Παγκρήτιας Αδελφότητας Μακεδονίας (Μητροπόλεως 100).

Απογοήτευση

Δεν έχω γράψει τίποτα εδώ και καιρό. Οι λόγοι πολλοί. Άλλοι περισσότερο πρακτικοί (φόρτος εργασίας), άλλοι περισσότερο ψυχολογικοί. 

Ανάμεσα στους δεύτερους, νομίζω ότι κυρίως διακρίνω μια βαθιά απογοήτευση. Απογοήτευση γιατί διαπιστώνω ότι ακόμη και σήμερα η βαθιά ριζωμένη νοοτροπία των τελευταίων δεκαετιών όχι απλά δε νικήθηκε αλλά αντίθετα κυριαρχεί στη δημόσια και ιδιωτική σφαίρα. 

Αυτοί που εξέθρεψαν το πελατειακό και διεφθαρμένο κράτος. αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή σαν ακυβέρνητο καράβι, αυτοί που στη χώρα που 2.500 χρόνια πριν η πολιτική ορίστηκε ως η τέχνη που οφείλει να οδηγεί τον πολίτη στην αρετή και στην άσκηση δίκαιων πράξεων (Αριστοτέλης), άσκησαν την πολιτική με τρόπο ιδιοτελή και φαύλο, αυτοί λοιπόν αυτοαποκαλούνται σωτήρες, εγγυητές της ευρωπαϊκής πορείας που οι ίδιοι έθεσαν σε κίνδυνο.

Στην απέναντι πλευρά στέκουν οι υποψήφιοι αντικαταστάτες. Οι υποστηρικτές της διαιώνισης των χειρότερων πρακτικών λειτουργίας της ελληνικής πολιτείας, οι νέοι "φίλοι" του λαού. Μα πως μπορεί να μη βλέπει κάποιος το ανέφικτο των υποσχέσεων, τη στοχευμένη προσπάθεια υφαρπαγής ψήφων με ανεδαφικές αλλά εύηχες εξαγγελίες προς ένα δοκιμαζόμενο και άρα πρόθυμο να πιστέψει λαό, την επανάληψη των ίδιων πολιτικών πρακτικών που μας οδήγησαν εδώ; 

Κάπου εδώ εμφανίζεται και η μεγαλύτερη απογοήτευση, που αφορά εμάς τους ίδιους. Δύο χρόνια υπήρχε διάχυτη η εντύπωση (και η ελπίδα) ότι ο λαός ξύπνησε, κατάλαβε ποιες πρακτικές τον οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση και πως στις εκλογές που όλοι απεγνωσμένα ζητούσαν θα εξέφραζε τη δίψα για νέα πρόσωπα, νέες πολιτικές, νέα αντίληψη για τα δημόσια πράγματα. Φρούδες ελπίδες. Ο λαός ψήφισε άλλα κόμματα αλλά ίδιες πολιτικές, άλλα πρόσωπα αλλά ίδιες αντιλήψεις.

Αν το κάνει ξανά σε ένα μήνα, τότε το πραγματικό διακύβευμα δεν είναι ευρώ ή δραχμή. Αυτό που κρίνεται είναι αν μπορούμε ως κοινωνία να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια σε όλες της τις μορφές και να αποφασίσουμε για ηθική, κοινωνική, πολιτισμική και τελικά οικονομική ανάταση, ή αν θα επιλέξουμε τη συντριπτική τελικά παρακμή.           

Ναι στην Συμμετοχή ..Όχι στην Aποχή

Στις πιο κρίσιμες και περίεργες εκλογές της μεταπολίτευσης επιβάλλεται από όλους μας να δείξουμε την ανάλογη σοβαρότητα και να πάμε να ψηφίσουμε.. Γιατί πρέπει επιτέλους να δείξουμε και εμείς τι και που θέλουμε να πάει αυτός ο τόπος .. Η αποχή δεν είναι πλέον αντίδραση .. Το πράξαμε πολλοί από εμάς στο παρελθόν με διάφορους τρόπους ( αποχή, Λευκά, άκυρα). Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι απλά να πάμε να ψηφίσουμε αυτό το κόμμα που πιστεύουμε ότι μας καλύπτει όχι για προσωπικό όφελος όπως στο παρελθόν αλλά γιατί με τις ιδέες του και με την στάση του μπορεί να βάλει ένα μικρό λιθαράκι στο να ξανά δημιουργηθεί η ελπίδα σε όλους μας για ένα καλύτερο και πιο δίκαιο μέλλον

Όλοι μας έχουμε ευθύνη για το κατάντημα μας .Άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο.. Όλοι μας συμβάλλαμε με την στάση μας και την συμπεριφορά μας να έχουμε μια χώρα που να λειτουργεί χωρίς λογική, αξιοκρατία και δικαιοσύνη…

Μην Απέχεις.. Ανέλαβε επιτέλους τις ευθύνες, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα που σου προσφέρει η δημοκρατία…Λέμε ναι στην συμμετοχή και όχι στην αποχή…

Ο Κόσμος ξύπνησε και ήρθε η ώρα  να μιλήσει και να δώσει το στίγμα για την επόμενη μέρα.. Η σιωπή ετών πρέπει να γίνει  εκκωφαντική και να δώσει ένα ξεκάθαρο μήνυμα.... 

Καλή και υπεύθυνη ψήφο.

Ένα κείμενο για την αποχή στις προηγούμενες εκλογές!!

Και ο νικητής ήταανν.....:
Ποιός? Δεν είδα τηλεόραση...

Η αποχή...με 50% ..!!

Άρα Εκλέγεται από την πρώτη Κυριακή ε …?
Η αποχή?

Γιατί αυτή δεν κέρδισε...?

Ναι αυτήν...

Ποιον όμως κατέβαζε υποψήφιο?

ΚΑΝΕΝΑΝ...

Κανέναν!!...Πρωτότυπο μου ακούγεται....

Ναι αλλά η αποχήηη ρε γαμώτο ?Τόσοι αξιόλογοι υποψήφιοι... Δεν μπόρω να το χωνέψω....Η νεολαία τα φταίει όλα..Τα «ρεμάλια» πάλι δεν ενδιαφέρονται για τα κοινά…Μόνο για καφέ, συναισθηματικά και χαβαλέ…..!! Νέοι σου λέει ο άλλος…!!

Υποτιμάς όμως τον κανέναν και έχει τόσα προσόντα...!! Ποιός είναι όμως αυτός ο άλλος που τα λέει αυτά?

Ο Χαμένος

Άρα μιλάει η πίκρα της ήττας ε?...

Ναι.... Αλλά τι τους υποσχέθηκε αυτή που δεν του το υποσχέθηκαν οι άλλοι? Κάτι πρέπει να τους έδωσε..Έτσι γίνονται οι δουλείες εδώ στην Ελλάδα...!!

Τους πρόσφερε απόλυτη Σιωπή...

Δεν μπορώ να το πιστέψω...

Πίστεψε το.. Η αποχή πήρε το πενηνταράκι της με άνεση και χωρίς κανένα κόστος …

Χωρίς κόστος!!!??

Κρίση βλέπεις...Δεν ξόδεψε ούτε σάλιο... Χωρίς προεκλογικό αγώνα , χωρίς σλόγκαν , χωρίς προγραμματικές θέσεις, χωρίς ψεύτικα blog, χωρίς facebook friends , χωρίς φυλλάδια, χωρίς στρατούς που περιμένουν κανα ρουσφετάκι, χωρίς δεξιώσεις , χωρίς εκλογικά κέντρα…

Και πως κέρδισε τότε?

Κάναν οι αντίπαλοι αυτό που δεν έκανε αυτή...

Τότε μαγκιά της...

ΥΓ....Το θέατρο του παραλόγου στις οθόνες μας..Τα κόμματα έπεσαν από τα σύννεφα και σοκαρίστηκαν κίολας για το μέγεθος της αποχής. Όμως μετά το πρώτο σοκ(κράτησε καμιά ώρα) ήρθε η χαρά για όλους …..όλοι νίκησαν και όλοι ήταν ικανοποιημένοι…Όλοι λένε ότι ο λαός έδωσε το μήνυμα …Και ο καθένας εκφράζει το μήνυμα που θέλει να πει….Αλλά η αποχή που κέρδισε δεν έκανε καμία δήλωση...Παραμένει βουβή και περιμένει με υπομονή....Και έτσι πάμε... στον Αυτόματο.. Αφού κανείς δεν πήρε το πραγματικό μήνυμα… ****Παρακαλούνται οι ηλίθιοι να κλείσουν τα μάτια και τα αυτιά τους για να μην ακούσουν/διαβάσουν το μήνυμα της αποχής που εξασφαλίσαμε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα....****

«Προσέχτε.. Ο λαός ξύπνησε και είναι έτοιμος να σας πάρει τα αυτιά με την εκωφαντική του σιωπή… Σοβαρευτείτε πριν δείτε αποτελέσματα που ούτε καν μπορείτε να τα φανταστείτε…Προσέχτε…Ξυπνήστε πριν είναι αργά»

Καληνύχτα Ελλάδα....Καληνύχτα Θεσσαλονίκη...

2. Σε πανελλαδικό επίπεδο η αποχή έφτασε το 39% ενώ από όσους προσήλθαν ένα 9% ψήφισε άκυρο και λευκό. Δηλαδή συνολό 48%. Οι αριθμοί είναι πολύ μεγάλοι. 1.250.000 πολίτες δήλωσαν απών με το δικό τους τρόπο...Κάτι σημαίνει αυτό δε νομίζετε?

Η ασέβεια των κομμάτων έναντι της πόλης μας…

***Το κείμενο δεν έχει σκοπό να υποστηρίξει καμια πολιτική ή κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα απλά θέλει να αναδείξει την ασέβεια των κομμάτων απέναντι  στην Πόλη μας . ****

Και εξηγούμε..

Έρχεται το ΚΚΕ και κάνει ότι γουστάρει  . Με το έτσι θέλω πραγματοποιεί συγκέντρωση στην Αριστοτέλους. Τι και αν το δημοτικό συμβούλιο της πόλης έχει αποφασίσει ΌΧΙ σε πολιτικές συγκεντρώσεις στην πλατεία.  Το ΚΚΕ δεν λογάριασε τίποτα και ακολούθησε την λογική του… Αναρωτιέμαι  τι θα γίνονταν αν το έπραττε κάποιο άλλο κόμμα …Μάλλον  θα ήταν όλα μια απλή συνομωσία του καπιταλισμού έναντι του λαού…  

Θα μας  έρθει ο Τσίπρας και θα κάνει και αυτός ότι γουστάρει. Ε μα αφού το έκανε το ΚΚΕ δεν θα το κάνει ο Τσίπρας ?    Σε παρακαλώ τι είμαστε του πεταματού.. Και επιτέλους πρέπει ο φασισμός να σταματήσει.. Θα κάνουμε διαδήλωση όπου γουστάρουμε… Άμα ήθελε ο Τσίπρας να δει από ψηλά την Θάλασσα θα κάναμε συγκέντρωση και Πάνω στο Λευκό Πύργο…Γιατί πολύ απλά είμαστε ΣΥΡΙΖΑ

Ήρθε ο Καμμένος , το διαφημιζόμενο κόμμα του Twitter και του facebook και αντί να εφαρμόζει σύγχρονες πολιτικές διαφήμισης, γέμισε  την Τρίτη βράδυ όλην την πόλη με αφίσες.. Κάθε κολώνα και καημός  και δίπλα ο καμμένος…. Ευχαριστούμε κύριε Πάνο μας που θα σας βλέπουμε στα φανάρια όλο το καλοκαίρι…

Δεν θα μιλήσω για τα μεγάλα κόμματα ΠΑΣΟΚ , ΝΔ  τα οποία τα προηγούμενα χρόνια με τις παράνομες διαφημιστικές πινακίδες και τις αφίσες τους μας τα κάνανε τσουρέκια.. Ούτε για το Λάος γιατί και αυτό ακολουθούσε την ίδια πολιτική με τα δύο μεγάλα κόμματα..

Οπότε τι μας μένει.. Μας μένει κάθε φορά η ίδια απορία..

Πως ένα κόμμα θα μπορέσει να μας πείσει ότι θα εφαρμόσει τους νόμους του κράτους όταν το ίδιο τους καταπατά με τόση ευκολία ? Πως ?

Έλλογη οργή

Αναδημοσίευση από την Καθημερινή.

6 Μαΐου 2012: Η ώρα της έλλογης οργής Του Χαριδημου Κ. Τσουκα*

«Πρέπει να επαινείται όποιος οργίζεται για τα πράγματα που πρέπει, με αυτούς που πρέπει, όπως πρέπει, όταν πρέπει, και για όσο πρέπει.» Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια (1125b-1126a)

Οσο οι εκλογές πλησιάζουν, τόσο τα διλήμματα εντείνονται: «Αυτοδυναμία ή ακυβερνησία» δηλώνει ο Σαμαράς, «ευρώ ή δραχμή;» ρωτάει πονηρά ο Βενιζέλος. Πληθαίνουν και τα μετεκλογικά «σενάρια χάους». Οι τεχνικοί της εξουσίας πασχίζουν να μετατρέψουν την αγωνία μας για το μέλλον της χώρας σε ανασφάλεια και φόβο.

Μερικοί αξιόλογοι αρθρογράφοι καλούν να ψηφίσουμε με «ψυχρή λογική», να αποφύγουμε την τιμωρητική ψήφο. Ορθολογικά σκεπτόμενοι, λένε, πρέπει να βάλουμε πάνω απ’ όλα το συμφέρον της χώρας, αντί απλώς να εκφράσουμε συναισθήματα θυμού. Αν η «ψυχρή λογική» υποδεικνύει ότι, σε τελική ανάλυση, το συμφέρον της χώρας υπηρετείται ψηφίζοντας ένα από τα κόμματα της φαυλότητας, ας είναι. Δεν είναι επιθυμητό, είναι όμως το μικρότερο κακό.

Και οι μεν και οι δε, παρά τα διαφορετικά κίνητρά τους, καταλήγουν σε εσφαλμένο συμπέρασμα. Οι μεν πολιτικάντηδες προκαλούν ιδιοτελώς το αίσθημα του φόβου στους πολίτες, οι δε ρασιοναλιστές αρθρογράφοι εμμένουν σε μια απλοϊκή αντίθεση λογικής και συναισθήματος. Και οι δύο παραβλέπουν ότι, στις σημερινές συνθήκες, το μείζον δίλημμα δεν είναι «ευρώ ή δραχμή;», αλλά ένα άλλο, δυσκολότερο στον χειρισμό του (καθότι, από λογικής απόψεως, αυτο-αναφορικό) δίλημμα: «πολιτική αναγέννηση ή αποσύνθεση;».

Στο πρόσφατο διάγγελμα του πρωθυπουργού κ. Παπαδήμου αναδεικνύεται εμμέσως το μέγεθος του προβλήματος. «Η Ελλάδα βρίσκεται στο μέσον μιας δύσκολης διαδρομής», είπε. «Το οικονομικό και κοινωνικό κόστος είναι βαρύ. Η κόπωση, η δυσαρέσκεια, σε ορισμένες περιπτώσεις και η αγανάκτηση, είναι κατανοητές και ενίοτε δικαιολογημένες (...)». Ως υπεύθυνος κυβερνήτης, ο κ. Παπαδήμος προειδοποιεί για τις δυσκολίες: «Θέλω να πω (στους) συμπολίτες μας ότι ανώδυνα κανένας δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση. (...) Αν θέλουμε να ξεφύγουμε από την κατάσταση που βρισκόμαστε (...) απαιτεί(ται) σκληρή, συστηματική και πειθαρχημένη προσπάθεια, με όραμα και συνέπεια...».

Αυτός ακριβώς είναι ο πυρήνας του προβλήματός μας. Η έξοδος από την κρίση είναι αναπόφευκτα οδυνηρή, μην ακούτε τους ανεύθυνους δημαγωγούς. Αλλά, για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την οδύνη της «θεραπείας», χρειαζόμαστε εμπνευσμένη προσπάθεια. Ερώτημα: υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει ότι ο Σαμαράς και ο Αβραμόπουλος, ο Μεϊμαράκης και ο Στυλιανίδης από τη μια, ή ο Βενιζέλος και ο Σκανδαλίδης, ο Παπουτσής και η Γεννηματά από την άλλη, θα εμπνεύσουν, θα συνεγείρουν και θα κατευθύνουν με όραμα, στρατηγική και αξιοπιστία τη συλλογική προσπάθεια που απαιτείται;

Η συγκυβέρνηση των κομμάτων της φαυλότητας θα ανακυκλώσει το πρόβλημα: στον βαθμό που θα παρατείνει την πολιτική κρίση (ακόμη κι αν έχουν πλειοψηφία στη νέα Βουλή) θα αυξήσει την πιθανότητα της άτακτης χρεοκοπίας. Εφόσον γνωρίζουμε ότι το πρόβλημά μας είναι πρωτίστως αξιακό–πολιτικό, όσο φέρνουμε στην εξουσία τα κόμματα της φαυλότητας, το αναπαράγουμε. Επιπλέον, θυμώνουμε όλο και περισσότερο με τον συλλογικό μας εαυτό για την ανικανότητά μας να το επιλύσουμε. Η αμφιθυμία σε συνθήκες χρεοκοπίας –ψηφίζουμε αυτούς που σιχαινόμαστε– διαιωνίζει τη στασιμότητα, προκαλεί περισσότερη οργή και οδηγεί, τελικά, στην «αποδόμηση» που απεύχεται ο κ. Παπαδήμος.

Και αν ψηφίζαμε με «ψυχρή λογική»; Αν ήμασταν ρομποτικοί οργανισμοί ή είχαμε υποστεί εγκεφαλική βλάβη σαν τους ασθενείς του ψυχίατρου Ολιβερ Σακς και του νευροεπιστήμονα Αντόνιο Νταμάσιο –αν ήμασταν, δηλαδή, όντα ανίκανα να βιώσουν συναισθήματα–, θα το κάναμε. Αλλά δεν είμαστε. Το να ζητάς σήμερα από τον χειμαζόμενο πολίτη να ψηφίσει με «ψυχρή λογική» δεν είναι μόνο αφελές, είναι και ανήθικο. Οταν σε προσβάλλουν, λέει ο Αριστοτέλης, και παραμένεις απαθής, δεν προδίδεις ανωτερότητα, αλλά ηθική αμβλύνοια· είσαι ανόητος και δουλοπρεπής. Σώφρων άνθρωπος δεν είναι ο απαθής, αλλά αυτός που ξέρει πότε, πώς και με ποιους να θυμώνει.

Οταν αξιολογούμε μια περίπτωση βιασμού ή αυθαίρετης αστυνομικής βίας δεν είναι η λογική που προηγείται («αυτό είναι λάθος») και ακολουθεί το συναίσθημα (π.χ. θυμός, ντροπή), αλλά το αντίθετο: το συναίσθημα που βιώνουμε εμπεριέχει αξιολογήσεις, επιδεκτικές περαιτέρω λογικής επεξεργασίας, οι οποίες απο-καλύπτουν τι είναι σημαντικό για μας. Στο μέτρο που ο κόσμος που μας περιβάλλει δεν μας αφήνει ηθικά αδιάφορους, ο ανθρώπινος λόγος είναι εγγενώς «συναισθηματικός». Οι γνωστικές και οι επιθυμητικές όψεις των κρίσεών μας είναι αξεδιάλυτα δεμένες. Ο ορθός λόγος προϋποθέτει την αρμόζουσα στις περιστάσεις συναισθηματική εμπλοκή με τον κόσμο.

Οχι, δεν πρέπει να ψηφίσουμε με «ψυχρή λογική», αλλά με έλλογη οργή για την κατάντια της χώρας μας. Ελλογη οργή για τους ιδιοτελείς πολιτικάντηδες των κομμάτων της φαυλότητας που πρόδωσαν τον όρκο τους. Ελλογη οργή και για τον εαυτό μας που αφέθηκε στη σαγήνη των δημαγωγών και απέρριψε την ιδιότητα του πολίτη χάριν αυτής του πελάτη. Η καταψήφιση των κομμάτων του Βουλγαράκη και του Τσοχατζόπουλου θα είναι μια μικρή προσπάθεια ανάκτησης του αυτοσεβασμού μας.

Φυσικά παίρνουμε ρίσκο. Η αβεβαιότητα είναι μεγάλη. Αν δεν αναδεχθούμε όμως τους κινδύνους ασκώντας στοχαστικά το εκλογικό μας δικαίωμα, δεν θα δημιουργήσουμε το καινούργιο. Η δημιουργία προϋποθέτει τη διακινδύνευση. Δίχως «παρέκκλιση» δεν υπάρχει εξέλιξη, δίχως «αταξία» δεν παράγεται νέα τάξη. Βιώνοντας οργισμένα τα αδιέξοδά μας, ωθούμαστε να αναζητήσουμε νέες, αδιανόητες μέχρι σήμερα, έλλογες διεξόδους. «Τα πάθη θεσμίζουν τις πόλεις», λέει ο Καστοριάδης. Ας μην καταπνίξουμε την οργή μας. Ας της δώσουμε έλλογη, δημιουργική διέξοδο.

* Ο κ. Χ. Κ. Τσούκας (htsoukas@gmail.com) είναι καθηγητής στα Πανεπιστήμια Κύπρου και Warwick.

Μείωση μισθών λόγω χαμηλής παραγωγικότητας

Περί διαφθοράς και αδιαφάνειας….

Έκτακτο μπανανο δελτίο ειδήσεων

Σοκαρισμένοι είναι οι κάτοικοι του Ελληνικού μπανανοχωριού τα τελευταία εικοσιτετράωρα λόγο της αναίτιας σύλληψης του Άκη μας .. Ξέρετε του γνωστού Άκη της μπανανοφραπεδούπολης … Αυτού που η πόρτα του δεντροσπιτού του ήταν πάντα ανοιχτή για εμάς…Για να μας εξυπηρετήσει… Δεν ήταν βέβαια ο μόνος πιθηκό ευεργέτης.. Ζήσαμε εποχές που πολλές πόρτες σε όλη την μπανανία ήταν ανοιχτές για να μας εξυπηρετήσουν.. Κάτι σαν ιδιωτικά ΚΕΠ (Κέντρα εξυπηρέτησης πιθήκων) …

Μα οι μπανάνες τελειώσανε και το κλίμα άλλαξε άρδην… Τα πιθηκάκια δεν έχουν πια να φάνε και η πιθηκο οργή ξεχειλίζει…

Το μπανανο πάρτυ τελείωσε …

Γι’ αυτό μην τρώτε άλλη μπανάνα …Φτάνει τόσα χρόνια η κοροϊδία τους.. Ήρθε η ώρα για μπανανο επανάσταση….

ΥΓ.

1.Στην χώρα της διαφθοράς μετά την υπόθεση Κοσκωτά ο Άκης είναι ο πρώτος πολιτικός που διώκεται για διαφθορά. ...!! Τόσα σκάνδαλα ήρθαν, είδαν και απήλθαν, κουκουλώθηκαν ξαναβγήκαν και ξανά κουκουλώθηκαν ή διαγράφτηκαν γιατί στην μπανανία ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα και η μνήμη κρατάει όσα λεπτά κρατάει η βρώση μιας μπανάνας …

2. Πλέον η άρση της βουλευτικής ασυλίας και η ευθύνη υπουργών και δημοσίων λειτουργών είναι προαπαιτούμενο για μια νέα αρχή… Οτιδήποτε άλλο είναι απλά για κατανάλωση

Βία και αηδία…

Δεν θα παραθέσουμε κείμενο…Δεν θα βάλουμε καμία εικόνα βίας.. Δεν θα γίνουμε πιόνι κανενός…. Απλά θα παραθέσουμε λέξεις …Λέξεις που μας έφτασαν ως εδώ…
Ατιμωρησία κασέτες , ατιμωρησία δηλώσεις , ατιμωρησία διαιτησία , ατιμωρησία παράγοντες της πλάκας, ατιμωρησία φίλαθλοι πρόβατα, ατιμωρησία επιλεκτική δικαιοσύνη, ατιμωρησία στημένα ματς, ατιμωρησία σύνδεσμοι, ατιμωρησία δημοσιογράφοι πιόνια…
Υποκρισία κασέτες ,υποκρισία δηλώσεις, υποκρισία διαιτησία, υποκρισία παράγοντες της πλάκας, υποκρισία φίλαθλοι πρόβατα, υποκρισία επιλεκτική δικαιοσύνη, υποκρισία σε στημένα ματς, υποκρισία σύνδεσμοι, υποκρισία δημοσιογράφοι πιόνια…
Αποτέλεσμα… Βία και αηδία

Αν οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι δεν θέλουν να λύσουν το πρόβλημα τότε δεν θα λυθεί ποτέ….Όχι με π@π@ριές, αλλά με πράξεις… Αλλιώς μπορούν τα γήπεδα τους να τα χρησιμοποιούν κάθε Κυριακή σαν αρένες ανθρώπων.. Και που θα πάει κάποιος θα σκοτωθεί… Και τότε θα ξυπνήσουμε όλοι.. Μόνο τότε.. Ο λήθαργος είναι πλέον συνήθεια… Η βλακεία κληρονομική…

Υγ. 1.Καληνύχτα ποδόσφαιρο…. Καληνύχτα Ελληνική δικαιοσύνη …
2. Δεν θα πω ότι το ποδόσφαιρο είναι το όπιο του λαού., απλά ότι είναι η μικρογραφία της σάπιας μας κοινωνίας... Όπιο είναι μόνον η ηλιθιότητα μας ..

Περιμένοντας την απώλεια..

Είναι κάποιες στιγμές που τα λόγια μοιάζουν τόσο λίγα και ψεύτικα για να περιγράψεις τα συναισθήματα που νιώθεις . Είναι σαν να βεβηλώνουν και να περιορίζουν το μέσα κόσμο σου προσπαθώντας να του βάλουν όρια χωρίς ακριβώς να δίνουν την πραγματική του διάσταση… Κάτι τέτοιες ώρες ο πόνος είναι μάλλον βουβός.. Η σιωπή φαντάζει τόσο περιεκτική και ουσιαστική που μοιάζει εκκωφαντική…

Μπροστά στην απώλεια όλα μοιάζουν τόσο ευτελή ,τόσο μικρά και λίγα, ακόμα και αυτά που πριν από λίγο μπορεί να τα θεωρούσαμε σημαντικά… Στο τέλος του ταξιδιού το μόνο που μας μένει είναι οι «εικόνες», οι στιγμές που ζήσαμε με ανθρώπους που αγαπήσαμε και μια αγαπημένη μας συνήθεια …

Καλό ταξίδι Παππού .. Να προσέχεις….

Πάντα «ανεξάρτητος».

Πάντα όρθιος για να βοηθήσεις γνωστούς και αγνώστους…

Πάντα περήφανος…Πάντα στο τρέξιμο...Πάντα με το χαμόγελο…Πάντα με ένα τσιγάρο στο στόμα και καφέ βαρύ γλυκό..

Πάντα εκεί… Μέχρι το τέλος…

Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου έδωσες απλόχερα χωρίς να ζητήσεις ποτέ τίποτα…

Σε ευχαριστώ που μου έδειξες πώς να γίνω καλύτερος άνθρωπος…

Σε ευχαριστώ «καλέ μου άνθρωπε»

Να μου φιλήσεις την γιαγιά. Της έλειψες ξέρεις… Να την προσέχεις όπως έκανες πάντα…

Καλό ταξίδι Παππού..

Σ αγαπώ πολύ...

Οδηγός Επιβίωσης για το 14oυ Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης!!

Και να που ήρθε η άνοιξη, χρονικά, και όχι καιρικά και φτάσαμε στην έναρξη ενός ακόμα Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης .. Το 14ο είναι προ το πυλών με απώτερο σκοπό να μας μαγέψει και να μας συναρπάσει παρουσιάζοντας τις εικόνες της κοινωνικής, ιστορικής, πολιτικής και, κυρίως, ανθρώπινης πραγματικότητας του νέου αιώνα, που λειτουργούν ως εφαλτήριο για περιπετειώδεις κινηματογραφικές περιπλανήσεις. Το 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα θα πραγματοποιηθεί από τις 09 έως τις 18 Μαρτίου το 2012.

Γενικά στοιχεία

Tο φεστιβάλ πλέον κατατάσσεται στην 3η θέση ανάμεσα στα σημαντικότερα φεστιβάλ ντοκιμαντέρ της Ευρώπης και κάθε χρονιά αποδεικνύει όλο και περισσότερο την ανοδική του πορεία . Φέτος στο 14ο ΦΝΘ θα προβληθούν συνολικά 190 ταινίες, εκ των οποίων οι 75 είναι ελληνικές.

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ θα προσπαθήσει και φέτος να "ζήσει" στερημένα και φτωχικά σε σύγκριση με άλλες χρονιές χωρίς όμως αυτό να δημιουργήσει καχεξία στην όλη διοργάνωση. Φυσικά έχουν κοπεί μαχαίρι τα μεγαλεία και οι περιττές φανφάρες του παρελθόντος. Με προϋπολογισμό μόλις 700 χιλιάδες ευρώ εκ των οποίων η φιλοδοξία είναι το 1/3 να καλυφθεί από τα έσοδα των εισιτηρίων της διοργάνωσης και τα υπόλοιπα 2/3 του κόστους να έχουν ήδη καλυφθεί από το ΕΣΠΑ και το ευρωπαϊκό πρόγραμμα MEDIA, το φεστιβάλ μπαίνει σε μία νέα ρότα χωρίς μεγάλη κρατική εξάρτηση και αρχίζει να πετάει στο ουρανό της ανεξαρτησίας πιο δυνατό από ποτέ…

Το 14ο φεστιβάλ παρουσιάζει και φέτος πολλές ιδιομορφίες άξιες λόγου.. Μέσα από ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα, το οποίο περιλαμβάνει ταινίες τεκμηρίωσης από όλο τον κόσμο, καθώς και παράλληλες δράσεις – ημερίδες, masterclasses, ομιλίες, συνέδρια και εκθέσεις.

Ξεχωρίζουν

Η Ταινία έναρξης. Το πολυσυζητημένο ντοκιμαντέρ Indignados του Τόνι Γκάτλιφ, με θέμα το κίνημα των αγανακτισμένων, ανοίγει την αυλαία του 14ου ΦΝΘ. Με έμπνευση από το Best Seller «Αγανακτήστε!» του Στεφάν Εσέλ και συνδυάζοντας μυθοπλασία και ντοκιμαντέρ, ο Γκάτλιφ αναδεικνύει την κοινωνική παθογένεια, το οικονομικό αδιέξοδο και το αβέβαιο πεπρωμένο της Ευρώπης.

Η Αγορά. Φέτος θα συμμετάσχουν περισσότεροι από 60 αγοραστές και περισσότερες από 470 ταινίες. Ανάμεσά τους και τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα όπως ARTE, CANAL+, TV KATALUNIA, Al Jazeera, ZDF, STV κ.α. Επιπλέον η αγορά του 14ου ΦΝΘ διοργανώνει μια σειρά συζητήσεων, στις οποίες, διακεκριμένοι επαγγελματίες του κινηματογραφικού χώρου, θα δώσουν χρηστικές πληροφορίες και πρακτικές συμβουλές στους έλληνες και ξένους ντοκιμαντερίστες. Οι ημίωρες συζητήσεις θα πραγματοποιηθούν από τις 13 έως τις 16 Μαρτίου, στην αίθουσα Excelsior του Electra Palace (17.30-18.00).

Πρέπει Επιτέλους το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ να αποτελεί για τον Έλληνα ντοκιμαντερίστα ένα πολύ χρήσιμο βήμα επικοινωνίας με το κοινό, με τους ομότεχνούς του και με τους επαγγελματίες του χώρου.

Οι παράλληλες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ ξεχωρίζουν το εργαστήρι με τον Εγιάλ Σιβάν (15 Μαρτίου στις 11.00 στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης), το εργαστήρι με τον Αυστριακό Μίχαελ Γκλάβογκερ (16 Μαρτίου στις 11.00 στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης), το Masterclass «Ιστορίες Ντοκιμαντέρ στα Νέα Μέσα» που θα δώσει η παραγωγός Αστα Βέλεζους (15 Μαρτίου στις 10.00 στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ), το 4ο Διεθνές Συνέδριο Ντοκιμαντέρ (13 Μαρτίου στις 15.00 στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ) που διοργανώνεται στο πλαίσιο της Αγοράς Ντοκιμαντέρ του 14ου ΦΝΘ και η Ημέρα Γαλλοφωνίας (11 Μαρτίου) .

Η Έκθεση Φωτογραφίας. Στη φωτογραφική έκθεση «Urban Survivors», παρουσιάζονται συγκλονιστικά στιγμιότυπα ανθρώπων που ζουν σε παραγκουπόλεις στο Μπαγκλαντές, το Πακιστάν, την Αϊτή, τη Νότιο Αφρική και την Κένυα. Η έκθεση θα φιλοξενηθεί στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Β1, Λιμάνι. Διάρκεια: 11 - 18 Μαρτίου 2012.

Επίσης καλή ευκαιρία είναι να επισκεφθείτε και την έκθεση φωτογραφίας που υπάρχει στο μουσείο φωτογραφίας με θέμα «Χωρίς κατευθύνσεις στη Μέση Ανατολή» η οποία αποτελεί φωτογραφικές αποστολές του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης στην Παλαιστίνη, Λίβανος, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κατάρ, Αίγυπτος και Ισραήλ.

Και τέλος τα πάρτυ.. Το πάρτυ έναρξης θα πραγματοποιηθεί στο partisan (μόνο με προσκλήσεις) σήμερα στις 2300 ενώ το πάρτυ λήξης θα γίνει στο .ES το Σάββατο, 17 Μαρτίου στις 23:00 (μόνο με προσκλήσεις).

Φεστιβάλ και καινοτομία

Άξιο αναφοράς είναι το Streaming Project του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ όπου οι ταινίες της ζώνης των 8.30 στο Ολύμπιον θα μεταδίδονται ταυτόχρονα σε 5 διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας και της Κύπρου μέσω του πανεπιστημιακού δικτύου GRNET, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα σε κάθε φίλο του ντοκιμαντέρ να το παρακολουθήσει χωρίς να χρειαστεί να επισκεφθεί τη Θεσσαλονίκη. Απλά εξαιρετικό και εξωστρεφές

Φέτος το φεστιβάλ έχει και application, εφαρμογή iphone! Είναι δωρεάν και απίστευτα χρήσιμη για όσους θα παρακολουθήσουν το φεστιβάλ και λέγεται thessFest. Αυτό είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του φεστιβάλ με το Ινστιτούτο Πληροφορικής και Τηλεματικής του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης.. Περιμένουμε πολλά από αυτήν την συνεργασία .

Η είδηση για την δημιουργία Ταινιοθήκης, «δώρο» του Φεστιβάλ προς την πόλη για τα 100χρονα της απελευθέρωσης της ακούστηκε πολύ ευχάριστα στα αυτιά μας. Η Ταινιοθήκη θα έχει στην κατοχή της αρχείο με πάνω από 1500 ταινίες, βιβλιοθήκη και προγραμματισμό εκδηλώσεων επί 365 μέρες τον χρόνο μέχρι το τέλος του 2012.

Τέλος το πρόγραμμα του φεστιβάλ θα παρουσιαστεί, μετά την λήξη του, μέσω των Περιφερειακών Εκδηλώσεων σε 14 πόλεις της Ελλάδας και σε 18 καταστήματα κράτησης. Άλλωστε η επιτυχία του προγράμματος στο προηγούμενο φεστιβάλ και η μεγάλη συμμετοχή και ανταπόκριση των κρατούμενων, ώθησε το Φεστιβάλ να σκεφτεί την επέκτασή του με μια σειρά συζητήσεων πάνω σε θέματα τεχνικής. Μάλιστα έλληνες δημιουργοί προσφέρθηκαν να συμμετέχουν αφιλοκερδώς.

Εισιτήρια

Η αξία του εισιτηρίου στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης δεν θα την χαρακτήριζες απαγορευτική και είναι 4 ευρώ από τα εκδοτήρια στην πλατεία Αριστοτέλους και στο λιμάνι (Καθημερινά 10:00-24:00) ενώ δίνεται η δυνατότητα σε φοιτητές και κατόχους κάρτας πολιτισμού ή κάρτας ανεργίας και οι άνω των 65 ετών δικαιούνται ελεύθερη είσοδο στις προβολές με ώρα έναρξης έως και τις 15:00, εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις. Απαραίτητη είναι η έκδοση μηδενικού εισιτηρίου με την επίδειξη φοιτητικής ταυτότητας / Κάρτας Πολιτισμού / κάρτας ανεργίας / αστυνομικής ταυτότητας αντίστοιχα.

Η CineΚάρταF η ετήσια στο 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης κοστίζει €50 ενώ η εκπτωτική €30(φοιτητικό πάσο ,κάρτα πολιτισμού, κάρτα ανεργίας κλπ) και προσφέρει 4 δωρεάν εισιτήρια / ημέρα και 25% έκπτωση στις εκδόσεις του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης . Από την άλλη η GOLD κοστίζει €200 και προσφέρει 6 δωρεάν εισιτήρια / ημέρα , προέκδοση εισιτηρίων για όλες τις ημέρες, Αποστολή εισιτηρίων στο σπίτι ,50% έκπτωση στις εκδόσεις του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Προσκλήσεις για τις τελετές έναρξης και λήξης Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και τέλος δωρεάν τσάντα και κατάλογος Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Επιπλέον υπάρχουν και για της δύο κάρτες προσφορές σε καφέ εστιατόρια και μπαρ της πόλης που έχουν χαρακτηριστεί Doc Fest spots με ανάλογες εκπτώσεις..

Αίθουσες
Οι αίθουσες Ολύμπιον και Παύλος Ζάννας αποτελούν ένα από τα πλέον ζωντανά κύτταρα της πολιτιστικής ζωής της Θεσσαλονίκης και τον κεντρικό χώρο διεξαγωγής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου . Επιπλέον στις τέσσερις σύγχρονες αίθουσες στις αποθήκες της Προβλήτας A του λιμανιού της Θεσσαλονίκης Cine τζων Κασσαβέτης, Cine Σταύρος τόρνες, Cine Τώνια Μαρκετάκη και Cine Φρίντα Λιάππα όπως και η αίθουσα στο ΙΕΚ Ακμή είναι έτοιμες να υποδεχτούν το κοινό.. Ελπίζουμε αυτή την φορά τα προβλήματα θέρμανσης που υπήρξαν στις αίθουσες του λιμανιού να μην υπάρξουν γιατί το κρύο είναι τσουχτερό..

Πρόγραμμα – πληροφορίες
Το πρόγραμμα προβολών του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης καθώς και πληροφορίες για την κάθε ταινία αλλά και για τις παράλληλες εκδηλώσεις της διοργάνωσης, είναι διαθέσιμα στην ιστοσελίδα του Φεστιβάλ ενώ μπορείτε να μείνετε ενημερωμένοι μέσω twitter

Προτάσεις

Τα ντοκιμαντέρ είναι πολλά και αξιόλογα αλλά καλό θα ήταν να υπάρξει μια επιλογή Οι προτάσεις είναι από το Blog rota958 το οποίο εμπιστευόμαστε με κλειστά μάτια....

1. Τα παιδιά των ταραχών : Επιστροφή στον Δεκέμβρη του Αλέξη. Εκεί άλλωστε είναι η μήτρα της νεοπολίτευσης.

2. Αυτό δεν είναι μια ταινία: Όπως έγραφε και ο Γιάννης Βασιλείου στον Εξώστη, ο κράχτης του Φεστιβάλ, η ταινία μανιφέστο για την ελεύθερη έκφραση στο Ιράν και τη διώξη του Τζαφάρ Παναχί

3. Directing Hell: Άργησε αλλά βρήκε τον δρόμο για το Φεστιβάλ. Το λέω αυτό γιατί την περιμέναμε 2 χρόνια αυτή την ταινία τιμής και μνήμης για τον σπουδαίο σκηνοθέτη Νίκο Νικολαϊδη και να που το ραντεβού είναι για φέτος!

4. Χαμένος Παράδεισος 3-Καθαρτήριο: Υποψήφιο για Όσκαρ φέτος, μια ταινία για το προφιλ του αμερικάνικου συστήματος δικαιοσύνης

5. Ο Πρέσβης: Από το αφιέρωμα της δανέζικης κινηματογραφίας η ταινία του Μαντς Μπρύγκερ είναι ίσως η πιο δυνατή πρόταση.

6. Ο Μπενγκάλι Ντετέκτιβ: Ντοκιμαντέρ Μπόλυγουντ? Και αστυνομικό, και κοινωνικό, και μιούζικαλ? και κωμωδία? Το τρεϊλερ δείχνει μια πολλά υποσχόμενη ταινία.

Ο Τελευταίος Γύρος του Θανάτου - ο Έρωτας και το Τέλος μιας Πανκ Θεότητας: Επιστροφή στο πανκ των 90ς και σε μια αρκετά εκκεντρική τραγουδίστρια της Μάριαν Άντερσον που ήταν μέλος γνωστής μπάντας του είδους, των Insaints.

Καταλαβαίνεται ότι οι προτάσεις αυτές είναι σχετικές για τον καθένα και εξαρτώνται άμεσα με τα ενδιαφέροντα του καθενός .Στόχος δεν είναι να σας κατευθύνουμε κάπου απλά να παρουσιάσουμε ένα μικρό μπούσουλα σε ανθρώπους που δεν έχουν χρόνο να το ψάξουν πολύ…

ΥΓ. Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ πιστό στην ιδεολογία του θα προσπαθήσει να μας μαγέψει με την ουσία των εικόνων που θα παρουσιαστούν σε αυτό.. Σε αυτήν την δύσκολη οικονομική συγκυρία που βιώνουμε όλοι μας, το φεστιβάλ επιβάλλεται να διατηρήσει το κοινό του και γιατί όχι και να το αυξήσει ,αυξάνοντας παράλληλα με λιγότερα έξοδα τα έσοδα του και προσπαθώντας να οδηγηθεί σε ανώτερο επίπεδο…Γιατί η δύναμη ενός φεστιβάλ είναι ο κόσμος που το στηρίζει και οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτό…Καιρός λοιπόν να γίνει μια υπέρβαση για να μπορούμε να μιλάμε στο μέλλον και για κινηματογραφικό Τουρισμό…

Και για να μπείτε πιο καλά στο κλίμα δείτε το εξαιρετικό video του Εμμανουήλ Παπαδόπουλου που φτιάχτηκε για την τελετή λήξης του 51ου φεστιβάλ κινηματογράφου και αναφέρετε στο "Tαξίδι του film".

Η μάχη με τα τραπεζοκαθίσματα…

Άλλη μια μάχη που ο δήμος δυστυχώς έχασε πριν καν αρχίσει… Ήταν κοντά Μάιος του 2010 που είχαμε δημοσιεύσει post και εικόνες από την νέα κατάσταση που διαμορφώνονταν στην περιοχή της Ικτίνου..

Είχαμε παραθέσει τους προβληματισμούς μας, είδαμε ότι το μέτρο ακόμα και από την αρχή ουσιαστικά ποτέ δεν εφαρμόστηκε και στο φινάλε είπαμε ότι αν αυτή η παραβατικότητα συνεχιστεί θα δημιουργηθεί μια άδικη κατάσταση γι' αυτούς που θα προσπαθήσουν να τηρήσουν το μέτρο και έτσι θα τους οδηγήσει ο δήμος και αυτούς στην παραβατικότητα αφού θα υπάρχει "αθέμιτος" ανταγωνισμός. Και έτσι και έγινε ..

Και ενώ το μέτρο είχε κηρυχτεί δοκιμαστικό με στόχο να επεκταθεί και σε άλλες περιοχές του κέντρου βλέπε Αριστοτέλους, Παραλία, Άθωνος έμεινε στο μηδέν…

Στις αρχές του μήνα ο δήμος Θεσσαλονίκης δικαιώθηκε από την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης σχετικά με τη χωροθέτηση τραπεζοκαθισμάτων καταστημάτων Υγειονομικού ενδιαφέροντος στους πεζοδρόμους Ζεύξιδος και Ικτίνου.

Πλέον οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου μπορούν να προχωρήσουν νόμιμα στην έκδοση και χορήγηση στους ιδιοκτήτες καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος ατομικών αδειών χρήσης κοινοχρήστου χώρου με σκοπό την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων, εφόσον πληρούνται οι κατά περίπτωση νόμιμες προϋποθέσεις. Γι αυτό και αν περπατήσατε τώρα τελευταία στην Ικτίνου δεν υπάρχει καρέκλα έξω…

Πιστεύω όμως ότι χάνεται σιγά σιγά η λογική του μέτρου…Και εξηγούμαι…

1. Είμαστε υπέρ της εφαρμογής του μέτρου σε όλους και σε όλα τα καταστήματα που καταλαμβάνουν πεζοδρόμια στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.. Η πλήρης εφαρμογή του μέτρου θα διασφαλίσει την δικαιοσύνη απέναντι σε όλους και φυσικά θα καταργήσει τον αθέμιτο ανταγωνισμό που υπάρχει εδώ και καιρό.. Δεν είναι δυνατόν στην Αριστοτέλους να μην μπορεί να περάσει άνθρωπος από τις καμάρες και στην Ικτίνου να μην υπάρχει καρέκλα.. Δύο μέτρα και δύο σταθμά ?

2. Η πειραματική φάση του έργου διήρκησε περίπου 10 μήνες και αυστηρή κριτική δεν ασκήσαμε .Τα συμπεράσματα έπρεπε να έχουν βγει. Ας βγει ο δήμος και ας μας πει ότι το μέτρο θα εφαρμοστεί ΜΟΝΟΝ στην Ζεύξιδος και στην Ικτίνου ενώ πχ στην Π. Π. Γερμανού δεν υπάρχει περιορισμός ή ας δώσει στην δημοσιότητα το πλάνο του για όλο το κέντρο με χρονοδιαγράμματα.

3. Πρέπει φυσικά να σταματήσει αυτό το βάζω όπου θέλω ότι θέλω… Όλα νόμιμα και για όλους….Εξαιρέσεις δεν συγχωρούνται ούτε δικαιολογούνται

4. Οι κανόνες πρέπει να μπουν άμεσα γιατί όσο ο καιρός ανοίγει το πρόβλημα θα διογκώνεται για όλους όπως και οι αντιδράσεις…

5. Δεν επιζητώ την οικονομική καταστροφή κανενός απλά πιστεύω ότι είναι μια τεράστια ευκαιρία για όλους μας να λειτουργήσουμε επιτέλους με κανόνες για ένα καλύτερο κέντρο που θα γίνει πιο ελκυστικό σε όλους μας…

6. Ελπίζουμε οι άδειες να μην χρειάζονται 6 χρόνια για να εκδοθούν και ο δήμος να λάβει σοβαρά υπόψιν του τα παραπάνω...Είναι πλέον στο χέρι του

****Η πρώτη φωτογραφία είναι τραβηγμένη τον Μάιο του 2010 στις πρώτες μέρες εφαρμογής του μέτρου

Αγανακτισμένοι ή μήπως Κοιμισμένοι ?

Και δόθηκε το ραντεβού το απόγευμα της Κυριακής και μετρηθήκαμε … Και δώσαμε το παρών δηλώνοντας οι περισσότεροι απών... Τελικά το ξυπνητήρι δε χτύπησε πολύ δυνατά….

Αναρωτιέμαι εδώ και δύο μέρες τι άλλο πρέπει να γίνει για να βγούμε στους δρόμους; Τι πρέπει να μας κάνουν για να αντιληφθούμε ότι βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν; Πως αλλιώς πρέπει να μας το δείξουν ότι τόσο καιρό αποδεδειγμένα μας κορόιδευαν και μας έκλεβαν μπροστά στα μάτια μας ;

Θυμάμαι να κατεβαίνουμε στους δρόμους χιλιάδες «άνθρωποι» για να διαμαρτυρηθούμε για πολλές ποδοσφαιρικές «ανώνυμες ιδέες» αλλά δεν θυμάμαι σθεναρή διαμαρτυρία για την υποθήκευση του μέλλοντος μας για τα επόμενα 100 χρόνια. Και κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι είναι μεγάλη και σθεναρή αντίδραση στην πιο κρίσιμη στιγμή της εποχής μας, το να υπάρχουν 50000 άνθρωποι στην Αθήνα των 4 εκ και 8000 στην Θεσσαλονίκη των 1,5 εκ. …Δεν το δέχομαι προσωπικά… Δικαιολογίες εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχουν για κανέναν. Πλέον έχουμε τεράστια ευθύνη.. Η σιωπή μας είναι συνενοχή!!!

Θα μου πείτε ο κόσμος είναι χαμένος στα προβλήματα του και είναι μπερδεμένος.. Δικαιολογίες.. Δικαιολογίες σαν αυτούς που μας κυβερνούν. Σαν αυτούς που επιμένουν ότι δεν φταίνε για το χάλι της χώρας. Τι άλλο περιμένει ο κόσμος για να βγει στο δρόμο και να δείξει την αδικία; Τι πρέπει να γίνει για να ξυπνήσουμε ;

Και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων δεν εννοώ να βγει στο δρόμο για να τα κάνει λαμπόγυαλο … Πότε δεν ήμουν υπέρμαχος της βίας και ελπίζω πότε να μην γίνω αλλά αγανακτώ με αυτήν την ατελείωτη μαλθακότητα του καναπέ… Μια μαλθακότητα που δυστυχώς την έχουμε και εμείς αλλά και αυτοί που μας κυβερνούν…

Ας Βγάλουμε λοιπόν όλοι μας, μαζί με τα αποκριάτικα από το πατάρι την μάσκα της λογική, ας την τοποθετήσουμε ξανά στο κεφάλι μας και πιστέψτε με θα βρούμε την λύση.. Είτε είμαστε αγανακτισμένοι είτε ακόμα κοιμισμένοι ;

Άλλωστε και για το κοιμισμένοι υπάρχει δικαιολογία… Τόσα χρόνια μας ραντίζουν…

ΥΓ. 1. Καταδικάζουμε απερίφραστα τα φαινόμενα βίας και καταστροφών τόσο από την πλευρά των διαδηλωτών όσων και των σωμάτων ασφαλείας όπως φυσικά και την αδικαιολόγητη χρήση χημικών..

2. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε ακόμα αν και τα 15χρόνα που σπάγανε ήταν "δάκτυλος αστυνομικών" ;
3. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε αν οι αστυνομικοί πρέπει αναγκαστικά να ξοδέψουν τα χημικά που κουβαλάνε γιατί στην ΕΛΑΣ οι επιστροφές δεν γίνονται δεκτές;
4. Και τέλος ας αναλάβουμε όλοι μας την ευθύνη που μας αναλογεί, και ας ανασκουμπωθούμε για νέους μεγαλύτερους αγώνες.
   

Ξυπνήστεεεεε...

Σήμερα ξύπνησα με ένα τρομερό σφίξιμο στο στομάχι... Καιρό το νιώθω… Δεν ξέρω πώς να το αποτυπώσω με λόγια… Ένα απέραντο ρίγος, ένα ηφαίστειο που θέλει να εκραγεί και όμως περιμένει…

Τι περιμένει; Πόσο ακόμα θα περιμένει; Γιατί δεν είναι έξω να φωνάξει; Τι όμως να πρωτοβροντοφωνάξει;

«Ντροπή σου.. Είσαι και εσύ συνένοχος με τη σιωπή σου….. Συνένοχος… τ’ ακούς;», φωνάζει η συνείδηση.

Δικαιολογίες δεν υπάρχουν για κανέναν μας πια... Στέρεψαν.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι τρέχοντας για την δουλειά. Ναι, ευτυχώς έχω ακόμα δουλειά... Μπαίνω στο ασανσέρ. Από τον 4ο όροφο μέχρι το ισόγειο ο χρόνος μοιάζει να κυλάει σε fast forward… Όλη η πορεία της χώρας μας τα τελευταία 30 χρόνια…Τόσο απλά. Σε 1 λεπτό, 30 χρόνια…

Μια χώρα που πήγαινε με τον αυτόματο στον γκρεμό, αλλά κανένας δεν νοιαζόταν. Γιατί άλλωστε να νοιαστεί;

Γεμίσαμε τόσα χρόνια με «έξυπνους» που έκλεβαν το κράτος που τους έκλεβε. Οφθαλμός αντί οφθαλμού. Και όχι μόνο αυτό. Ψεύτικα εικονικά πρότυπα. Καυχιόντουσαν κιόλας…! Όλοι… Όλοι οι «κλέφτες» και τα «μηδενικά»! Πώς να πας έτσι μπροστά;

Ξεφτίλα! Ντροπή τους… Ντροπή μας.

Κανείς δεν καταλάβαινε ότι όλη αυτή η αλυσίδα θα ξαναγύριζε πίσω μπούμερανγκ… Δεν μπορούσε να πάει έτσι μπροστά το καΐκι αδέρφιαααα. Δεν χρειάζεται να είσαι διάνοια για να καταλάβεις ότι μια κοινωνία σαπισμένη, διεφθαρμένη, χωρίς φωνή οδηγείται στην αποσύνθεση.

Ο Γολγοθάς ξεκίνησε. Όλη η χώρα σ' ένα τούνελ δίχως φως. Μια κοινωνία ευνουχισμένων παρατηρητών… Άβουλα όντα… Αντίδραση; Ακόμα καμία… Βράζει μέσα μας… Τι περιμένουμε; Γιατί επιτέλους δε διεκδικούμε κάτι;

Η τιμωρία μας απλή. Ανεργία, εξαθλίωση και αβέβαιο μ έ λ λ ο ν; Τρομάζω να το ξεστομίσω… Υπάρχει και τέτοιο;

Τρελαίνομαι…Τρελαίνομαι με την ανεκτικότητά μου τόσο καιρό. Τρελαίνομαι που ενώ ήξερα, άκουγα, έβλεπα δεν έκανα κάτι…ήξερα…

Κοντοστέκομαι στο φανάρι. Χαμογελάω από ικανοποίηση. Φεύγει σιγά σιγά ο κόμπος. Είναι «μαγικό», το ένιωσα, ναι το ένιωσα... Για να λύσεις ένα πρόβλημα, λένε, ότι πρέπει πρώτα να το νιώσεις… Και εγώ το ένιωσα… Δεν θα είμαι πια ο ίδιος… Υπάρχει ακόμα χρόνος… Θα το παλέψω στο μικρόκοσμο που ζω... Αυτό μπορώ να κάνω και αυτό θα πράξω…

Έχω φτάσει ήδη στο αυτοκίνητο για να πάω στην Δουλειά. 1000 σκέψεις μέσα σε 10 λεπτά…

Μπαίνω με μια υπόσχεση στο αμάξι… Μια υπόσχεση στο εαυτό μου, στο Γιώργο. Θέλω το μέλλον μου πίσω και θα παλέψω γι’ αυτό…

Το ξυπνητήρι χτυπάει ασταμάτητα… Άραγε, ξύπνησα από το λήθαργο ή ήταν απλά ένα όνειρο…?

ΥΓ. 1. Χιλιάδες «τρελοί» Ισπανοί διαδηλώνουν ειρηνικά στις πόλεις όλης της χώρας για τη διαφθορά των πολιτικών και την οικονομική κρίση… Εμείς, τι περιμένουμε;

2. To άρθρο έχει γραφτεί στις 24-05-2011 και έχει δημοσιευθεί και στην parallaxi .

3. Τι έχει αλλάξει μέχρι σήμερα ; Ποια η αντίδραση μας ; Τι περιμένουμε ;

To Χωριό της Mαφίας !!

Ένα χωριό βουτηγμένο στην σιωπή… Ένα χωριό που ήξερε, άκουγε, έβλεπε, γυρνούσε αλλού το βλέμμα από φόβο και τελικά σώπαινε. Και όλοι από τ' άλλα «χωριά» αναρωτιούνται «Μα Κανένας δεν βρέθηκε να πει κάτι;». Ελληνική υποκρισία. Λες και στα χωριά τους δεν υπάρχει κάτι ανάλογο. Λες και αυτοί δεν σωπαίνουν...

Χάθηκαν ζωές, έφυγαν ψυχές τρομαγμένες, καταρρακωμένες. Επιχειρηματίες του χωριού, «φίλοι μας», «γνωστοί μας» που από την καταξίωση φτάσανε σε μια «βραδιά» στον πάτο. Λάθος επιλογές θα μου πείτε. Πώς μπορείς όμως να κρίνεις τον άλλον για τη λάθος του επιλογή χωρίς να ξέρεις τι τον οδήγησε σε αυτή τη λύση; Πώς;

Μια μικρογραφία του χωριού μπλεγμένη στα γρανάζια «κλεφτοκοτάδων». Τοκογλυφία, προστασία σε επιχειρήσεις, διευκολύνσεις παντός τύπου με μπλεγμένους «επιχειρηματίες», «μαυρογιαλούρους», κόμματα, εφοριακούς, αστυνομικούς, γιατρούς, τραπεζικούς, δικηγόρους, μπράβους και δημοσιογράφους. Γέμισε η πλατεία με λίστες και ονόματα.

Ναι, κάποιοι ήξεραν πολλά εδώ και πολύ καιρό αλλά ποιος να μιλήσει και πού να το πει; Στην αστυνομία; Στα ΜΜΕ; Στην εφορία; Στους πολιτικούς; Στη δικαιοσύνη; Πού; Ποιος θα διακινδύνευε την προσωπική του ζωή, την ίδια του την οικογένεια του, για να μιλήσει σε ένα σύστημα τελείως αναξιόπιστο; Ποιος θα μιλούσε σε ένα κράτος που είναι το ίδιο μπλεγμένο στα γρανάζια των «κλεφτοκοτάδων»;

Μόνον ένας… Μόνο αυτός που δεν φοβάται το θάνατο… Μόνον αυτός που δεν έχει τίποτα να χάσει πέρα από την ζωή του… Όμως ως εδώ…

Επιτέλους, η ανεπάρκεια της πολιτείας και των δημόσιων αρχών οι οποίες δεν μπορούν να εποπτεύσουν ούτε του «οίκου ανοχής» τους, δεν μπορούν να χρεώνουν στους κατοίκους του χωριού μας τη σιωπή.

Γιατί η σιωπή έχει γίνει κραυγή εδώ και πολύ καιρό, απλά οι ωτοασπίδες δεν τους αφήνουν να την ακούσουν. Φωνάζει δυνατά.

Ακούει κανείς;

«Δικαιοσύνη, δικαιοσύνη, δικαιοσύνη… Σε όλους και σε όλα!»

Ακούει κανείς;

«Δικαιοσύνη , δικαιοσύνη, δικαιοσύνη.. Από τα κεφάλια προς τα πόδια!»

Μας ακούει κανείς; Σιωπή…

ΥΓ.To Κείμενο έχει δημοσιευθεί και στην parallaxi. Η εικόνα είναι από το http://thess.gr/blog/2223