Ο εθνικιστής πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρούεφσκι(που να μου το θυμηθείτε θα την καταστρέψει την χώρα του) έχει αναγάγει σε ζήτημα πρώτης προτεραιότητας για τη χώρα του την αναγνώριση δήθεν “μακεδονικής” μειονότητας στην Ελλάδα και την επιστροφή των δημευμένων από το ελληνικό κράτος περιουσιών στους λεγόμενους “Αιγαιάτες Μακεδόνες”, οι οποίοι, όπως υποστηρίζει, εκδιώχθηκαν από τα ελληνικά εδάφη κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Τα θέματα αυτά δεν μπαίνουν για πρώτη φορά από την πλευρά των Σκοπίων ωστόσο, όπως προκύπτει από την επίσημη αλληλογραφία του ΥΠΕΞ της Γιουγκοσλαβίας επί Τίτο, το Βελιγράδι ουκ ολίγες φορές διεμήνυσε στα Σκόπια ότι τα ζητήματα αυτά δεν θα μπορούσαν να στηριχθούν νομικά και πως μόνο σε πολιτικό επίπεδο θα μπορούσαν να τεθούν στις ελληνικές αρχές.
Τα ιδιαίτερα αυτά σημαντικά απόρρητα αρχεία μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας περιήλθαν στα χέρια της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (ΕΜΣ).
Μέσα από την απόρρητη αλληλογραφία Βελιγραδίου-Σκοπίων γίνεται εμφανές ότι οι πρόσφυγες από την Ελλάδα, οι οποίοι σταδιακά κατά τη διάρκεια του β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου που ακολούθησε κατέφυγαν στα εδάφη της σημερινής ΠΓΔΜ, δεν είχαν ομοιογενή εθνική συνείδηση ούτε κοινή ιδεολογία ή ίδια κίνητρα(με διαφορετική εθνική και πολιτική συνείδηση). Παρά ταύτα τα Σκόπια τούς βάπτισαν όλους “Αιγαιάτες Μακεδόνες” και στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν ως ένα διπλωματικό όπλο πίεσης προς την Ελλάδα. Μάλιστα αποδεικνύεται ότι τα Σκόπια την κρίσιμη δεκαετία του 50 και μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 60 αρνήθηκαν να συμβάλουν στον επαναπατρισμό όσων προσφύγων επιθυμούσαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα, καθώς και ότι αποφάσισαν να μη διεκδικήσουν αποζημιώσεις για τις περιουσίες τους, προκειμένου να εκμεταλλεύονται σε πολιτικό επίπεδο το θέμα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι το Νομικό Συμβούλιο του ΥΠΕΞ Γιουγκοσλαβίας στις 29.9.1953, αφού εξέτασε τον ελληνικό νόμο “περί επανεποικισμού των παραμεθόριων περιοχών και ενισχύσεως του πληθυσμού αυτών”, αποφαίνεται ότι “επί τη βάσει των κατατεθειμένων αμοιβαίων διεκδικήσεων η κατάσταση είναι σαφέστατα καλύτερη για την Ελλάδα. Βάσει των περιοριστικών μέτρων μας επλήγη πολύ μεγαλύτερος αριθμός ελληνικών περιουσιών σε σχέση με τις περιουσίες των πολιτών μας στην Ελλάδα”. Στο ίδιο έγγραφο τονίζεται ότι “δεν υφίσταται νομική βάση για την έγερση απαιτήσεων από την πλευρά μας (σ.σ. για αποζημιώσεις των περιουσιών των αποκαλούμενων “Αιγαιατών Μακεδόνων”) και τούτο γιατί:
α) Σε ότι αφορά τους πρόσφυγες που δεν αποδέχθηκαν την υπηκοότητά μας, επ ουδενί δεν νομιμοποιούμαστε να εγείρουμε εν ονόματι τους τέτοιες απαιτήσεις και από θέση αρχής πρέπει να αποκλείσουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
β) Σε ότι αφορά τους πρόσφυγες που αποδέχθηκαν την υπηκοότητά μας, με την έγερση απαιτήσεων εν ονόματι τους θα παραβιάζαμε την αρχή, σύμφωνα με την οποία το κράτος δεν έχει δικαίωμα να παρέχει νομική συνδρομή στους πολίτες του για ζητήματα που έλαβαν χώρα κατά το χρονικό διάστημα που εκείνοι δεν ήταν πολίτες του.
Η κυβέρνηση των Σκοπίων απαντώντας στο Βελιγράδι, αν και παραδεχόταν ότι νομικά το θέμα των περιουσιών δεν θα άντεχε να τεθεί σε νομική βάση, ζητούσε η Γιουγκοσλαβία να το θέσει στην Αθήνα για πολιτικούς λόγους, αφού το θεωρούσε από τότε ως ένα “όχημα” για την αναγνώριση “μακεδονικής” μειονότητας στην Ελλάδα...
Τα θέματα αυτά δεν μπαίνουν για πρώτη φορά από την πλευρά των Σκοπίων ωστόσο, όπως προκύπτει από την επίσημη αλληλογραφία του ΥΠΕΞ της Γιουγκοσλαβίας επί Τίτο, το Βελιγράδι ουκ ολίγες φορές διεμήνυσε στα Σκόπια ότι τα ζητήματα αυτά δεν θα μπορούσαν να στηριχθούν νομικά και πως μόνο σε πολιτικό επίπεδο θα μπορούσαν να τεθούν στις ελληνικές αρχές.Τα ιδιαίτερα αυτά σημαντικά απόρρητα αρχεία μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας περιήλθαν στα χέρια της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (ΕΜΣ).
Μέσα από την απόρρητη αλληλογραφία Βελιγραδίου-Σκοπίων γίνεται εμφανές ότι οι πρόσφυγες από την Ελλάδα, οι οποίοι σταδιακά κατά τη διάρκεια του β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου που ακολούθησε κατέφυγαν στα εδάφη της σημερινής ΠΓΔΜ, δεν είχαν ομοιογενή εθνική συνείδηση ούτε κοινή ιδεολογία ή ίδια κίνητρα(με διαφορετική εθνική και πολιτική συνείδηση). Παρά ταύτα τα Σκόπια τούς βάπτισαν όλους “Αιγαιάτες Μακεδόνες” και στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν ως ένα διπλωματικό όπλο πίεσης προς την Ελλάδα. Μάλιστα αποδεικνύεται ότι τα Σκόπια την κρίσιμη δεκαετία του 50 και μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 60 αρνήθηκαν να συμβάλουν στον επαναπατρισμό όσων προσφύγων επιθυμούσαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα, καθώς και ότι αποφάσισαν να μη διεκδικήσουν αποζημιώσεις για τις περιουσίες τους, προκειμένου να εκμεταλλεύονται σε πολιτικό επίπεδο το θέμα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι το Νομικό Συμβούλιο του ΥΠΕΞ Γιουγκοσλαβίας στις 29.9.1953, αφού εξέτασε τον ελληνικό νόμο “περί επανεποικισμού των παραμεθόριων περιοχών και ενισχύσεως του πληθυσμού αυτών”, αποφαίνεται ότι “επί τη βάσει των κατατεθειμένων αμοιβαίων διεκδικήσεων η κατάσταση είναι σαφέστατα καλύτερη για την Ελλάδα. Βάσει των περιοριστικών μέτρων μας επλήγη πολύ μεγαλύτερος αριθμός ελληνικών περιουσιών σε σχέση με τις περιουσίες των πολιτών μας στην Ελλάδα”. Στο ίδιο έγγραφο τονίζεται ότι “δεν υφίσταται νομική βάση για την έγερση απαιτήσεων από την πλευρά μας (σ.σ. για αποζημιώσεις των περιουσιών των αποκαλούμενων “Αιγαιατών Μακεδόνων”) και τούτο γιατί:
α) Σε ότι αφορά τους πρόσφυγες που δεν αποδέχθηκαν την υπηκοότητά μας, επ ουδενί δεν νομιμοποιούμαστε να εγείρουμε εν ονόματι τους τέτοιες απαιτήσεις και από θέση αρχής πρέπει να αποκλείσουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
β) Σε ότι αφορά τους πρόσφυγες που αποδέχθηκαν την υπηκοότητά μας, με την έγερση απαιτήσεων εν ονόματι τους θα παραβιάζαμε την αρχή, σύμφωνα με την οποία το κράτος δεν έχει δικαίωμα να παρέχει νομική συνδρομή στους πολίτες του για ζητήματα που έλαβαν χώρα κατά το χρονικό διάστημα που εκείνοι δεν ήταν πολίτες του.
Η κυβέρνηση των Σκοπίων απαντώντας στο Βελιγράδι, αν και παραδεχόταν ότι νομικά το θέμα των περιουσιών δεν θα άντεχε να τεθεί σε νομική βάση, ζητούσε η Γιουγκοσλαβία να το θέσει στην Αθήνα για πολιτικούς λόγους, αφού το θεωρούσε από τότε ως ένα “όχημα” για την αναγνώριση “μακεδονικής” μειονότητας στην Ελλάδα...
Sadly your page in Greek language. How much I would wish to be able to read...
ΑπάντησηΔιαγραφήCrossRoads