Θα σας πω σήμερα μια ιστορία για να καταλάβουμε πόσο πίσω είμαστε σαν λαός στην παιδεία και στην νοοτροπία!! Μια ιστορία για το νερό….Το νερό που τόσο αγαπάμε και τόσο σπαταλάμε γιατί δεν έχουμε πάρει ακόμα μυρωδιά για το τι γίνεται στο κόσμο και τι πρόκειται να μας βρει… Λέγεται ότι ο «επόμενος πόλεμος»(ευχόμαστε να μην γίνει ποτέ) δεν θα είναι για τον μαύρο χρυσό αλλά για το νερό…..Τα σενάρια για παρατεταμένη ξηρασία άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους και η Μεσόγειος είναι η πρώτη υποψήφια για να μετατραπεί σε «Σαχάρα»…Έχουμε λοιπόν και λέμε….
Στη Γερμανία το νερό περισσεύει, αλλά αυτός δεν είναι λόγος για σπατάλες.(Βλέπετε αυτοί είναι οι χαζοί και εμείς οι ξύπνιοι…) Όλο και συχνότερα, οι υδρορροές στις μονοκατοικίες διαμορφώνονται έτσι, ώστε το νερό της βροχής να μην καταλήγει στο δρόμο, αλλά σε βαρέλια. Μόλις γεμίσει ένα βαρέλι, σφραγίζεται, μπαίνει στην άκρη, και στη θέση του τοποθετείται ένα δεύτερο. Μέσα σ’ ένα χειμώνα, χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα, μπορούν να συγκεντρωθούν μερικές δεκάδες βαρέλια για το καλοκαιρινό πότισμα.
Στην Ελλάδα αυτές οι ιστορίες ακούγονται παράδοξες. Όποιος αποφασίσει να μαζεύει το νερό της βροχής έχει εξασφαλισμένο ένα περιφρονητικό βλέμμα από τους γείτονες.. « Βρε τον σπαγγοραμένο τσιγκουνεύεται ακόμη και το νερό…». Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι έρχονται δύσκολοι καιροί, αλλά είναι πιθανότερο να ενδιαφερθούν για τη διαχείριση του νερού στη Σουηδία, στη Φιλανδία και στην Γερμανία παρά στις Σέρρες, στη Λάρισα και στη Θεσσαλονίκη.
Για κάποιον ακατανόητο λόγο, όλοι θεωρούν αυτονόητο ότι τα υδάτινα αποθέματα της χώρας είναι ανεξάντλητα και ότι κάθε φορά που θα ανοίγουν τη βρύση, θα τρέχει νερό.Την ίδια βεβαιότητα έχουν φυσικά και οι αγρότες. Γι’ αυτό εξακολουθούν να σκέφτονται ακριβώς όπως στη δεκαετία του 80. Ότι πάρουμε σήμερα….για αύριο βλέπουμε. Εδώ και είκοσι χρόνια, η Ευρωπαϊκή Ένωση ζητεί από τις χώρες - μέλη να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, με κριτήριο την εξοικονόμηση νερού, αλλά απ’ όλη αυτήν την ιστορία η Ελλάδα κρατά μόνο τις επιδοτήσεις. Όσοι καλλιεργούσαν βαμβάκι, συνεχίζουν να καλλιεργούν βαμβάκι και το στοίχημα για τους υπουργούς Γεωργίας είναι πώς θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν παρατάσεις επί παρατάσεων. Δεν είναι αμελητέα υπόθεση. Στον αγροτικό τομέα διατίθεται το 86% των υδάτινων αποθεμάτων της χώρας, πράγμα που σημαίνει ότι αν έχει μια φορά σημασία να περιοριστεί η σπατάλη στην οικιακή ή βιομηχανική κατανάλωση, έχει εννιά φορές μεγαλύτερη σημασία να περιοριστεί στις καλλιέργειες. Και όμως, αν περάσετε καλοκαίρι από τον κάμπο της Λάρισας, οι βαμβακοπαραγωγοί ποτίζουν μέρα μεσημέρι με «κανόνια». Ούτε σε αυτό έχουν διάθεση να συμβιβαστούν…… Να ποτίσουν νύχτα ώστε να περιορίσουν την εξάτμιση. Και κανένας δεν τολμά να μιλήσει. Γιατί αν μιλήσει, θα «μιλήσουν» τα μπλόκα. Τα οποία στην Ελλάδα του λαϊκισμού έχουν πάντα δίκιο.
Σε λίγα χρόνια……
Αποθέματα Γιοκ…
Κατάσταση Σος…
Έλληνας σε Αμόκ…
Αποθέματα Γιοκ…
Κατάσταση Σος…
Έλληνας σε Αμόκ…
Καλό το σχέδιο με τα βαρέλια αλλά πρέπει να έχεις και χώρο να τα αποθηκεύεις. Θα μου πεις ας το πάρουμε απόφαση και όλα θα γίνουν. Όσο για τους αγρότες όσο βλέπω χειμώνα καλοκαίρι αρδευτικούς σωλήνες με διαρροές μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Ξέρεις πόσο νερό πάει χαμένο μόνο από τις διαρροές τους; Τους νοιάζει μήπως; Αφού οι περισσότεροι είναι ζώα. Όπως τα λες. Πιστεύουμε ότι πάντα θα ανοίγουμε την βρύση και θα τρέχει νερό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο ... Δυστυχώς η κατάσταση στην οικολογία και την προστασία του περιβάλλοντος είναι ακόμα αρκετά θολή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρ' όλα αυτά ο κόσμος έστω και αργά ευαισθητοποιείται αλλά και τα ΜΜΕ δειλά δειλά ενημερώνουν περισσότερο... Και πιστεύω ότι αυτό είναι που λείπει σε μεγάλο βαθμό από την Ελλάδα και τώρα αρχίζει να αλλάζει. Η ενημέρωση...
Κάλλιο αργά παρά ποτέ...(ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή δεν θα είναι πολύ αργά...)