Μεγάλη ερευνά για την ανάπλαση της περιοχής του μύλου Αλλατίνη(πολιτείας Αλλατίνη)..? Το χρονικό του σίριαλ...

Η πολιτεία Αλλατίνη είναι ένας «χώρος» Φιλέτο ο οποίος λόγω του χαρακτήρα του(«πολιτιστική κληρονομιά»), έχει οδηγήσει σε αλλεπάλληλες δικαστικές, υπουργικές αποφάσεις , αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και κόντρες μεταξύ των ιδιοκτητών και των πολιτών-κατοίκων της Θεσσαλονίκης … Από την εποχή της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 1997 υπήρχε η ιδέα-σχέδια-επιθυμία το συγκρότημα Αλλατίνι να αναπαλαιωθεί και το υπόλοιπο οικόπεδο να διαμορφωθεί σε χώρο πρασίνου. Όμως στην πορεία κάτι άλλαξε … Παρακάτω λοιπόν προσπαθούμε να αναλύσουμε και να δούμε όλες τις πτυχές ενός σίριαλ δυστυχώς Δαιδαλώδες χωρίς ακόμα τελικό νικητή…

Συνοπτικά γενικά Ιστορικά στοιχεία
Η Αλλατίνη ξεκινάει την ιστορία της από το Λιβόρνο της Ιταλίας το 1802 όπου η οικογένεια Allatini μετακομίζει στη Θεσσαλονίκη όπου και ιδρύει την " Μοδιάνο και Αλλατίνι". Το 1926 η εταιρία έρχεται στα χέρια Ελλήνων επιχειρηματιών και το 1950 μόλις εισάγεται στο Χρηματιστήριο.To 1996 η εταιρεία μεταφέρει τις παραγωγικές της δραστηριότητες στις καινούργιες της εγκαταστάσεις στη ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου σε οικόπεδο 33 στρεμμάτων. Τέλος το 2003 Το ιστορικό ακίνητο της εταιρείας στην οδό Λασκαράτου μεταβιβάζεται κατά το 50% εξ’ αδιαιρέτου, στις εταιρείες «ΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙΣ» και «ΘΕΜΕΛΙΟΔΟΜΗ» για την από κοινού αξιοποίησή του. Έτσι ερχόμαστε στο σήμερα (τέλη 2008 )οπού γίνονται κάποιες εργασίες αναπλάσεις στην περιοχή παρά τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας να αναστείλει την εκτέλεση οικοδομικής άδειας μέχρι την εκδίκαση της αίτησης ακύρωσης στις 3 Δεκεμβρίου.
Για να κρίνουμε όλες αυτές τις ενέργειες όμως καλό θα ήταν να γνωρίσουμε πρώτα την ιστορία της Τοποθεσίας…

Ποια λοιπόν είναι η ιστορία του χώρου όπου θα δημιουργηθεί η πολιτεία Αλλατίνη?
Ο χώρος της «Πολιτείας Αλλατίνη» ήταν σύµβολο της πόλης σε µια περιοχή η οποία μέχρι και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεµο χαρακτηριζόταν «Εξοχές» και όπου οι Θεσσαλονικείς έκαναν τα µπάνια τους. Σήµερα στενάζει από την οικοδόμηση και τον κυκλοφοριακό φόρτο. Μόνο τυχαία δεν είναι η θέση που επιλέγει για να εγκατασταθεί ο γιγάντιος, για την εποχή του, μύλος. Κατ’ αρχήν ήταν παραθαλάσσιος πριν τα αλλεπάλληλα μπαζώµατα που έγιναν αργότερα. Τα καράβια µε τα σιτηρά έπιαναν εύκολα στα αβαθή νερά. Από τα χρόνια του Βυζαντίου, όταν η περιοχή ονοµαζόταν «Κελλάριον». Από εδώ πέρασαν τον 7ο αιώνα τα μονόξυλά τους οι Σλάβοι και δύο αιώνες αργότερα, το 904, πάτησαν οι Σαρακηνοί στην ματωβαµένη άλωση της πόλης. Γάλλοι «ανακαλύπτουν» εκ νέου το λιµάνι, χτίζοντας το 1854 τον πρώτο ατµόµυλο. Ακολουθεί το 1900 η οικογένεια Αλλατίνη, κατασκευάζοντας τον μεγαλύτερο μύλο των Βαλκανίων. Τα σχέδια είναι του αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι. Αυτού που σχεδίασε τα περισσότερα από τα σωζόµενα σήµερα διατηρητέα στην ευρύτερη περιοχή, µε γνωστότερο αυτό που φιλοξενεί σήµερα τη Νοµαρχία Θεσσαλονίκης και στο οποίο έµεναν οι Αλλατίνι μέχρι το 1911, όταν εγκατέλειψαν την πόλη. Οι Μύλοι έµειναν και δούλευαν μέχρι και τη δεκαετία του ’80, αν και κάποιοι περίοικοι θυµούνται ότι τα σιλό λειτουργούσαν και μετά το 1990.

Τι συμβαίνει όμως σήμερα?
Στο χώρο του παλιού μύλου ΑΛΛΑΤΙΝΗ, στη συμβολή των οδών Ανθέων και Σοφούλη στη Θεσσαλονίκη, πρόκειται να δημιουργηθεί η "Πολιτεία Αλλατίνη". Η αρχική ιδιοκτησία ΑΛΛΑΤΙΝΗ, στην οποία βρισκόταν ο αλευρόμυλος με όλα τα βοηθητικά κτήρια, ξεπερνούσε τα 35.000 τ.μ. Το 1971 το οικόπεδο χαρακτηρίστηκε ως κοινόχρηστος χώρος πρασίνου. Tο 1991 το κτίριο του μύλου, καθώς και ορισμένα άλλα κτίρια του οικοπέδου χαρακτηρίστηκαν μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο τους, ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία. Από την εποχή της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 1997 υπήρχε η ιδέα-σχέδια-επιθυμία το συγκρότημα Αλλατίνι να αναπαλαιωθεί (τα διατηρητέα κτίσματα ) και το υπόλοιπο οικόπεδο να διαμορφωθεί σε χώρο πρασίνου. Η όλη προσπάθεια που αποσκοπούσε στο να αναδειχτεί η βιομηχανική αρχιτεκτονική κληρονομιά και να συνδυαστεί με χρήσεις πολιτισμού (εκθέσεις εικαστικών, διοργάνωση συναυλιών κλπ) και δημιουργία πάρκου.
Όπως είναι όμως λογικό ο ιδιοκτήτης (εταιρεία Αλλατίνη) δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να δώσει ένα οικόπεδο φιλέτο αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Προσπαθεί λοιπόν να το «αξιοποιήσει» με τον δικό του τρόπο. Αποχαρακτήρισε το οικόπεδο από κοινόχρηστο χώρο πρασίνου και επιχειρεί σθεναρά και επίμονα να χτίσει πολυκατοικίες. Λογικό από μέρους της, αλλά εξίσου λογικό από την πλευρά κάποιων πολιτών να εναντιωθούν.
Έτσι το 1992 η Αλλατίνη Α.Ε., απέκτησε με προεδρικό διάταγμα, τίτλους μεταφοράς συντελεστή δόμησης για τα τετραγωνικά που δεν μπορούσαν να ανοικοδομηθούν. Η διάθεση των παραπάνω τίτλων ολοκληρώθηκε στο 2005.Ύστερα από δικαστικές αποφάσεις, προεδρικά διατάγματα, καθώς και υπουργικές αποφάσεις του 2001 και του 2002 του Υπουργείου Χωροταξίας Περιβάλλοντος και Δημοσίων Έργων, το οικόπεδο επανήλθε στο οικοδομήσιμο καθεστώς που είχε πριν τον χαρακτηρισμό του ως χώρο πρασίνου. Με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού καθορίστηκε η επιτρεπόμενη δόμηση.
Κύριος σκοπός σύμφωνα με την εταιρία είναι η ανάπλαση των χώρων του οικοπέδου και του παλιού μύλου και η δημιουργία ενός πρωτοποριακού αστικού χώρου που θα συνδυάζει αρμονικά ΚΥΡΙΩΣ κατοικίες ΚΑΙ επαγγελματικούς χώρους, και δευτερευόντως πολιτιστικές και ψυχαγωγικές χρήσεις.

Τι προβλέπει η Πρόταση ανάπλασης?
Για να δούμε τι ισχυρίζεται η πλευρά της εταιρίας…
Η σημερινή εκμεταλλεύσιμη έκταση του οικοπέδου ΑΛΛΑΤΙΝΗ, ύστερα από σειρά δεσμεύσεων και πράξεων τακτοποίησης, ανέρχεται σε 26.000 τ.μ. Τα υπάρχοντα διατηρητέα κτίρια μαζί με την προβλεπόμενη νέα δόμηση θα καλύψουν μόνο το 36,5% του οικοπέδου, με αποτέλεσμα να μείνουν ακάλυπτα πάνω από 16 στρέμματα.

Η "Πολιτεία Αλλατίνη" πρόκειται να είναι κατ' εξοχήν χώρος κατοικίας, ο οποίος θα πλαισιώνεται αρμονικά με χώρους κατάλληλους για επαγγελματική χρήση (γραφεία και καταστήματα), καθώς και για ορισμένες πολιτιστικές και ψυχαγωγικές χρήσεις.
Τα διατηρητέα κτήρια προς ανακατασκευή καλύπτουν περίπου τα 12.500 τ. μ. Ανάμεσά τους είναι: ο κεντρικός μύλος του συγκροτήματος, το κτίριο διοίκησης (το παλαιότερο κτίσμα στο συγκρότημα που χρονολογείται από το 1890), η κατοικία του διευθυντού του εργοστασίου, το παλιό μηχανουργείο, οι φούρνοι που προμήθευαν ψωμί τον ελληνικό στρατό μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες κ.ά.
Οι προβλεπόμενες χρήσεις των διατηρητέων κτηρίων θα σέβονται την ιστορία τους και θα δημιουργούν ένα περιβάλλον χαμηλής όχλησης.
Ειδικότερα για το κτίριο του μύλου έχει αποκλειστεί η χρήση ξενοδοχείου και πρόκειται να διαμορφωθεί είτε ως χώρος κατοικίας με μικρά σχετικά διαμερίσματα και εσωτερικά μπαλκόνια, ή ως ένας ενιαίος χώρος γραφείων που θα εξυπηρετεί μία μεγάλη εταιρεία.
Θα σχεδιαστούν επτά νέα κτήρια, συνολικής επιφάνειας 25.000 τ.μ. με δύο έως έξι ορόφους και μέγιστο ύψος τα 18 μ., υπολειπόμενα του ύψους των 22 μ. του διατηρητέου κτηρίου του μύλου. Οι άχαροι όγκοι των μεταλλικών και μπετονένιων σιλό, θα υποκατασταθούν από τρία κτήρια αμιγούς κατοικίας με θέα προς τη θάλασσα. Τρία κτήρια θα κοιτούν προς την οδό Ανθέων και η χρήση τους προβλέπεται να είναι μικτή, κατοικές, γραφεία και καταστήματα και ένα κτήριο αμιγούς κατοικίας θα έχει θέα προς την οδό Λασκαράτου.Τέλος η "Πολιτεία Αλλατίνη" θα διαθέτει υπόγειο έκτασης 14.000 τ.μ. Η χρήση του υπογείου, προβλέπεται να είναι βοηθητικοί χώροι των καταστημάτων, αποθηκευτικοί χώροι των διαμερισμάτων και σταθμός αυτοκινήτων άνω των 320 θέσεων στάθμευσης. Οι θέσεις αυτές θα διατίθενται στους ιδιοκτήτες των ακινήτων της Πολιτείας αλλά και σε περιοίκους.
Εκτός των ορίων της "Πολιτείας Αλλατίνη" και προς την πλευρά της θάλασσας βρίσκονται οι παλιές αποθήκες Αλλατίνη, ιδιοκτησίας του κράτους. Η έκταση αυτή των 5,5 στρεμμάτων μαζί με τις αποθήκες των 2.500 τ.μ. έχουν παραχωρηθεί στο Υπουργείο Πολιτισμού και θα χρησιμοποιηθούν από την 16η Εφορεία Αρχαιοτήτων. Οι εταιρείες, μετά από συνεννόηση με το Υπουργείο, προσφέρθηκαν να επιδιορθώσουν το κέλυφος των αποθηκών και να συμβάλλουν στη διαμόρφωση των εξωτερικών χώρων ούτως ώστε να δημιουργηθεί ένας ενιαίος χώρος πρασίνου, αναβαθμίζοντας ακόμη πιο πολύ την περιοχή.

Τι βλέπουν όμως οι κάτοικοι της περιοχής?
Οι κάτοικοι ακόµη και τώρα ζητούν να κινηθούν οι διαδικασίες απαλλοτρίωσης του οικοπέδου από το δηµόσιο αν και φαντάζει πολύ δύσκολο έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα. Από την πλευρά της η εταιρία σηµειώνει ότι το κόστος µε βάση τις αξίες τής γης στην περιοχή που φτάνουν και τα «9.000» ευρώ ανά τ.µ., μαζί µε το κόστος για την αναπαλαίωση των διατηρητέων, καθιστούν αυτή την προοπτική µάλλον αδύνατη για να την υλοποιήσει το Ελληνικό κράτος.Οι κάτοικοι όμως επιµένουν στην απαλλοτρίωση του χώρου, και την διατήρηση -ανάδειξη των κτιρίων και το ξαναζωντάνεµα της περιοχής. Σχετικά µε τις αιτιάσεις της εταιρείας ότι το κόστος για απαλλοτρίωση είναι υψηλό, υποστηρίζει ότι «το αίτηµά τους στηρίζεται στον παράνοµο υπολογισµό του 1992 για συντελεστή δόµησης 4,2 και όχι 2,2 όπως είναι ο μέσος όρος των γύρω οικοδομών. Με δεδομένο ότι ήδη έχουν καρπωθεί 70.000 στρέµµατα µε την μεταφορά τού συντελεστή δόµησης, τότε µάλλον δεν δικαιούνται καµιάς αποζηµίωσης, πόσο µάλλον αυτής της εξωφρενικής, που υποστηρίζουν ότι θα κόστιζε µια απαλλοτρίωση.

Επιπλέον Φωνάζουν ότι Η “Πολιτεία Αλλατίνη” δεν έχει θέσει ακόµη το πλαίσιο για την προστασία και ανάδειξη των μνημείων και ότι δεν έχουν γίνει γνωστές οι μελέτες παρά ΜΟΝΟΝ οι προµελέτες και κάποιες μακέτες…
Τέλος, Οι περίοικοι καταγγέλλουν μάλιστα ότι ενώ δόθηκε άδεια µόνο για προεργασία στο σηµείο όπου σχεδιάζεται το πάρκινγκ, έγιναν και έργα αντιστήριξης σε παράβαση της προσωρινής διαταγής του Ε’ Tµήµατος του ΣτΕ, γι’ αυτό και κατέθεσαν δύο μηνύσεις. Αισιοδοξούν μάλιστα ότι η υπουργική απόφαση θα ακυρωθεί από το ΣτΕ, οπότε θα πρέπει να απαλλοτριωθεί το ακίνητο, ενώ η αναπαλαίωση των διατηρητέων μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τα Προγράµµατα του Δ’ Κ.Π.Σ. ή και εθνικά κονδύλια, για να αποδοθεί όλος ο χώρος σε κοινή χρήση.
Το θέμα του μνημείου της βιομηχανικής κληρονομιάς των παλιών μύλων Αλλατίνη, έθεσαν και Κατέθεσαν 3 παρατάξεις της αντιπολίτευσης στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης στις 11.2.08 χωρίς κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα .

Σήμερα εκκρεμεί η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για να αναστείλει κατόπιν αίτησης περιοίκων την εκτέλεση οικοδομικής άδειας μέχρι την εκδίκαση της αίτησης ακύρωσης στις 3 Δεκεμβρίου. Με την κίνηση αυτή το ΣτΕ αναστέλλει τις αποφάσεις του υπουργείου Πολιτισμού, οι οποίες αφορούσαν τη χωροθέτηση νέων οικοδομικών μονάδων στο οικόπεδο Αλλατίνη, αλλά και την απόφαση της από 2297/27.10.2006 οικοδομικής αδείας της διεύθυνσης Πολεοδομίας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Θεσσαλονίκης. (δημοσίευμα της εφημερίδας Μακεδονίας 14-08-08 .)


Δυστυχώς η ιστορία κρύβει πολλές πτυχές και υπάρχουν πολλά επεισόδια στο σίριαλ ακόμα.. Για να είμαστε όμως ρεαλιστές μάλλον η μάχη είναι χαμένη!! Άλλωστε ζούμε στη χώρα που αποχαρακτηρίζονται οικόπεδα σε μια νύχτα , που ξεπουλιούνται δημόσιες περιουσίες με «μηδενικό» αντίτιμο, που ο δήμος και η νομαρχία δεν αντιστέκονται και ο πολίτης πρέπει να κυνηγήσει τα αυτονόητα και να αγωνιστεί για όλα αυτά που θα έπρεπε να κινητοποιηθεί η ίδια η πολιτεία…
Όμως η μάχη πρέπει να δοθεί και τις ελάχιστες πιθανότητες που υπάρχουν για δικαίωση των κατοίκων πρέπει να τις εξαντλήσουμε. Ζούμε σε ένα κράτος του παραλόγου τι να πω….

Καλορίζικα τα Διαμερίσματα ?
Μπα……Η μάχη δεν τελείωσε ακόμα….Περιμένουμε την απόφαση στις 3 Δεκέμβρη...Άντε να δούμε