Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2007

Πως μολύνουμε το περιβάλλον πίνοντας εμφιαλωμένο νερό;

H συσκευασία και η διάθεσή του απαιτούν τεράστιες ποσότητες πετρελαίου, ανήκει στα πιο επιβαρυντικά για τον πλανήτη απόβλητα, μιας και η αποσύνθεσή του διαρκεί περίπου 500 χρόνια, ενώ κοστίζει στον καταναλωτή όσο και η αμόλυβδη βενζίνη. Kι όμως, το εμφιαλωμένο νερό κερδίζει συνεχώς όλο και περισσότερους πιστούς, ακόμα και σε περιοχές όπου το νεράκι της βρύσης δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το επώνυμο ξαδελφάκι του στο πλαστικό μπουκάλι.

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτου Πολιτικής για τη Γη (Earth Policy Institute), η παγκόσμια κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού έφθασε το 2004 τα 154 δισεκατομμύρια λίτρα από 90 δισ. που ήταν το 1999, σημειώνοντας αύξηση 57%.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η παρασκευή πλαστικών μπουκαλιών για την κάλυψη της ζήτησης μόνον των Αμερικανών για εμφιαλωμένο νερό απαιτεί πάνω από 1,5 εκατ. βαρέλια πετρελαίου το χρόνο, το οποίο θα έφθανε για να κινηθούν 100.000 αυτοκίνητα για ένα χρόνο. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η εμφιάλωση νερού απαιτεί 2,7 εκατ. τόνους πλαστικού.

Ακόμα πιο επιβαρυντική για το περιβάλλον, ωστόσο, είναι η απόρριψη των χρησιμοποιημένων πλαστικών φιαλών, ελάχιστες από τις οποίες οδηγούνται στην ανακύκλωση. H Ελλάδα συγκαταλέγεται ανάμεσα στις χώρες με το χαμηλότερο ποσοστό ανακύκλωσης πλαστικού . Μόνον 1%. «Εάν βάλουμε τα πλαστικά μπουκάλια που καταναλώνουμε στην Eλλάδα όρθια το ένα δίπλα στο άλλο, θα καλύψουμε πάνω από τέσσερις φορές την ακτογραμμή της χώρας μας (16.000 χλμ.) και πάνω από μιάμιση φορά την ακτογραμμή όλης της Mεσογείου (45.000 χλμ.)», τονίζει χαρακτηριστικά στην «K» ο πρόεδρος της Oικολογικής Eταιρείας Aνακύκλωσης κ. Φίλιππος Kυρκίτσος.

Εμφιαλωμένο νερό = Κοστίζει στον καταναλωτή περισσότερο από το τρεχούμενο και βλάπτει σοβαρά το περιβάλλον .
Κι όμως το 40% είναι από τη βρύση!

Είναι τουλάχιστον το εμφιαλωμένο νερό πιο υγιεινό από το νερό της βρύσης;
Τι λέτε;
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ναι, δεδομένου ότι 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό.
Όμως σύμφωνα ωστόσο με το Ινστιτούτο Πολιτικής για τη Γη, το 40% του εμφιαλωμένου νερού δεν είναι τίποτε άλλο από νερό της βρύσης! (Τραγικό;) Πολύ συχνά, η μόνη διαφορά με το τρεχούμενο νερό είναι η προσθήκη μεταλλικών αλάτων, τα οποία δεν έχουν αξιοσημείωτα οφέλη για την υγεία (σε μεγάλες ποσότητες είναι μάλλον επιβλαβή). Ας μην πάμε όμως μακριά. Σε ελέγχους που διενεργήθηκαν από τον EΦET την περίοδο 2003-2004 σε σύνολο 542 δειγμάτων από 25 εταιρείες, ο μικροβιολογικός έλεγχος έβγαλε ακατάλληλο το 2% των δειγμάτων, ενώ ο χημικός έλεγχος «έκοψε» το 3% των δειγμάτων.

1 σχόλιο:

  1. Απ' ό,τι ξέρω, η κρίσιμη διάκριση είναι μεταξύ "μεταλλικού" και "επιτραπέζιου" νερού. Το "μεταλλικό" είναι υποτίθεται υγιεινότερο από το νερό βρύσης. Το "επιτραπέζιο" είναι απλώς πόσιμο. Μπορεί και χειρότερο απ' της βρύσης. Το θέμα όμως συνολικά έχει κάποιες παραμέτρους:
    α) Να έχει κάποιο "κόστος" για τον καταναλωτή η ανεξέλεγκτη χρήση πλαστικών μπουκαλιών. Στο εξωτερικό π.χ. χρεώνεται 30 λεπτά επιπλέον, τα οποία παίρνει πίσω με την επιστροφή του μπουκαλιού.
    β) Να επεκταθεί η διαδικασία ανακύκλωσης. Είμαστε ουραγοί πανευρωπαϊκώς.
    γ) Να δοθεί έμφαση στην ποιότητα του νερού της βρύσης, η οποία πάει από το κακό στο χειρότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

iLove σχόλια